کیوکوشین (به ژاپنی: 極真) یکی از سبک‌های کاراته آزاد است. این رشته توسط ماسوتاتسو اویاما (به ژاپنی: 大山倍達, به انگلیسی: Ōyama Masutatsu) یا چوی یونگ - ای (به کره ای: 최영의, به انگلیسی: Choi Yeong-eui) (۱۹۹۴–۱۹۲۳) استاد ماسوتاتسواویاما هنرهای رزمی بنیان نهاده شد.[۲][۳][۴]
کیوکوشین بر مبارزات از فاصله نزدیک تمرکز دارد که در آن کاراته‌کارها از ضربات به بدن و پاها و همچنین مشت‌هایی به قسمت بالای بدن و زیر گردن استفاده می‌کنند.
این ورزش بیشتر به عنوان یک سیستم کاراته خشن در نظر گرفته می شود که در آن دانش آموزان و شرکت کنندگان بدون پوشیدن هیچ گونه لباس محافظ و مبارزه با بند انگشت برهنه انجام می دهند. برای آشنایی بیشتر با کیوکوشین کاراته به خواندن این مقاله ادامه دهید.
تاریخچه کیوکوشین کاراته
کیوکوشین یک سبک تمام کنتاکت کاراته است که در دهه 1960 در ژاپن توسعه یافت. این نام به «حقیقت نهایی» ترجمه می شود و ریشه آن از دو سبک اصلی کاراته گوجو-ریو و شوتوکان می آید.
تاریخچه کیوکوشین از دهه 1950 آغاز می شود که یک کاراته کار معروف ماس اویاما تصمیم گرفت سبک جدیدی از کاراته را طراحی کند. در حالی که بیشتر سبک های دیگر بر تماس سبک و تمرکز بر قوانین مبارزه نقطه ای تاکید دارند، اویاما مفهوم متفاوتی در ذهن داشت. هدف اصلی او ایجاد اولین سیستم کاراته تمام کنتاکت بود که نسبت به سبک های دیگر واقع گرایانه تر و موثرتر باشد.
نتیجه نهایی کار او سبکی بود که بر موارد زیر تمرکز دارد:
ضربات پا (کم لگد، ضربه بدن، ضربه سر)
به قسمت بالای بدن زیر گردن ضربه می زند.
ضربه زانو
روش های سخت تمرین و تعداد زیادی مبارزه با تماس کامل
ضربه زدن بدون پوشیدن دستکش یا ساق پا
پرخاشگری، قدرت، سرعت و آسیب
به عنوان مثال، بوکسورها برای مشت زدن یا جلوگیری از ضربه بدون بستن دست و دستکش آموزش نمی بینند. به همین دلیل است که آنها اغلب در یک دعوای واقعی دست خود را می شکنند. زیرا نمی توانند به همان روش مشت بزنند و از همان نیرو با دستکش استفاده کنند.
دانش‌آموزان کیوکوشین کاراته می دانند که چگونه مشت بزنند و چه مقدار نیرو باید به کار ببرند تا به پاها و دست هایشان آسیبی نرسد. تحمل درد آنها نیز بسیار بالاتر است، زیرا بدن و ذهن آنها برای جذب ضربات بدون بند انگشت آماده شده است. این به آنها مزیت بزرگی در یک مبارزه واقعی در خیابان می دهد.
سبک های کاراته به دو بخش کنترلی (با تجهیزات ایمنی ضرباتی با قدرت بسیار کم و فقط جهت نمایش مثل سبک شیتوریو ) و غیر کنترلی (بدون تجهیزات و ضرباتی با قدرت بالا جهت ناک اوت کردن حریف مثل کیوکوشین ) تقسیم میشود.
سوسای اویاما دریافت که سر وصورت قابلیت قوی شدن وماهیچه ای شدن را ندارد.به همین خاطر روش مبارزه ای را ابداع کرد که به این دونقطه آسیب نخورد.مگر با لگد پا که آنهم مشکل است و همین باعث قدرتمند شدن کیوکوشین شده است.
در فیلم زیر که مبارزان ایرانی هم هستند ، اکثر ضربات با مشت به تنه حریف است ،
چون دست نباید بالا بیاید. از پا هم زیاد فرصت نمیشه استفاده کرد.
مقایسه کنید با تکواندو ، که تقریبا کلا با پا است و مشت خیلی کم استفاده میشه.
یک حالتی پیدا کرده مسابقات کیوکوشین ، دست کش بوکس هم ندارند ، با مشت به بدن هم می زنند.
البته این مسابقات است و مبارزه خیابانی نیست. در خیابان قضیه فرق داره.
fa.wikipedia.org
