پرفورمنس کپچر : انیمیشن یا تکنولوژی؟
“
استیون پال لیوا Steven Paul Leiva “، تهیه کننده فیلم ترکیبی “
Space jam “، مدیر تولید فیلمهای ”
چاک جونز“و کسی که بیش از بیست سال را صرف تهیه کنندگی، معرفی و توسعه ی فیلمهای انیمیشن کرده است، در مقاله ای در سایت اینترنتی نشریه ” لس آنجلس تایمز” به شرح دیدگاه هایش در مورد “
پرفورمنس کپچرPerformance Capture” و نفی این تکنولوژی بعنوان ” انیمیشن” می پردازد.
به نظر می رسد که آکادمی هنرهای سینمایی ( اسکار) با یک چالش روبروست. ”
استیون اسپیلبرگ Steven Spielberg ” ، که یکی از اعضای مهم این اکادمی به شمار می رود، درخواست داده است که فیلم بعدیش، یعنی ”
ماجراهای تن تن The Adventures of Tintin ” که به شیوه ی پرفورمنس کپچر ( یا آنطور که خیلی ها می گویند: موشن کپچر) ساخته شده است، در بخش رقابتی بهترین “انیمیشن بلند” در اسکار سال آینده قرار گیرد. این موضوع قابل درک است، چرا که دربخش مربوط به بهترین انیمیشن بلند، رقابت بین تعداد کمتری فیلم ( در مقایسه با سایر بخشها) صورت می گیرد. بعلاوه اینکه به نظر نمی رسد یک فیلم ماجراجویانه ی فانتزی که بر اساس یک مجموعه کمیک استریپ اروپایی ساخته شده است، شانس چندانی در بخش رقابتی مربوط به بهترین “فیلم” بلند داشته باشد. این سخن به این معنی نیست که فیلم اسپیلبرگ استحقاق شرکت در بخش بهترین فیلم بلند را نداشته باشد، نه ، بلکه نگاهی به تاریخ اسکار نشان می دهد که معمولا چنین فیلمهایی ، فیلمهای منتخب اسکار نخواهند بود.
شک و تردید آکادمی نیز قابل درک است. همانقدر که به نظر می رسد که آکادمی علاقمند به پذیرفتن تقاضای اسیلبرگ باشد، به همان میزان اعضای آکادمی شک دارند که آیا واقعا فیلم ” ماجراهای تن تن” را می توان یک ” انیمیشن” دانست یا خیر؟ احساس می شود که یک بحث داخلی بین اعضای آکادمی بر سر این موضوع شکل گرفته است. اگرچه، نیازی به بحث بر سر این موضوع نیست! واضح است که پرفورمنس کپچر را واقعا نمی توان ” انیمیشن” دانست!
”
ولترVoltaire ” ، فیلسوف بزرگ فرانسوی، که در زمان خودش در مباحثات زیادی شرکت داشته است می گوید: ” اگر می خواهید با من وارد بحث شوید، ابتدا مواضعتان را تعریف کنید ” . در ویرایش جدید فرهنگ لغات آکسفورد، در تعریف لغت ” to animate ” چنین گفته شده : ” bring to life “( جان بخشیدن) . کارگردان بزرگ و فقید انیمیشن، ”
چاک جونز Chuck Jones که من سالها بصورت ناپیوسته با او همکاری داشتم، اغلب انیمیشن را چنین تعریف می کرد : ” To breathe life into the lifeless ” ( دمیدن روح زندگی به بیجان) .
فرانک تامس و
اولی جانستون Frank Thomas and Ollie Johnston دو تن از معروفترین نه پیرمردان دیزنی، انیمیشن را ، آنگونه که در کتاب معروفشان نیز نوشته اند، تصور حیات یا همان “the illusion of life” تعریف کرده اند و در نهایت، بسیاری از انیماتورها نیز، انیمیشن را به سادگی ” frame-by-frame filmmaking” یا ” فیلمسازی فریم به فریم ” تعریف می کنند.
هیچ یک از تعاریف بالا در مورد ” پرفورمنس کپچر” مصداق ندارد. پرفورمنس کپچر، همانگونه که از نامش پیداست، حرکات حقیقی یک بازیگر حقیقی و زنده را، در مدت زمانی حقیقی، بصورت همزمان و زنده، ضبط و ذخیره می کند و این عملکرد، به هیچ وجه ربطی به ترجمان و خلق مجدد و مجازی آن حرکات در قالب یک فیلمسازی فریم به فریم ندارد. دو فیلم ”
بیوولف Beowulf ” و ”
سرود کریسمس Christmas Carol ” ساخته ی ”
رابرت زمه کیس Robert Zemeckis ” نمونه هایی از اجراهای سینمایی ” پرفورمنس کپچر” هستند. حالا سئوال این است که این دوگانگی و چالش بر سر اینکه آیا ساخته ی جناب اسپیلبرگ باید در بخش انیمیشن بلند قرار گیرد یا خیر، چگونه در ذهن این کارگردان مشهور، اعضای آکادمی و طرفدارانشان شکل گرفته است؟
در نخستین روزهایی که من وارد دنیای انیمشن شده بودم، سعی داشتم که انیمیشن را به جامعه معرفی کنم. در حقیقت اگر در هر نوع فیلمی که بر پرده نمایش داده میشود کاراکترهافقط اندکی با استانداردهای ذهنی تماشاگر متفاوت باشند و به نوعی گرایشی به سمت یک سبک گرافیکی یا تصویرگرانه خاص داشته باشند، مردم تمایل دارند که آن فیلم را انیمیشن بدانند. این نگاه ساده انگارانه به انیمیشن، به لایه رویی و ظاهری آنچه که بر پرده دیده می شود اشاره می کند و هسته اصلی و جانمایه ی انیمشن را نمیبیند. هسته ی اصلی انیمیشن، این حقیقت ساده است که یک فیلم انیمیشن بیش از آنکه یک فرم گرافیکی یا بخشی از هنرهای زیبا محسوب شود، یک هنر اجرایی/صحنه ای ( تئاتر و سینما) محسوب می شود. در بین هنر ها ، جایگاه حقیقی انیمیشن در کنار بازیگری، طراحی رقص ، رقص و موسیقی قرار می گیرد نه در کنار نقاشی ، طراحی و مجسمه سازی. در سال ۱۹۷۹، من برنامه ای تحت نام ” انیماتور بعنوان یک بازیگر” را برای نمایشگاه بین المللی فیلم لس آنجلس ترتیب دادم. در این برنامه، من ده فیلم کوتاه انیمیشن از سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ را که در آن فیلمها، کاراکترها از خود بازی بسیار درخشانی ارائه می دادند ، به نمایش گذاشتم. پس از نمایش فیلمها، سه استاد انیمیشن” فرانک تامس”، ” اولی جانستون” و ”
ریچارد ویلیامز” به سخنرانی می پرداختند . آنها در سخنانشان این مسئله را بخوبی روشن می ساختند که یک انیماتور، در واقع بازیگری است که هنرش خلق پیاپی مجموعه ای از حرکات و حالتهاست( و هر حالت یا pose چیزی نیست مگر یک فریم از یک حرکت)، او (انیماتور) عمیقا به این حرکات و حالتها فکر کرده و در مورد جزئیات آنها تصمیم گرفته است و زمانی که تمام این حالتهای طراحی شده، به صورت ۲۴ فریم در ثانیه به نمایش در می آیند، تجسمی از یک موجود زنده را به نمایش می گذارند که دارای احساسات است، فکر می کند و عمل می کند.در یک مقاله ی کوتاه در کتابچه ی مربوط به برنامه نمایش فیلم، من پا را از این هم فراتر گذاشتم و چنین نوشتم :” با تماشای کاراکترهای کلاسیک در این انیمیشنها، شما در میابید که آنچه که می بینید، مجموعه ای از طراحی هایی نیستند که حرکت میکنند و بازیگری دارند، بلکه در حقیقت، بازیها و حرکاتی هستند که طراحی شده اند.”
و حالا تکرار می کنم، پرفورمنس کپچر شامل هیچ کدام از تعاریف بالا نمی شود.در پرفورمنس کپچر شما حیات و زندگی را بازسازی نمی کنید، تصوری از حیات را بوجود نمی آورید، تنها شکل زنده ای از حیات را کپی و تکرار می کنید. در حقیقت یک شکل بصری زنده و حرکات آنرا، بر روی کاراکترتان همپوشانی می کنید. همپوشانی یک سطح یا یک حرکت بر روی یک سطح دیگر را نمیتوان ” اجرا” و ” بازی” نام گذاشت.پرفورمنس کپچر تنها نوعی از جلوه های ویژه است که تولید را آسان تر می کند. برعکس، طراحی یا اجرای فریم به فریم، مهارت بوجود آوردن تصوری از حیات،حرکت، احساسات و تفکر، یک هنر متعالی، باورنکردنی و اعجاب آور است. در یک انیمیشن حقیقی، خواه این انیمیشن یک مجموعه تخیلی مانند “لونی تونز” باشد یایک قصه ی رمانتیک پریان از دیزنی و یایک اجرای بسیار حقیقی و انسان گونه مانند ” باورنکردنیها” و ” آپ” از پیکسار، زندگی و حیات و تمام نمادهای عینی آن، به شیوایی و زیبایی هرچه تمام تر به تصویر کشیده می شوند( توسط قلم بر کاغذ)، ساخته می شود و شکل داده می شود( استاپ موشن و سه بعدی) و این مقوله را نباید با کپی جزء به جزء بزک شده و رنگ و لعاب داده شده از حرکات یک موجود حقیقی اشتباه کرد.
قرار دادن چنین فیلمی در کنار فیلمهای انیمیشن یک اشتباه محض است و کاندیدا شدن یا جایزه گرفتن این فیلم می تواند تعبیر تمسخر آمیزی برای یک فیلم انیمیشن باشد.چنین کاری تنها می تواند باعث کمرنگ شدن ارزش واقعی انیمیشن باشد و فراتر از آن، مخاطبان را در درک مفهوم انیمیشن دچار سردرگمی کند و بدتر از همه پذیرش واقعی و گرامی داشتن این فرم ارزشمند ار هنر را بیش از پیش با تاخیر روبرو کند.
نویسنده:Steven Paul Leiva
ترجمه و تلخیص : مهبد بذرافشان
منبع :
http://www.latimes.com
انیمیشن امروز