نوروز، اگرچه روز نو سال است، روز كهنه قرنهاست. پيري فرتوت است كه سالي يكبار جامهي جواني ميپوشاند، تا بشكرانهي آنكه روزگاري چنين دراز بسر برده و با اين همه دمسردي ِزمانه تاب آورده است، چند روزي شادي كند. از اينجاست كه شكوه پيران و نشاطِ جوانان در اوست. پير نوروز يادها در سر دارد. از آن كرانه زمان ميآيد، از آنجا كه نشانش پيدا نيست. دراين راه دراز رنجها ديده و تلخيها چشيده است، اما هنوز شاد و اميدوار است. جامه هاي رنگارنگ پوشيده است، اما از آن همه يك رنگ بيشتر آشكار نيست، و آن رنگِ ايران است.
اين جشن ِنوروز، كه دو سه هزار سال است با همهي آداب و رسوم در اين سرزمين باقي و برقرار است،
نوروز يكي از نشانه هاي مليتِ ماست. نوروز يكي از روزهاي تجلي ِروح ِايراني است.
نوروز برهان ِاين دعوي است كه ايران با همهي سالخوردگي هنوز جوان و نيرومند است.
در اين روز بايد دعا كنيم. همان دعا كه سه هزار سال پيش از اين زرتشت كرد :
« منش ِ بد شكست بيابد.
منش ِ نيكو پيروز شود.
دروغ شكست بيابد.
راستي بر آن پيروز شود.
اهريمن ِ بد كنش ناتوان شود و رو به گريز نهد.
و نوروز بر همه ايرانيان فرخنده و خرم باشد.»
با سلامي به صفاي نسيم بامدادي همراه با لطافت شكوفه هاي بهاري
فرا رسيدن نوروز باستاني و آغاز سال 1388 خورشيدي را تبريك مي گويم.
اكنون كه زمين در دورترين فاصله از خورشيد است، با حركتي شگفت انگيز، خود را آماج پرتوهاي حيات بخش قرار داده است.
اين هماهنگي در نظم زمين و خورشيد، سامانه ي جانداران زميني را به سوي تولدي ديگر مي برد. اميد است آغاز بهار براي شما عزيزان با تولدي ديگر در شكوفايي تراوشات فكري و تحولي سرنوشت ساز همراه باشد. آرزومندم پرتو اين تحول با پرتوهاي آفتاب هماهنگ گردد و سالي پربار در پيش داشته باشيد.
