وقتی به دنیا می آییم برایمان اذان می خوانند و وقتی میمیریم برایمان نماز می خوانند ... زندگی چه کوتاه است ... به فاصله ی یک اذان تا نماز
منم به نوبه ی خودم تسلیت عرض میکنم و برای بازماندگان مخصوصا کیارش خان از ایزد منان صبر خواستارم
همیشه اگر فکر کنیم که روزی ما هم خواهیم رفت ... دیگه هیچ وقت دلتنگی ما رو عذاب نمی ده و اگه بدونیم که خالق چقدر مشتاقه ماست ............ دیگه غصه نمی خوریم از رفتن چون رفتن از این قفش ، به نوعی شروعیست در جهانی که نه دردی آنجاست و نه بیماری نه مرگی آنجاست و نه ظلمی...
بنده هم تسلیت عرض می کنم
مراتب هم دردی خودم را با دوست و استاد خوبم کیارش عزیز اعلام می دارم
و علوو درجات را از درگاه ایزد منان برای آن مرحوم خواستارم........
