PrinceofCs
Well-Known Member
ابزارهای جدید در شکل های قدیمی
جدا از لذت بخش بودن کار با قلم و کاغذ، شاید خیلی چیزهایدیگر باشد که شما را گاهی ترغیب به استفاده از آن ها کند. یکی از این موارد کنترل خیلی خوبی است که معمولا بر روی آن ها دارید. موس کامپیوتر هر چند به خوبی از عهده انجام خیلی کار ها بر می آید اما هر گز نمی تواند بعضی از کارها را انجام دهد. برای مثال شما نمی توانید با فشار دادن موس بر روی میز خطوط پر رنگ تری رسم کنید (درست مانند کاری که می توان با مداد انجام داد) و یا اینکه با تغییر دادن جهت و شکل نگهداری آن، به خط هایی که می کشید طرح بدهید. البته خیلی از چیزهای دیگر هم هستند که شما طراحان حرفه ای حتما بهتر از من می دانید.اما یک تخته گرافیکی (یا قلم نوری) می تواند همه این کارها را به راحتی انجام دهد. شما هم حس خوب کار کردن با ابزارهای قدیمی را به دست خواهید آورد، هم کنترلی عالی بر روی تک تک خطوطی که بر روی کار می کشید خواهید داشت و هم در نهایت سهولت و سرعت استفاده از کامپیوتر را از دست نخواهید داد.
یک تخته گرافیکی (تخته دیجیتالی، پد گرافیکی، تخته طراحی و یا حتی قلم نوری) یک ابزار جانبی است که می توان از طریق آن داده ها را،درست مانند موس و صفحه کلید، به کامپیوتر وارد کرد. با استفاده از این تخته می توان تصاویر و کارهای گرافیکی را به راحتی با دست کشید. دقیقا همان حالتی که پیش از این تصاویر را با مداد بر روی کاغذ می کشیدید. به علاوه، این تخته ها می توانند برای امضا کردن و شناسایی امضا نیز به کار روند.
یک تخته گرافیکی (که قلم و صفحه نیز خوانده می شود) از یک صفحه تخت و صاف و یک قلم با نوک مخصوص تشکیل شده است که می توان با استفاده از این قلم مخصوص بر روی صفحه ی تخت نقاشی کرد. البته تصاویر بر روی خود این تخته نشان داده نمی شوند بلکه بر روی صفحه نمایش کامپیوتر ظاهر می شوند. با این حال حتی برخی از مدل های تخته های گرافیکی هستند که یک صفحه نمایش مخصوص همراه خود دارند که می توانید آثار حرکت قلم بر روی صفحه را هم روی آن ببینید. در بسیاری از موارد این تخته ها کاملا جایگزین موس شده و به عنوان یک ابزار نقطه یاب در کامپیوتر مورد استفاده قرار می گیرند.
تاریخچه و پیش زمینه
تخته های گرافیکی در گذشته با نام های "اسپارک" یا تخته های صوتی نیز شناخته می شدند. در این تخته ها از قلم های مخصوصی استفاده می شد که بوسیله یک دوشاخه جرقه زن صداهای بسیار کمی تولید کردند. سه میکروفون با آرایش مثلثی در اطراف این جرقه زن قرار داده می شد تا صدای تولید شده در فضا را بگیرد. این سیستم بسیار پیچیده و پر هزینه بود و صداها و نویزهای خارجی نیز بر روی حسگرها تاثیر می گذاشت و دقت کار را پایین می آورد.
اولین صفحه الکترونیکی مخصوص نوشتن "Telautograph" نام داشت که در سال ۱۸۸۸ توسط الیشا گری اختراع شد. الیشا گری با الکساندر گراهام بل مخترع تلفن هم عصر بوده است. اولین تخته گرافیکی که شبیه به نمونه های حال حاضر بود و برای نوشتن با دست در داخل کامپیوتر استفاده می شد،" Styalator" نام داشت که در سای ۱۹۵۷ ساخته شد. نسل بعدی ( که اولین تخته دیجیتالی نیز به حساب می آید ) تخته RAND نام داشت که البته با نام Grafacon نیز شناخته می شد. البته این نمونه که در سال ۱۹۶۴ ساخته شد صرفا مخصوص انجام کارهای گرافیکی بود. تخته RAND از یک صفحه صاف تشکیل شده بود که شبکه ایی از سیم در زیر آن وجود داشت و خصوصیات افقی و عمودی را در یک محدوده کوچک مغناطیسی شناسایی و رمز گشایی می کرد. قلم نوری سیگنال های مغناطیسی را دریافت می کرد و سپس آنها را به صورت اطلاعات کد گذاری شده برمی گرداند.
این دستگاه های دیجیتال ساز (دستگاه هایی که اطلاعات آنالوگ را به اطلاعات دیجیتال تبدیل می کنند) در اواسط دهه ی ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ بسیار مورد توجه کاربران قرار گرفت و عنوان هوشمندترین دستگاه دیجیتال ساز را به خود اختصاص داد. در این دوران دستگاهی با نام BitPad توسط شرکت Summagraphics تولید شد. این دستگاه به عنوان یک ابزار برای وارد کردن اطلاعات به کامپیوتر و یک وسیله کمکی برای کامپیوتر مورد استفاده گرفت. البته کارایی آن دقیقا مانند تخته های گرافیکی بود. نرم افزارهایی مثل AutoCAD نیز بر اساس کارایی همین دستگاه ها ساخته شد.
همچنین Summagraphics یک BitPad با نام OEM تولید کرد به همراه کامپیوترهای Apple و به عنوان یک وسیله مورد نیاز برای Apple ll فروخته می شد. در این تخته ها از تکنولوژی الاستیسیته مغناطیسی استفاده شده بود که در ساخت آن از سیم های مخصوصی استفاده می شد که از آلیاژ خاصی ساخته شده بودند. این سیم ها دور یک لایه جامد و سفت پیچیده شده بودند تا بتوانند به درستی محل قرار گرفتن قلم نوری بر روی صفحه دیجیتالی را مشخص کنند. این تکنولوژی قادر بود تا محور Z یا عمق را نیز تشخیص دهد. تشخیص محور Z به این معنی بود که این ابزار می توانست میزان فشار را نیز احساس کرده و بر این اساس کلفتی و نازکی خطوط رسم شده را مشخص نماید.
اولین تخته گرافیکی مخصوص کامپیوترهای خانگی Koala Pad نام داشت. با وجود اینکه طراحی این تخته مخصوص Apple ll بود اما می توانست به همراه تمامی کامپیوتر های خانگی که از تصاویر گرافیکی پشتیبانی می کردند نیز مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال در کامپیوترهای رنگیTRS-۸۰ و Commodore ۶۴ و خانواده ۸ بیتی Atari از Koala از این تخته استفاده شد. این تخته ها با جدیت و رقابت شدیدی بین تولید کنندگان ساخته شد اما در این بین شرکت Atari توانست بهترین محصول را تولید کند. در دهه ۸۰ شرکت های مختلفی تخته های گرافیکی بسیاری را تولید کردند و امکانات بیشتری مانند شناسایی دست خط را نیز به آنها اضافه کردند.
عملکرد
در اینجا تکنولوژی های به کار رفته در ساخت تخته های گرافیکی را طبقه بندی می کنیم تا شما را با نحوه عملکرد آن ها آشنا نماییم. از آنجایی که هر یک از تکنولوژی های به کار رفته دارای مزایا و معیب مخصوص به خودند، دانستن خصوصیات هر یک از آن ها می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید کدامیک برای شما مناسب تر هستند. برخی از طبقه بندی ها به ترتیب زیر هستند:تخته های ثابت
تخته های ثابت، که نمونه بارز آنها محصولات ساخت Wacom است، با استفاده از تکنولوژی القای الکترومغناطیسی کار می کنند. به این ترتیب که سیم های افقی و عمودی داخل تخته اطلاعاتی را دریافت و اطلاعاتی را ارسال می کند (برخلاف تخته RAND که فقط اطلاعاتی را ارسال می کرد). تخته سیگنال های الکترو مغناطیسی را تولید می کند که توسط مدار LC در قلم نوری دریافت می شود. سپس سیم های داخل تخته حالت گیرنده به خود می گیرند و سیگنال های ارسالی از سوی قلم نوری را دریافت می کنند. مدل های جدیدتر به میزان فشار نیز حساسیت داردند و یک یا چند دکمه نیز بر روی آنها وجود دارد (مانند دکمه های موس). در تخته های قدیمی تر، فشار دادن خود قلم یا دکمه های روی قلم باعث می شد سیگنالهایی از قلم منتشر شود و اطلاعاتی از سوی قلم ارسال شود. ولی در نمونه های جدیدتر سیگنال ها را به صورت جریان داده های دیجیتال کد شده ارسال می شوند. با استفاده از سیگنال های الکترو مغناطیسی، تخته این قابلیت را دارد که حتی وقتی نوک قلم بر روی صفحه قرار ندارد، محل قلم را تشخیص دهد و شناسایی کند. کار کردن قلم با این سیگنال ها باعث می شود که قلم دیگر نیازی به باطری نداشته باشد. شرکت Wacom این اجازه را به رقبای خود نداده است که از این تکنولوژی استفاده کنند. به همین دلیل تا این لحظه به عنوان تولید کننده انحصاری تخته هایی با این خصوصیت شناخته می شود
تخته های متحرک
تفاوت تخته های متحرک در قلم های نوری آنها است. این قلم های نوری یک منبع تولید کننده ی الکتریسیته در خود دارند که بوسیله آن سیگنال ها را تولید و به تخته ارسال می کنند. یک باطری داخلی در این قلم ها وجود دارد که انرژی مورد نیاز آن را تامین می کند به همین خاطر آن ها دیگر انرژی را از تخته نمی گیرند. این امر باعث می شود که قلم آن ها ضخیم تر شود. حذف کردن نیاز قلم به انرژی به این معنی است که تخته باید دائما سیگنال ها را از قلم دریافت کند و به صورت متناوب بین دریافت و ارسال اطلاعات تغییر حالت دهد. این امر باعث می شود قدرت مانور قلم پایین بیاید. به همین دلیل است که سازندگان ترجیح می دهند در قلم های خود از باطری استفاده کنند.
تخته های نوری
تخته های نوری به این ترتیب عمل می کنند که یک دوربین بسیار کوچک داخل قلم تعبیه شده است که تصاویر را دریافت می کند و به تخته انتقال می دهد. بهترین و موفق ترین محصول که با این تکنولوژی تولید شده است ساخت شرکت Anoto است.
تخته های صوتی
مدل های اولیه با نام تخته های اسپارک شناخته می شوند. یک تولید کننده ی صدای کوچک داخل قلم قرار گرفته است و صدای تولید شده توسط قلم بوسیله میکروفون های قرار گرفته در اطراف قلم دریافت می شود. برخی از مدل های جدیدتر قادر هستند موقعیت را در سه بعد اندازه گیری کنند.
تخته های الکترومغناطیس
یکی از بهترین نمونه های این تخته ها Wacom است که با تولید سیگنال الکترومغناطیسی شناسایی شده کار می کند. طراحی Wacom به این شکل است که سیگنال بوسیله قلم تولید و سپس توسط شبکه ی سیم های داخل تخته دریافت و شناسایی می شود. برخی طراحی های دیگر نیز مانند Pencept وجود دارد که در آنها سیگنال توسط شبکه سیم های داخل تخته تولید می شود و توسط قلم دریافت می شود.
تخته های خازنی
این تخته ها به گونه ایی طراحی شده اند که از سیگنال های الکترواستاتیک یا خازنی استفاده می کنند. تخته Scriptel یکی از بهترین نمونه های تخته هایی ست که با استفاده از سیگنال های الکترواستاتیک کار می کند. برخلاف شکل طراحی خازنی که برای صفحه های لمسی استفاده می شود، طراحی Scriptel به گونه ایی است که حتی وقتی قلم از تخته فاصله دارد نیز می تواند موقعیت قلم را تشخیص دهد.
در تمامی این تکنولوژی ها، تخته قادر است که سیگنال ها را دریافت کند و همچنین فاصله ی قلم از سطح تخته، زاویه قلم نسبت به خط عمود و دیگر مشخصات افقی و عمودی را نیز محاسبه کند.
در مقایسه با صفحه های حساس لمسی، یک تخته گرافیکی معمولا از حساسیت و دقت بالاتری برخوردار است. قابلیت دنبال کردن و تشخیص وسیله ای که هیچ تماسی با سطح تخته ندارد و دریافت کردن اطلاعات و داده های بیشتر از قلم از ویژگی های این تخته ها است. البته باید این نکته را نیز ذکر کرد که تخته های گرافیکی بسیار گران قیمت تر از صفحه های لمسی هستند و فقط نسبت به قلم و دیگر وسایل مخصوص خود حساس هستند و عکس العمل نشان می دهند.
برخی تخته ها، به خصوص مدل های ارزانتر که برای وسایل کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، با یک قلم بدون سیم ارائه می شوند و در آنها از تکنولوژی تخته های RAND استفاده شده است. با این حال این طراحی دیگر در تخته های معمولی نیز مورد استفاده قرار نمی گیرد.
کاربردها
تخته گرافیکی، به دلیل قابلیت ها و ویژگی های مخصوصی که در قلم آن وجود دارد و توانایی تشخیص تمامی فشارها، زاویه ها و دیگر نشانه ها بر روی تخته، وسیله ی بسیار عالی و راحتی برای انجام کارهای گرافیکی در کامپیوتر و به خصوص گرافیک های دو بعدی به شمار می روند. در واقع، بسیاری از برنامه های گرافیکی (مانند The GIMP, Corel Painter, Inkscape, Photoshop, Pixel image editor, Studio Artist, Crosfield, Quantel Paint box و برخی برنامه های دیگر) قابلیت و امکان تشخیص میزان فشار (و در برخی موارد زاویه و چرخش قلم) را نیز دارند. همچنین این نرم افزارها می توانند اطلاعات تولید شده توسط تخته مانند اندازه قلم، شکل، شفافیت، رنگ و دیگر ویژگی ها را دریافت و اجرا کنند.
در آسیای شرقی ، تخته های گرافیکی، که به تخته های قلمی نیز شناخته شده اند، معمولا برای نوشتن متن ها به زبان های چینی، ژاپنی و کره ایی و کشیدن کاراکترهای این زبانها مورد استفاده قرا می گیرند. این تکنولوژی بسیار عمومی و ارزان قیمت است و وسیله ایی برای کار با کامپیوتر ها با یک روش طبیعی تر و ملموس تر نسبت به نوشتن با صفحه کلید است. همچنین قلم و تخته جایگزین بسیار خوبی برای موس نیز هست. این تخته ها همچنین برای کشیدن طرح های فنی و برنامه های CAD بسیار مناسب و پر کاربرد هستند و حتی می توان به راحتی یک تکه کاغذ را بر روی تخته قرار داده و بدون هیچ مشکلی طرح مورد نظر را روی آن کشید. بسیاری از افرادی که در زمینه وب کمیک نیز مشهور و مطرح هستند از تخته های گرافیکی برای انجام کارها و کشیدن طرح های خود استفاده می کنند و از این طریق می توانند تمامی افکار خود را بدون هیچ محدودیتی به کامپیوتر وارد کنند. در مجموع، این تخته ها روز به روز بیشتر مورد توجه قرار می گیرند و ممکن است روزی به عنوان یک ابزار نشانگر، کاملا جایگزین موس در کامپیوتر شوند. این ابزار حساسیت بسیار بیشتری نسبت به موس دارد به نحوی که شما قلم خود را بر روی تخته به هر سمتی که حرکت دهید همان حرکت بر روی صفحه نمایشگر دقیقا انجام می شود. طراحانی که از این قلم ها برای کارهای خود استفاده می کنند بسیار راحتتر می توانند تفکرات خود را بر روی صفحه وارد کنند و دیگر نیازی به این ندارند که مرتبا به دنبال نشانگر موس در صفحه نمایش بگردند.
در نهایت از آنجایی که در دست گرفتن این قلم ها مانند در دست گرفتن یک مداد معمولی است، برای حرکت دادن آن باید تمام دست خود را حرکت دهید که این امر کمک بسیاری به سلامت دست پس از انجام کارهای طولانی مدت می کند. در حالی که هنگام کار با موس فقط مچ دست است که حرکت می کند و به مرور زمان مچ دست آسیب می بیند.
تخته های گرافیکی رده ی قیمتی و اندازه های مختلفی دارند. تا کنون اندازه های A۶، که کوچکترین و ارزانترین مدل است، A۵، A۴ و اندازه ی A۳ که بزرگترین و گران قیمت ترین مدل است طراحی و ساخته شده اند. هر فردی می تواند با توجه به نوع کار و میزان سرمایه خود یکی از مدل های این تخته ها را برای خود انتخاب و خریداری کند. تخته های جدید معمولا از طریق USB به کامپیوتر وصل می شوند.
ابزارهای مشابه
نوعی تخته سفید وجود دارد که توسط اصل القاء کار می کند. این تخته ها در اندازه های بسیار بزرگ ( تا ۹۵ اینچ) وجود دارند و به دلیل اندازه بسیار بزرگی دارند که در کشورهای انگلستان و امریکا و مکزیک در مدارس بزرگ از آنها استفاده می شود. این تخته ها نسبت به فشار حساس هستند و قلم های مخصوصی را برای خود دارند.
صفحه های لمسی، مانند چیزی که در Touch Pad کامپیوترهای همراه یا کنسول دستی Nintendo DS وجود دارد، بر اساس شبکه پیوسته ایی از سیم ها کار می کند. با این تفاوت که از شبکه های نوری نیز در این وسایل استفاده می شود و به همین جهت برای کار کردن با این ابزارها قلم خاصی لازم نیست و با هر وسیله ی دیگری و یا با انگشت هم می توان با آنها کار کرد.
جدا از لذت بخش بودن کار با قلم و کاغذ، شاید خیلی چیزهایدیگر باشد که شما را گاهی ترغیب به استفاده از آن ها کند. یکی از این موارد کنترل خیلی خوبی است که معمولا بر روی آن ها دارید. موس کامپیوتر هر چند به خوبی از عهده انجام خیلی کار ها بر می آید اما هر گز نمی تواند بعضی از کارها را انجام دهد. برای مثال شما نمی توانید با فشار دادن موس بر روی میز خطوط پر رنگ تری رسم کنید (درست مانند کاری که می توان با مداد انجام داد) و یا اینکه با تغییر دادن جهت و شکل نگهداری آن، به خط هایی که می کشید طرح بدهید. البته خیلی از چیزهای دیگر هم هستند که شما طراحان حرفه ای حتما بهتر از من می دانید.اما یک تخته گرافیکی (یا قلم نوری) می تواند همه این کارها را به راحتی انجام دهد. شما هم حس خوب کار کردن با ابزارهای قدیمی را به دست خواهید آورد، هم کنترلی عالی بر روی تک تک خطوطی که بر روی کار می کشید خواهید داشت و هم در نهایت سهولت و سرعت استفاده از کامپیوتر را از دست نخواهید داد.
یک تخته گرافیکی (تخته دیجیتالی، پد گرافیکی، تخته طراحی و یا حتی قلم نوری) یک ابزار جانبی است که می توان از طریق آن داده ها را،درست مانند موس و صفحه کلید، به کامپیوتر وارد کرد. با استفاده از این تخته می توان تصاویر و کارهای گرافیکی را به راحتی با دست کشید. دقیقا همان حالتی که پیش از این تصاویر را با مداد بر روی کاغذ می کشیدید. به علاوه، این تخته ها می توانند برای امضا کردن و شناسایی امضا نیز به کار روند.
یک تخته گرافیکی (که قلم و صفحه نیز خوانده می شود) از یک صفحه تخت و صاف و یک قلم با نوک مخصوص تشکیل شده است که می توان با استفاده از این قلم مخصوص بر روی صفحه ی تخت نقاشی کرد. البته تصاویر بر روی خود این تخته نشان داده نمی شوند بلکه بر روی صفحه نمایش کامپیوتر ظاهر می شوند. با این حال حتی برخی از مدل های تخته های گرافیکی هستند که یک صفحه نمایش مخصوص همراه خود دارند که می توانید آثار حرکت قلم بر روی صفحه را هم روی آن ببینید. در بسیاری از موارد این تخته ها کاملا جایگزین موس شده و به عنوان یک ابزار نقطه یاب در کامپیوتر مورد استفاده قرار می گیرند.
تاریخچه و پیش زمینه
تخته های گرافیکی در گذشته با نام های "اسپارک" یا تخته های صوتی نیز شناخته می شدند. در این تخته ها از قلم های مخصوصی استفاده می شد که بوسیله یک دوشاخه جرقه زن صداهای بسیار کمی تولید کردند. سه میکروفون با آرایش مثلثی در اطراف این جرقه زن قرار داده می شد تا صدای تولید شده در فضا را بگیرد. این سیستم بسیار پیچیده و پر هزینه بود و صداها و نویزهای خارجی نیز بر روی حسگرها تاثیر می گذاشت و دقت کار را پایین می آورد.
اولین صفحه الکترونیکی مخصوص نوشتن "Telautograph" نام داشت که در سال ۱۸۸۸ توسط الیشا گری اختراع شد. الیشا گری با الکساندر گراهام بل مخترع تلفن هم عصر بوده است. اولین تخته گرافیکی که شبیه به نمونه های حال حاضر بود و برای نوشتن با دست در داخل کامپیوتر استفاده می شد،" Styalator" نام داشت که در سای ۱۹۵۷ ساخته شد. نسل بعدی ( که اولین تخته دیجیتالی نیز به حساب می آید ) تخته RAND نام داشت که البته با نام Grafacon نیز شناخته می شد. البته این نمونه که در سال ۱۹۶۴ ساخته شد صرفا مخصوص انجام کارهای گرافیکی بود. تخته RAND از یک صفحه صاف تشکیل شده بود که شبکه ایی از سیم در زیر آن وجود داشت و خصوصیات افقی و عمودی را در یک محدوده کوچک مغناطیسی شناسایی و رمز گشایی می کرد. قلم نوری سیگنال های مغناطیسی را دریافت می کرد و سپس آنها را به صورت اطلاعات کد گذاری شده برمی گرداند.
این دستگاه های دیجیتال ساز (دستگاه هایی که اطلاعات آنالوگ را به اطلاعات دیجیتال تبدیل می کنند) در اواسط دهه ی ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ بسیار مورد توجه کاربران قرار گرفت و عنوان هوشمندترین دستگاه دیجیتال ساز را به خود اختصاص داد. در این دوران دستگاهی با نام BitPad توسط شرکت Summagraphics تولید شد. این دستگاه به عنوان یک ابزار برای وارد کردن اطلاعات به کامپیوتر و یک وسیله کمکی برای کامپیوتر مورد استفاده گرفت. البته کارایی آن دقیقا مانند تخته های گرافیکی بود. نرم افزارهایی مثل AutoCAD نیز بر اساس کارایی همین دستگاه ها ساخته شد.
همچنین Summagraphics یک BitPad با نام OEM تولید کرد به همراه کامپیوترهای Apple و به عنوان یک وسیله مورد نیاز برای Apple ll فروخته می شد. در این تخته ها از تکنولوژی الاستیسیته مغناطیسی استفاده شده بود که در ساخت آن از سیم های مخصوصی استفاده می شد که از آلیاژ خاصی ساخته شده بودند. این سیم ها دور یک لایه جامد و سفت پیچیده شده بودند تا بتوانند به درستی محل قرار گرفتن قلم نوری بر روی صفحه دیجیتالی را مشخص کنند. این تکنولوژی قادر بود تا محور Z یا عمق را نیز تشخیص دهد. تشخیص محور Z به این معنی بود که این ابزار می توانست میزان فشار را نیز احساس کرده و بر این اساس کلفتی و نازکی خطوط رسم شده را مشخص نماید.
اولین تخته گرافیکی مخصوص کامپیوترهای خانگی Koala Pad نام داشت. با وجود اینکه طراحی این تخته مخصوص Apple ll بود اما می توانست به همراه تمامی کامپیوتر های خانگی که از تصاویر گرافیکی پشتیبانی می کردند نیز مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال در کامپیوترهای رنگیTRS-۸۰ و Commodore ۶۴ و خانواده ۸ بیتی Atari از Koala از این تخته استفاده شد. این تخته ها با جدیت و رقابت شدیدی بین تولید کنندگان ساخته شد اما در این بین شرکت Atari توانست بهترین محصول را تولید کند. در دهه ۸۰ شرکت های مختلفی تخته های گرافیکی بسیاری را تولید کردند و امکانات بیشتری مانند شناسایی دست خط را نیز به آنها اضافه کردند.
عملکرد
در اینجا تکنولوژی های به کار رفته در ساخت تخته های گرافیکی را طبقه بندی می کنیم تا شما را با نحوه عملکرد آن ها آشنا نماییم. از آنجایی که هر یک از تکنولوژی های به کار رفته دارای مزایا و معیب مخصوص به خودند، دانستن خصوصیات هر یک از آن ها می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید کدامیک برای شما مناسب تر هستند. برخی از طبقه بندی ها به ترتیب زیر هستند:تخته های ثابت
تخته های ثابت، که نمونه بارز آنها محصولات ساخت Wacom است، با استفاده از تکنولوژی القای الکترومغناطیسی کار می کنند. به این ترتیب که سیم های افقی و عمودی داخل تخته اطلاعاتی را دریافت و اطلاعاتی را ارسال می کند (برخلاف تخته RAND که فقط اطلاعاتی را ارسال می کرد). تخته سیگنال های الکترو مغناطیسی را تولید می کند که توسط مدار LC در قلم نوری دریافت می شود. سپس سیم های داخل تخته حالت گیرنده به خود می گیرند و سیگنال های ارسالی از سوی قلم نوری را دریافت می کنند. مدل های جدیدتر به میزان فشار نیز حساسیت داردند و یک یا چند دکمه نیز بر روی آنها وجود دارد (مانند دکمه های موس). در تخته های قدیمی تر، فشار دادن خود قلم یا دکمه های روی قلم باعث می شد سیگنالهایی از قلم منتشر شود و اطلاعاتی از سوی قلم ارسال شود. ولی در نمونه های جدیدتر سیگنال ها را به صورت جریان داده های دیجیتال کد شده ارسال می شوند. با استفاده از سیگنال های الکترو مغناطیسی، تخته این قابلیت را دارد که حتی وقتی نوک قلم بر روی صفحه قرار ندارد، محل قلم را تشخیص دهد و شناسایی کند. کار کردن قلم با این سیگنال ها باعث می شود که قلم دیگر نیازی به باطری نداشته باشد. شرکت Wacom این اجازه را به رقبای خود نداده است که از این تکنولوژی استفاده کنند. به همین دلیل تا این لحظه به عنوان تولید کننده انحصاری تخته هایی با این خصوصیت شناخته می شود
تخته های متحرک
تفاوت تخته های متحرک در قلم های نوری آنها است. این قلم های نوری یک منبع تولید کننده ی الکتریسیته در خود دارند که بوسیله آن سیگنال ها را تولید و به تخته ارسال می کنند. یک باطری داخلی در این قلم ها وجود دارد که انرژی مورد نیاز آن را تامین می کند به همین خاطر آن ها دیگر انرژی را از تخته نمی گیرند. این امر باعث می شود که قلم آن ها ضخیم تر شود. حذف کردن نیاز قلم به انرژی به این معنی است که تخته باید دائما سیگنال ها را از قلم دریافت کند و به صورت متناوب بین دریافت و ارسال اطلاعات تغییر حالت دهد. این امر باعث می شود قدرت مانور قلم پایین بیاید. به همین دلیل است که سازندگان ترجیح می دهند در قلم های خود از باطری استفاده کنند.
تخته های نوری
تخته های نوری به این ترتیب عمل می کنند که یک دوربین بسیار کوچک داخل قلم تعبیه شده است که تصاویر را دریافت می کند و به تخته انتقال می دهد. بهترین و موفق ترین محصول که با این تکنولوژی تولید شده است ساخت شرکت Anoto است.
تخته های صوتی
مدل های اولیه با نام تخته های اسپارک شناخته می شوند. یک تولید کننده ی صدای کوچک داخل قلم قرار گرفته است و صدای تولید شده توسط قلم بوسیله میکروفون های قرار گرفته در اطراف قلم دریافت می شود. برخی از مدل های جدیدتر قادر هستند موقعیت را در سه بعد اندازه گیری کنند.
تخته های الکترومغناطیس
یکی از بهترین نمونه های این تخته ها Wacom است که با تولید سیگنال الکترومغناطیسی شناسایی شده کار می کند. طراحی Wacom به این شکل است که سیگنال بوسیله قلم تولید و سپس توسط شبکه ی سیم های داخل تخته دریافت و شناسایی می شود. برخی طراحی های دیگر نیز مانند Pencept وجود دارد که در آنها سیگنال توسط شبکه سیم های داخل تخته تولید می شود و توسط قلم دریافت می شود.
تخته های خازنی
این تخته ها به گونه ایی طراحی شده اند که از سیگنال های الکترواستاتیک یا خازنی استفاده می کنند. تخته Scriptel یکی از بهترین نمونه های تخته هایی ست که با استفاده از سیگنال های الکترواستاتیک کار می کند. برخلاف شکل طراحی خازنی که برای صفحه های لمسی استفاده می شود، طراحی Scriptel به گونه ایی است که حتی وقتی قلم از تخته فاصله دارد نیز می تواند موقعیت قلم را تشخیص دهد.
در تمامی این تکنولوژی ها، تخته قادر است که سیگنال ها را دریافت کند و همچنین فاصله ی قلم از سطح تخته، زاویه قلم نسبت به خط عمود و دیگر مشخصات افقی و عمودی را نیز محاسبه کند.
در مقایسه با صفحه های حساس لمسی، یک تخته گرافیکی معمولا از حساسیت و دقت بالاتری برخوردار است. قابلیت دنبال کردن و تشخیص وسیله ای که هیچ تماسی با سطح تخته ندارد و دریافت کردن اطلاعات و داده های بیشتر از قلم از ویژگی های این تخته ها است. البته باید این نکته را نیز ذکر کرد که تخته های گرافیکی بسیار گران قیمت تر از صفحه های لمسی هستند و فقط نسبت به قلم و دیگر وسایل مخصوص خود حساس هستند و عکس العمل نشان می دهند.
برخی تخته ها، به خصوص مدل های ارزانتر که برای وسایل کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، با یک قلم بدون سیم ارائه می شوند و در آنها از تکنولوژی تخته های RAND استفاده شده است. با این حال این طراحی دیگر در تخته های معمولی نیز مورد استفاده قرار نمی گیرد.
کاربردها
تخته گرافیکی، به دلیل قابلیت ها و ویژگی های مخصوصی که در قلم آن وجود دارد و توانایی تشخیص تمامی فشارها، زاویه ها و دیگر نشانه ها بر روی تخته، وسیله ی بسیار عالی و راحتی برای انجام کارهای گرافیکی در کامپیوتر و به خصوص گرافیک های دو بعدی به شمار می روند. در واقع، بسیاری از برنامه های گرافیکی (مانند The GIMP, Corel Painter, Inkscape, Photoshop, Pixel image editor, Studio Artist, Crosfield, Quantel Paint box و برخی برنامه های دیگر) قابلیت و امکان تشخیص میزان فشار (و در برخی موارد زاویه و چرخش قلم) را نیز دارند. همچنین این نرم افزارها می توانند اطلاعات تولید شده توسط تخته مانند اندازه قلم، شکل، شفافیت، رنگ و دیگر ویژگی ها را دریافت و اجرا کنند.
در آسیای شرقی ، تخته های گرافیکی، که به تخته های قلمی نیز شناخته شده اند، معمولا برای نوشتن متن ها به زبان های چینی، ژاپنی و کره ایی و کشیدن کاراکترهای این زبانها مورد استفاده قرا می گیرند. این تکنولوژی بسیار عمومی و ارزان قیمت است و وسیله ایی برای کار با کامپیوتر ها با یک روش طبیعی تر و ملموس تر نسبت به نوشتن با صفحه کلید است. همچنین قلم و تخته جایگزین بسیار خوبی برای موس نیز هست. این تخته ها همچنین برای کشیدن طرح های فنی و برنامه های CAD بسیار مناسب و پر کاربرد هستند و حتی می توان به راحتی یک تکه کاغذ را بر روی تخته قرار داده و بدون هیچ مشکلی طرح مورد نظر را روی آن کشید. بسیاری از افرادی که در زمینه وب کمیک نیز مشهور و مطرح هستند از تخته های گرافیکی برای انجام کارها و کشیدن طرح های خود استفاده می کنند و از این طریق می توانند تمامی افکار خود را بدون هیچ محدودیتی به کامپیوتر وارد کنند. در مجموع، این تخته ها روز به روز بیشتر مورد توجه قرار می گیرند و ممکن است روزی به عنوان یک ابزار نشانگر، کاملا جایگزین موس در کامپیوتر شوند. این ابزار حساسیت بسیار بیشتری نسبت به موس دارد به نحوی که شما قلم خود را بر روی تخته به هر سمتی که حرکت دهید همان حرکت بر روی صفحه نمایشگر دقیقا انجام می شود. طراحانی که از این قلم ها برای کارهای خود استفاده می کنند بسیار راحتتر می توانند تفکرات خود را بر روی صفحه وارد کنند و دیگر نیازی به این ندارند که مرتبا به دنبال نشانگر موس در صفحه نمایش بگردند.
در نهایت از آنجایی که در دست گرفتن این قلم ها مانند در دست گرفتن یک مداد معمولی است، برای حرکت دادن آن باید تمام دست خود را حرکت دهید که این امر کمک بسیاری به سلامت دست پس از انجام کارهای طولانی مدت می کند. در حالی که هنگام کار با موس فقط مچ دست است که حرکت می کند و به مرور زمان مچ دست آسیب می بیند.
تخته های گرافیکی رده ی قیمتی و اندازه های مختلفی دارند. تا کنون اندازه های A۶، که کوچکترین و ارزانترین مدل است، A۵، A۴ و اندازه ی A۳ که بزرگترین و گران قیمت ترین مدل است طراحی و ساخته شده اند. هر فردی می تواند با توجه به نوع کار و میزان سرمایه خود یکی از مدل های این تخته ها را برای خود انتخاب و خریداری کند. تخته های جدید معمولا از طریق USB به کامپیوتر وصل می شوند.
ابزارهای مشابه
نوعی تخته سفید وجود دارد که توسط اصل القاء کار می کند. این تخته ها در اندازه های بسیار بزرگ ( تا ۹۵ اینچ) وجود دارند و به دلیل اندازه بسیار بزرگی دارند که در کشورهای انگلستان و امریکا و مکزیک در مدارس بزرگ از آنها استفاده می شود. این تخته ها نسبت به فشار حساس هستند و قلم های مخصوصی را برای خود دارند.
صفحه های لمسی، مانند چیزی که در Touch Pad کامپیوترهای همراه یا کنسول دستی Nintendo DS وجود دارد، بر اساس شبکه پیوسته ایی از سیم ها کار می کند. با این تفاوت که از شبکه های نوری نیز در این وسایل استفاده می شود و به همین جهت برای کار کردن با این ابزارها قلم خاصی لازم نیست و با هر وسیله ی دیگری و یا با انگشت هم می توان با آنها کار کرد.
آخرین ویرایش:
فقط اگه میتونی یه چند تا مدل با قیمت معرفی کنی .
داشتم خونه تکونی عید میکردم . و دیوار رو رنگ میکردم 
چو مثه آموزش اولی زیاد جالب نمی شه .
