babakslt
Member
الان مدتهاست که مجید آن لاین وجود داره و ما همدیگه می شناسیم. هر کس دوستی در اینجا داره در واقع این فورم که بنام فورم مجید آن لاین هستش الان افراد ثابتی داره، هر کس با یک نفر دوست شده و خیلی ها دوستان خوبی پیدا کرده ایم(مثلا خود من دوستان خوبی پیدا کرده ام که با خیلی های دیگر هم دوستند مثل شهرام و آبتین و سایاان و .....) ولی متاسفانه من(و شما) دوستان مجیدآنلاینی مون رو فقط از طریق همین فورم میشناسیم و این خیلی بد هستش.. البته بعضی از بچه ها که تهرانن یا مشهدن شاید بیشتر باهم آشنا باشند ولی من خودم و خیلی های دیگه فقط از رو وب این افراد رو میشناسیم.
می دونین بچه ها من در این فورم(مجید آن لاین) واقعا احساس راحتی می کنم. چون میبینم افراد ثابتی هستن که همیشه حضور دارن (البته باید بگم تعداد افراد ثابت کمه اینو خودتون میدونین. مثلا فوقش 50-60 نفرند) و ما باهم راحتیم چون هممون حدااقل به گرافیک علاقه مندیم. و این یعنی به هنر احترام می ذاریم. برای همین باهم خوب برخورد می کنیم. برای همین کم مشکل به وجود می آد. درواقع ما یه طورایی(اون 50-60نفر که من خودمو واردشون کردم) یک سری وجه اشتراک داریم و این باعث میشه باهم راحت باشیم. یه نیگاهی به فورم های دیگه بندازین. کم نیستن فورم هایی که از صبح تا شب توشون دعواست.. کل کل. یا اونایی که یک عده انسان بی ظرفیت یا بهتر بگم کم فرهنگ ریختن توش و فورم رو به گند می کشن. همین افراد باعث شدن ما امروز اینقدر محدود باشیم.
یگذریم. یک انسان دوستان خوب من جنبه های مختلفی داره واین چیزی است که هنر هم اون رو به ما نشون میده. (نمی خوام از بحث منحرف بشم. پس ادامه میدم) و ما انسانیم. و زندگی ما در روز 24 ساعته و شاید خیلی برای این فورم وقت بذاریم چیزی بین نیم تا چند ساعت بیشتر نیست.(البته باز می گم بعضی از بچه ها با هم دوستن و این خیلی خوبه) ولی ما هر کدوم ابعاد گوناگونی داریم و هنر یعنی بیان حرفهامون(که از ابعاد نشات میگیره) به صورتی که روی طرف مقابل تاثیر بذاره.
راستش اینا مقدمس تا حرف اصلیم روبزنم. که البته اگه بخوام مقدمه رو کامل کنم(با توجه به اینکه من دست به نوشتن اعصاب خورد کنی دارم) می تونم دو کیلو متر فقط مقدمه بنویسم. پس سریع تر می رم سر اصل مطلب...
ببینید من یه پیشنهاد دارم که یکم دست بالاست. می خوام پیشنهاد گروه های شهری مجید آن لاین رو بدم.
این تیتر بود و یعنی:
یعنی اگه من تو رشتم و x و y هم تو رشت هستن، ما ارتباطمون رو قوی تر کنیم.(از هر طریقی که امکانش باشه) چون اگه بخوایم پیشرفت کنیم باید دسته جمعی کار کنیم. تو کار دسته جمعی آدم بیشتر یاد میگیره... اصلا یه گروه طراحی درست کنیم.(مثل همین زرتشت بچه ها یا چند تا دیگه) و باهم کار کنیم(بدون سود اقتصادی مشترک یا با سود هر طور که بشه) به هر حال باهم کار کنیم تا پیشرفت کنیم. و همین طور در بقییه ی شهر ها و...
اینطوری می تونیم هم سطح اطلاعات و کارایهامون رو بالا ببریم و هم با شناخت افراد بیشتر شانس های بیشتری رو جلوی خودمون ببینیم و هم اینجا رو پر بار تر کنیم.
راستش من بچه ها دروغ نگن دوست دارم باهاتون دوست شم و ازتون یاد بگیرم.
من اینقدر از کارها و نوشته ها و گوشه ایی از افکار مثلا شهرام خوشم اومده که میخوام باهاش دوست بشم. نه دوست مجید آن لاینی نه، "دوست"
یعنی اگه یه روز یه طرح دارک آرت جدید رو شبکه دیدم و یهو دیدم عکس جسد شهرامه که رفته زیر تریلی 653 چرخ اشکم درآد. یا مثلا وقتی سایان سایتش رو راه انداخت من هم مثل خودش خوشحال باشم یا مثلا وقتی آبتین بابا بزرگ شد من کیف کنم.(ببخشید که همش همین سه تا رو می گما عمدی نیست :دی) یا وقتی من به سلامتی پزشکی امیر کبیر قبول شدم اینا برام پارتی بگیرن(اوه اوه)
:دی :دی
خب بسه....
بچه ها نمی دونم ن
می دونین بچه ها من در این فورم(مجید آن لاین) واقعا احساس راحتی می کنم. چون میبینم افراد ثابتی هستن که همیشه حضور دارن (البته باید بگم تعداد افراد ثابت کمه اینو خودتون میدونین. مثلا فوقش 50-60 نفرند) و ما باهم راحتیم چون هممون حدااقل به گرافیک علاقه مندیم. و این یعنی به هنر احترام می ذاریم. برای همین باهم خوب برخورد می کنیم. برای همین کم مشکل به وجود می آد. درواقع ما یه طورایی(اون 50-60نفر که من خودمو واردشون کردم) یک سری وجه اشتراک داریم و این باعث میشه باهم راحت باشیم. یه نیگاهی به فورم های دیگه بندازین. کم نیستن فورم هایی که از صبح تا شب توشون دعواست.. کل کل. یا اونایی که یک عده انسان بی ظرفیت یا بهتر بگم کم فرهنگ ریختن توش و فورم رو به گند می کشن. همین افراد باعث شدن ما امروز اینقدر محدود باشیم.
یگذریم. یک انسان دوستان خوب من جنبه های مختلفی داره واین چیزی است که هنر هم اون رو به ما نشون میده. (نمی خوام از بحث منحرف بشم. پس ادامه میدم) و ما انسانیم. و زندگی ما در روز 24 ساعته و شاید خیلی برای این فورم وقت بذاریم چیزی بین نیم تا چند ساعت بیشتر نیست.(البته باز می گم بعضی از بچه ها با هم دوستن و این خیلی خوبه) ولی ما هر کدوم ابعاد گوناگونی داریم و هنر یعنی بیان حرفهامون(که از ابعاد نشات میگیره) به صورتی که روی طرف مقابل تاثیر بذاره.
راستش اینا مقدمس تا حرف اصلیم روبزنم. که البته اگه بخوام مقدمه رو کامل کنم(با توجه به اینکه من دست به نوشتن اعصاب خورد کنی دارم) می تونم دو کیلو متر فقط مقدمه بنویسم. پس سریع تر می رم سر اصل مطلب...
ببینید من یه پیشنهاد دارم که یکم دست بالاست. می خوام پیشنهاد گروه های شهری مجید آن لاین رو بدم.
این تیتر بود و یعنی:
یعنی اگه من تو رشتم و x و y هم تو رشت هستن، ما ارتباطمون رو قوی تر کنیم.(از هر طریقی که امکانش باشه) چون اگه بخوایم پیشرفت کنیم باید دسته جمعی کار کنیم. تو کار دسته جمعی آدم بیشتر یاد میگیره... اصلا یه گروه طراحی درست کنیم.(مثل همین زرتشت بچه ها یا چند تا دیگه) و باهم کار کنیم(بدون سود اقتصادی مشترک یا با سود هر طور که بشه) به هر حال باهم کار کنیم تا پیشرفت کنیم. و همین طور در بقییه ی شهر ها و...
اینطوری می تونیم هم سطح اطلاعات و کارایهامون رو بالا ببریم و هم با شناخت افراد بیشتر شانس های بیشتری رو جلوی خودمون ببینیم و هم اینجا رو پر بار تر کنیم.
راستش من بچه ها دروغ نگن دوست دارم باهاتون دوست شم و ازتون یاد بگیرم.
من اینقدر از کارها و نوشته ها و گوشه ایی از افکار مثلا شهرام خوشم اومده که میخوام باهاش دوست بشم. نه دوست مجید آن لاینی نه، "دوست"
یعنی اگه یه روز یه طرح دارک آرت جدید رو شبکه دیدم و یهو دیدم عکس جسد شهرامه که رفته زیر تریلی 653 چرخ اشکم درآد. یا مثلا وقتی سایان سایتش رو راه انداخت من هم مثل خودش خوشحال باشم یا مثلا وقتی آبتین بابا بزرگ شد من کیف کنم.(ببخشید که همش همین سه تا رو می گما عمدی نیست :دی) یا وقتی من به سلامتی پزشکی امیر کبیر قبول شدم اینا برام پارتی بگیرن(اوه اوه)
:دی :دی
خب بسه....
بچه ها نمی دونم ن
آخرین ویرایش:
)
