برادر بحث در مورد گرافیک سه بعدیه، نه درباره ی معماری !
البته این فقط یک مثال بود برای رساندن مقصود اصلی
من سعی کردم با این مثال یه دید کلی و اینده نگر داشته باشم. و منظورم این بود که اگه آدم کار حرفه ای بکنه ، بالاخره خودش و کارش دیده می شود.
یه مثال دیگه بزنم : یه کارگاه فهم معماری که اولین دوره اش بود رو یه سری جوون توی دوم اردیبهشت در شوشتر برگزار کردند و با کلی مکافات چند استاد طراز اول مملکت رو هم دعوت کردند و کارگاه رو برگزار کردند . البته این رو هم بگم که اطلاع رسانی این ماجرا در حد بعضی دانشگاههای معماری بود .و البته کارگاه در سطح بالایی برگزار شد .دو روز پیش خبر دار شدم که از طرف شهرداری برلن گفتند یه نمایشگاه از دستاورداشون بزارند براشون .
والا عرضم به حضورتون که اینجا ایرانه
مثلا شبکه استانی خودمون تیزر هایی پخش میکنه که اگه مبتدی ترین دوستان در اینجا هم اون تیزر رو بسازن از چیزی که اونها ساختن قوی تر در میاد !
نتیجه: اصلا مهم نیست چقدر توی کارتون حرفه ای باشین، مهم ترین چیز پارتیه و رابطست که اونا داشتن
یکی از دوستان من که مسئول فنی ئه تو صدا و سیما
میگه که کارهایی که انجام میده بعضا در حد خاموش کردن کامپیوتر پرسنل هست. . .
دیگه خودتون تا تهشو بخونین
این از کار دولتی !
(البته منظورم توهین نیست خدای نکرده اما)این طرز تفکر ، ارمغانی جز این سطح علمی و اجتماعی و ... را برامون نداره . و میدونی فرقش تو چیه ؟ توی اینه که یه نفر تو اروپا و امریکا با هر سطحی از ساعتی 9 دلار تا ساعتی 250 دلار میگیرند ، که این بستگی به سطح کاریه که ارایه میده . اما تو ایران مثلا همین تیزر که فرمودید اگه یه نفر با شرایطی که خودتون بهتر می دونین
میتونه مثلا 5 میلیون بگیره و یه نفر مثل من و شما 200 تومن هم کارشون رو قبول ندارند.
چیزی که به ذهن من میرسه اینه که دو تا راه پیش پای هر کسی هست ،که من البته دومی رو ترجیح میدم:
1- افرادی که فقط تا چند روز آتی رو میبینند و فقط کاری رو ارایه میدند که به اصطلاح اموراتشون بگذره . یا این که فقط در همین حد از خودشون انتظار دارند!
2- افرادی که قدر خودشون رو میدونن و از هر فرصتی برای پیشرفت مثل مطالعه ، یادگیری و از همه مهمتر تمرین زیاد استفاده می کنند و به این باورند که روزی دهنده کسی دیگه است و ما فقط باید کارمون رو به نحو احسنت انجام بدیم.
امیدوارم منظور رو رسونده باشم .
موفق باشید.