سلام جمیعاً
به به ... ایول به این همه فعالیت ... ان شاءالله دائمی باشه.
از آواتارت هم مشخصه که خیلی به این فیلم علاقه داری.
راستش هنوز فرصت نکردم که فیلم دوئل رو ببینم؛ ولی موسیقی متنش رو خیلی دوست دارم (به خصوص آهنگ یادگار هانیه) به نظر من هم یکی از مانگارترین موسیقی های متن سینمای ایران هستش. توی خیلی از کارهامون هم ازش استفاده کردیم. واقعاً ناز شست استاد انتظامی.
ولی در مورد خود فیلم ... یه نقد در موردش خوندم و تقریباً متوجه ماهیت فیلم شدم.
نوشته بود که این فیلم، پرخرج ترین فیلم تاریخ سینمای ایرانه و از همهء جنبه های بصری، یکی از برجسته ترین کارهای داخلیه. ولی اشکال اصلیش اینه که داستان مناسبی رو انتخاب نکردن و در برخی موارد، کارهای انجام گرفته اصلاً قابل باور نیست.
داستان فیلم تقریباً شبیه فیلم هنگ جانبازان (البته شاید اسمش یه چیز دیگه باشه ولی من با این اسم می شناسمش) هستش. یه فیلم داستانی نیمه کمدی با بازی بازیگران بزرگی مثل کلینت ایستوود که مربوط می شه به جنگ جهانی دوم. داستان از این قراره که یکی از سربازهای آمریکایی خبردار می شه که توی یه بانک توی یکی از شهرهای مرزی فرانسه، مقرار زیادی شمش طلا هستش. این سرباز هم بعد از گرفتن مشخصات بانک و طراحی نقشه، تعدادی از دوستان قدیمی خودشو جمع می کنه که با هم یه هنگ کوچیک درست کنن و با استفاده از امکانات و عملیات نظامی، وارد خاک فرانسه بشن و اون بانکو خالی کنن. خلاصه این که واسه طلاها، یکی یکی خطوط دفاعی دشمن رو می شکنن و پیشروی می کنن. توی کشورشون هم گزارش می شه که یه گروه از نظامی ها، دارن به سرعت و با شجاعت (!) پیشروی می کنن. و آخر سر هم موفق می شن بانک رو خالی کنن و فینیش ...
خلاصه این که هدفشون از پیشروی، طلا بوده؛ نه پیروزی در جنگ.
توی فیلم دوئل هم هدف اصلی، رسیدن به گاوصندوق طلاها هستش.
توی اون نقد، از جمله موارد غیر واقعی و غیر قابل باور فیلم، به اون صحنه ای اشاره کرده بود که اون تویوتایی که گاوصندوق رو پشتت گذاشته بودن، چه طور می تونه با بار به اون سنگینی، با اون سرعت بالا حرکت کنه و با تانک ها مسابقه بذاره؟!
به هر حال، از نظر فنی، می شه این فیلم رو یه کلاس آموزشی واسه فیلم سازان ایرانی دونست.
...
دوستان دیگه هم در مورد این فیلم نظرشون رو بدن و یا در مورد نقد فیلم های دیگه، تاپیک بزنن و بحث راه بندازن. من یکی که پایه ام شَدید ...
التماس دعا
یا علی
