من همیشه دوست دارم همه چیز رو با دید علمی بگم ، ببین دید ما از دنیا یک دید مجازیه ، یعنی ما چیزی رو نمیبینیم که در حقیقت اجسام وجود داره ، مثلاً بعضی از حیوانات دید بهتری از انسان دارند ، و اما این گزینه ، ما نور ها رو به صورت درصدی از یک نور نهایی میبینیم ، مثلاً خاکستری پنجاه درصد رو با یک رنگ خاص میبینیم ، این درصد ها میتونه خطی باشه ، یعنی نور که دو برابر شد شما روشنایی یا آلفای اون نقطه رو دو برابر ببینید (linera multiply)، از یک حدی هم که گذشت شما دیگه هر نوری رو بیشتر از نور ماکزیمم نبینید (به اصطاح بهش میگن color burn) یعنی اگه یک نوری رو ما خاکستری 50 درصد میبنیم ، دو برابر اون نو رو سفید ببینیم ، و بیشتر از اون رو باز هم سفید ببینیم (چون بالاتر از سفیدی که نداریم)، یا مثلاً اگر روشنایی دو برابر شد دیگه دوبرابر نشه ، بلکه یک و خورده ای برابر بشه ، مثل توابع لوگاریتمی (exponential) ولی باز هم میتونه یک حد ماکزیممی برای روشنی داشته باشیم ، حالت بعد حالتی هست که شما هرچقدر هم نورتون زیاد بشه ، رنگ نور تغییر نکنه و فقط روشنایی زیاد شه ، مثلاً نور نارنجی در حالت های قبل بر اثر افزوده شدن به جای اینکه نارنجی تر بشه (که نمیشه) زرد تر بشه ، اما در Hsv exponential دیگه زرد نمیشه .
حالات مختلف زیاده ، شما باید ببینی کدوم برای گارفرمات جذاب تره ، به قول دوستمون تست کن همه رو ، فقط یادت باشه سعی کنی نورهایی با رنگ ها و شدت های متفاوتی رو در صحنه قرار بدی ، در کل تکنیک color mapping نوع چشمی رو تعیین میکنه که شما باهاش به دنیای مجازیت نگا میکنی.
