زمان حال یا Präsens در آلمانی، بیشترین کاربرد را در بین تمام فعل های آلمانی دارد. می توان از آن برای صحبت در مورد کار هایی که در حال حاضر یا کارهایی که از قبل تعیین شده اند و در آینده انجام می شوند، استفاده کرد. معادل این زمان در واقع حال ساده، حال استمراری و آینده است.
ما از Präsens آلمانی در شرایط زیر استفاده می شود:
واقعیت یا شرایط یا حالتی در زمان حال یا عملی که در این زمان رخ می دهد.
مثال:
Das ist Andreas آندریاس است.
عملی که به طور مکرر اتفاق می افتد یا اصلا انجام نمی شود .
مثال:
Jeden Montag geht er zum Fußballtraining او هر دوشنبه به تمرین فوتبال می رود.
عملی که اطلاعاتی در مورد مدت زمان چیزی می دهد. ( توجه داشته باشید که در این مورد، در زبان انگلیسی از حال کامل استفاده می شود ).
مثال:
Er spielt schon seit zwei Jahren Fußball او دو سال است که فوتبال بازی می کند.
کاری که برای آینده برنامه ریزی شده است. ( در انگلیسی می توانیم از آینده یا حال استفاده کنیم).
مثال:
Nächste Woche hat seine Mannschaft ein wichtiges Spiel تیم او هفته آینده بازی مهمی خواهد داشت.
برای صرف افعال با قاعده در زمان حال، کافیست پایان مصدر -en را حذف کنیم و با توجه به فاعل ، پی بند یا پسوندهای زیر را اضافه کنیم:
با این حال، یادتان باشد که افعال می توانند بی قاعده باشند. این نکته در مورد دو تا از پرکاربرد ترین افعال آلمانی یعنی Sein (بودن) و haben ( داشتن ) صدق می کند. برای مشاهده صیغه آن ها در زمان حال جدول زیر را مشاهده کنید:
اول از همه ببینیم تعریف فعل چیست! فعل ها در کنار اسم ها، مهم ترین بخش هر جمله هستند. کلماتی هستند که ما از آن ها برای توصیف اعمال (مثل آواز خواندن - Singen)
در آلمانی، زمان گذشته ساده معمولا Imperfekt یا Präteritum نامیده می شود و عمدتا در نوشتار کاربرد دارد. اکثر کسانی که به این زبان صحبت می کنند، ترجیح می دهند به جای آن از زمان حال کامل استفاده کنند، مگر این که بخواهند رسمی باشند یا داستانی تعریف کنند.
با این حال، شناخت این زمان اگر بخواهید کتاب ، مجلات و روزنامه ها را به زبان آلمانی بخوانید، لازم است.
همه افعال با قاعده آلمانی در گذشته ساده از یک الگو پیروی می کنند، بنابراین وقتی آن را یاد گرفتید، می توانید همه آن ها را صرف کنید!
برای ساختن فعلPräteritum ، کافی است پی بند -en را حذف کنید و با توجه به فاعل، پسوند های زیر را اضافه کنید:
البته، افعال بی قاعده ای هستند که از این الگو پیروی نمی کنند. فقط باید آن ها را بشناسید و پی بندشان را به خاطر بسپارید! نگران نباشید، با تمرین و به مرور برای تان عادی می شود!
جدول زیر، صرف افعال sein (بودن) و haben ( داشتن ) در زمان گذشته ساده را نشان می دهد. این افعال معمولا نه تنها در نوشتار، بلکه در گفتار هم کاربرد دارند.
توجه داشته باشید که اگرچه haben یک فعل بی قاعده است، اما در واقع از همان پی بند افعال باقاعده استفاده می کند. کافیست بن فعل تان را از -b- به -t- تغییر دهید. افعال این چنینی را افعال مختلط می نامند و چون تعدادشان زیاد نیست راحت در ذهن تان می مانند!
درست مثل زبان انگلیسی ، زمان حال کامل هم از دو بخش تشکیل شده است:
1-زمان حال یک فعل کمکی مثل haben یا sein.
2- اسم مفعول فعلی که صرف می کنید مثل gelernt.
Ich habe gelernt من یاد گرفته ام.
در آلمانی ، فعل ماضی را با اضافه کردن پیشوند ge- به سوم شخص مفرد فعل می سازیم.
مصدر: Lernen ← سوم شخص مفرد: Er lernt ←اسم مفعول: Gelernt
این فرمول در مورد تمام افعال باقاعده صدق می کند.
معمولا هنگام ساختن حال کامل، haben را به عنوان یک فعل کمکی انتخاب می کنیم. اما اگر یک وضعیت یا عمل را توصیف می‌کنیم، یا فعل sein را صرف می کنیم ، از sein به عنوان فعل کمکی استفاده می‌کنیم.
Wir sind in den Supermarkt gegangen ما به سوپرمارکت رفتیم.
از طریق زمان گذشته کامل ما می توانیم وقوع اتفاقاتی در گذشته را پیش از یک زمان مشخص نشان دهیم. همیشه زمانی از گذشته کامل استفاده می شود که در داستان از گذشته (که در زمان گذشته ساده روایت می شود) ما می خواهیم به چیزی که حتی قبل از آن اتفاق افتاده اشاره کنیم.
ساختار دستور زبانی زمان گذشته کامل تا حد زیادی شبیه زمان حال کامل است با این تفاوت که فعال های کمکی sein و haben در حالت گذشته خود و به صورت waren و hatten به کار می روند.
کدام فعل کمکی برای کدام افعال استفاده می شود؟
در ابتدا باید بدانید که برای بیشتر افعال زبان آلمانی از فعل کمکی haben استفاده می شود.
سالک : مواردی که فعل کمکی sein مورد استفاده قرار می گیرد را من نقل نکردم ، می توانید در سایت اصلی نگاه کنید.
در تمامی زبان‌ها زمان آینده کاربردهای خاص خود را دارد و به شکل مستقلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدیهی است که زمان آینده برخلاف زمان حال و گذشته گرامر چندان پیچیده و سنگینی ندارد و به طور معمول در هر زبانی تا حد ممکن ساده و بدون پیچیدگی خاصی به کار می‌رود. به طور خلاصه زمان آینده در زبان آلمانی به دو حالت آینده ساده و آینده کامل به کار برده می‌شود. در این مطلب قصد داریم با زمان آینده آشنا شویم و ببینیم تفاوت‌های زمان آینده ساده و کامل چیست.
زمان آینده ساده و کاربردهای آن
در زبان آلمانی برای استفاده از آینده ساده الگوی مشخصی وجود دارد که در ادامه به ساختار آن خواهیم پرداخت. از زمان اینده عموما برای اشاره به اتفاقی که قرار است رخ دهد استفاده می‌شود. اتفاقی که هنوز به وقوع نپیوسته و در جمله به کمک فعل مورد نظر به این واقع اشاره می‌شود. اما لزوما کاربرد آینده ساده در یک اتفاق خلاصه نمی‌شود و می‌تواند یک فرض یا گمان را به تصویر بکشد، اینکه تصوراتی ادامه دار از یک چیز در ذهن باشد.
ساختار زمان آینده ساده
برای ساخت یک جمله با زمان آینده ساده در زبان آلمانی اولین کار صرف فعل Werden است که باید با توجه به فاعل جمله صرف شود و با آن مطابقت داشته باشد. همچنین فعل مذکور پس از صرف باید در جایگاه دوم (Position II) قرار گیرد. فعل Werden به عنوان یک فعل کمکی در ساخت زمان آینده به ما کمک می‌کند. شاید معادل فعل کمکی Werden در زبان انگلیسی will باشد. البته این مسئله در همه موارد صدق نمی‌کند ولی برای بیان مطلب کار را ساده می‌کند.
دومین قدم برای ساخت یک جمله در زمان آینده ساده قرار دادن فعل ثانویه در حالت مصدری (infinitiv) است. این به این معنا است که برای ساخت یک جمله در زمان آینده به زبان آلمانی لازم است فعل مذکور را تغییر داده و از حالت فعل به مصدر تبدیل کنیم که در مثال‌ها با این ساختار آشنا خواهیم شد.
زمان آینده کامل تفاوت‌هایی با زمان آینده ساده دارد. زمان آینده کامل در زبان آلمانی مبتنی بر فرض و گمان است. تا به اینجا ویژگی‌ها شبیه به آینده ساده است اما تفاوت در نوع جمله و نوع فرض است. در حالت اول یعنی زمان آینده ساده فرض به شکل یک قانون و فرض کلی مطرح می‌شود که از ابتدا برقرار بوده و در آینده نیز ادامه دار است. درحالی که در حالت دوم یعنی زمان آینده کامل این موضوع متفاوت است و فرض بر پروسه‌ای است که آغاز و پایانی دارد و بر اساس یک قانون کلی نیست. در نظر داشته باشید آینده کامل همیشه بر پایه یک فرض یا گمان نیست اما عموما در زبان آلمانی اینگونه به کار می‌رود.
ساختار زمان آینده کامل در زبان آلمانی
ساختار و بنیان زمان آینده کامل در زبان آلمانی همانند زمان آینده ساده است و تنها تفاوت‌های کوچکی میان این دو وجود دارد. از جمله این تفاوت‌ها استفاده از مصدر فعل در حالت سوم (past participle) است. این در حالی است که در زمان آینده ساده از مصدر فعل اصلی بهره می‌بردیم. از دیگر تفاوت‌ها بین این دو زمان آینده به کار بردن دو فعل کمکی sein و haben است که به همراه مصدر فعل در حالت سوم در جمله قرار می‌گیرند.
مثال ۱:
.Wenn ihr ankommt werde ich ein Hotel gefunden haben
.By the time you arrive, I will have found a hotel
تا رسیدن شما هتلی پیدا خواهم کرد.
مثال ۲:
.Bis heute Abend werde ich das Geschirr gespült haben
.By this evening, I will have done the dishes
تا پیش از عصر ظرف‌ها را خواهم شست.
مثال ۳:
.Er wird morgen angekommen sein
.He will have arrived tomorrow
او احتمالا فردا خواهد رسید.
به یاد داشته باشید در زمان آینده کامل گاهی از قید‌هایی مانند احتمالا، حتما، قطعا، مطمئنا و … برای بیان فرض استفاده می‌شود.
charbzaban.com
b-amooz.com
maktabkhooneh.org
