PhonieX
مدیر انجمن <A href="forum.majidonline.com/forums/6
لندن- به گزارش گارتنر، ويندوز ويستا آخرين نسخه ويندوز خواهد بود كه به صورت monolithic خواهد بود. در عوض، اين شركت تحقيقاتی پيش‌بينی كرده است كه مايكروسافت مجبور به تغيير ويندوز به ساختار ماجولار است كه ماجول‌های آن از طريق مجازی سازی با پشتيبانی سخت‌افزاری به هم متصل شده باشند.
Micheal Silver، Brian Gammage و David Smith Mitchell از تحليلگران گارتنر می‌گويند، اين ساختار ادغام شده فعلی ويندوز مايكروسافت غيرقابل دوام است نه برای خود مايكروسافت و نه برای ساير شركت‌ها.
مشكل اين است كه پيچيدگی روزافزون اين سيستم عامل برای شركت‌ها انجام مهاجرت‌های مختلف را حتی سختر كرده است و مايكروسافت را مجبور كرده است كه مرتبا انواع Update را عرضه كند. اين نيز به نوبه خود، مايكروسافت را در جريان صدور مجوز اشتراك برای شركت‌های مختلف با مشكلات بيشتری مواجه كرده است.
به گزارش گارتنر، پاسخ به اين مشكلات در مجازی‌سازی است كه در چيپ‌های جديدتر ساخت اينتل و AMD انجام می‌شود و از طريق تلاش‌های VMware برای سرورهای x86 به يك جريان اصلی تبديل شده است. تحليلگران مذكور می‌گويند، به محضی كه ويندوز در محور خود مجازی سازی (Virtualization) را بگنجاند می‌توان انتظار داشته باشيم كه تهيه و توليد سيستم عامل به سمتی برود كه از ادغام به modularization برسد. مجازی سازی بهترين روش اجرای نمونه‌های مختلف سرور چندتايی در يك پلاتفرم سخت‌افزاری می‌باشد، اما می‌توان از آن برای اجرای عملكردهای مجزای سيستم عامل يا برنامه‌های مختلف نيز استفاده كرد. اين تكنيك انواع اجزا را از يكديگر جدا می‌كند و اداره آنها را آسان‌تر می‌كند.
گارتنر معتقد است كه مايكروسافت حتما از Virtualization استفاده می‌كند تا كلاينت ويندوز را به يك Service Partition تقسيم كند، و به عملكردهای سيستم كنترل كننده مثل مديريت و امنيت شكسته بتواند يك يا چند Partitions برنامه را ارانه دهد. گارتنر می‌گويد، اين مسير قبلا نيز در دنيای سرورهای x86 طی شده است.
تحليلگران گارتنر می‌گويند، مجموعه Service Partitions و توانايی عرضه عملكردهای افقی در وسايل نرم‌افزاری كليدی است جهت جداسازی OS ويندوز. چنين ساختاری به مايكروسافت امكان می‌دهد تا تغييرات برنامه‌نويسی عظيمی را در ويندوز خود ارائه دهد بدون آنكه نگران اختلال اجزا وابسته در يك سيستم عامل باشد. و به نوبه خود اين مسئله به معنی آن است كه شركت می‌تواند انواع update را به طور منظم عرضه كند وتطابق backward را بسيار ساده‌تر می‌كند.
Gammage Silver و Smith می‌گويند، انواع پارتيشن مبتنی بر ويندوز نسل جديد، می‌توانند همپای پارتيشن‌هايی عمل كنند كه هسته‌ها را با همان كد پايه Vista/NT اجرا می‌كنند. اين محققين می‌گويند كه مايكروسافت با اين ديدگاه چندان توافق ندارد و معتقد است كه با ادغام اطلاعات در پارتيشن‌های مختلف و ايجاد تجربيات كاربر دائم با مشكلات روبرو خواهد شد. البته اين تحليلگران گفته‌اند كه آنها اين نگرانی‌ها را تنها تا حدودی به جا می‌دانند و پيش بينی می‌كنند كه مجازی سازی در مسير unboundling سيستم عامل ويندوز نقش كليدی را بازی كند.
گارتنر بر اين باور است كه در اواخر 1008 يا 2009 از محصول ويستا update مهمی عرضه خواهد شد كه Virtualization را و خدمات پارتيشن را عرضه می‌كند (احتمالا تحت عنوان عضوی به نام hypervisor) اين hypervisor ارائه Update را ممكن می‌سازد و برای ويندوز از حدود 2010 به بعد اشتراك طرح Software Assurance را اجباری می‌سازد. تا امروز تلاش عمده مايكروسافت برای تسهيل توليد ويندوز در 2004، به توليد مجدد ويندوز در يك Stack با بيش از 50 لايه انجاميده است.
اين تحليلگران می‌گويند، لايه‌های بالاتر ممكن است به لايه‌های پايين‌تر وابستگی داشته باشند، اما لايه‌های پايين‌تر وابستگی خاصی به لايه‌های بالا ندارند. اين مسئله سبب می‌شود كه لايه‌های پايين‌تر را وقتی كامل شدند قفل كرده و كمتر نگران تغييرات تطابقی هنگام كار با لايه‌های بالاتر بود. اما گارتنر می‌گويد اين طراحی جديد برای مشكلات عرضه و توليد مداوم مايكروسافت كافی نيست و چندان دردی از مشكلات توليد در enterprise را دوا نمی‌كند.
منبع:http://pcworldiran.com/news/fn_850391.htm
Micheal Silver، Brian Gammage و David Smith Mitchell از تحليلگران گارتنر می‌گويند، اين ساختار ادغام شده فعلی ويندوز مايكروسافت غيرقابل دوام است نه برای خود مايكروسافت و نه برای ساير شركت‌ها.
مشكل اين است كه پيچيدگی روزافزون اين سيستم عامل برای شركت‌ها انجام مهاجرت‌های مختلف را حتی سختر كرده است و مايكروسافت را مجبور كرده است كه مرتبا انواع Update را عرضه كند. اين نيز به نوبه خود، مايكروسافت را در جريان صدور مجوز اشتراك برای شركت‌های مختلف با مشكلات بيشتری مواجه كرده است.
به گزارش گارتنر، پاسخ به اين مشكلات در مجازی‌سازی است كه در چيپ‌های جديدتر ساخت اينتل و AMD انجام می‌شود و از طريق تلاش‌های VMware برای سرورهای x86 به يك جريان اصلی تبديل شده است. تحليلگران مذكور می‌گويند، به محضی كه ويندوز در محور خود مجازی سازی (Virtualization) را بگنجاند می‌توان انتظار داشته باشيم كه تهيه و توليد سيستم عامل به سمتی برود كه از ادغام به modularization برسد. مجازی سازی بهترين روش اجرای نمونه‌های مختلف سرور چندتايی در يك پلاتفرم سخت‌افزاری می‌باشد، اما می‌توان از آن برای اجرای عملكردهای مجزای سيستم عامل يا برنامه‌های مختلف نيز استفاده كرد. اين تكنيك انواع اجزا را از يكديگر جدا می‌كند و اداره آنها را آسان‌تر می‌كند.
گارتنر معتقد است كه مايكروسافت حتما از Virtualization استفاده می‌كند تا كلاينت ويندوز را به يك Service Partition تقسيم كند، و به عملكردهای سيستم كنترل كننده مثل مديريت و امنيت شكسته بتواند يك يا چند Partitions برنامه را ارانه دهد. گارتنر می‌گويد، اين مسير قبلا نيز در دنيای سرورهای x86 طی شده است.
تحليلگران گارتنر می‌گويند، مجموعه Service Partitions و توانايی عرضه عملكردهای افقی در وسايل نرم‌افزاری كليدی است جهت جداسازی OS ويندوز. چنين ساختاری به مايكروسافت امكان می‌دهد تا تغييرات برنامه‌نويسی عظيمی را در ويندوز خود ارائه دهد بدون آنكه نگران اختلال اجزا وابسته در يك سيستم عامل باشد. و به نوبه خود اين مسئله به معنی آن است كه شركت می‌تواند انواع update را به طور منظم عرضه كند وتطابق backward را بسيار ساده‌تر می‌كند.
Gammage Silver و Smith می‌گويند، انواع پارتيشن مبتنی بر ويندوز نسل جديد، می‌توانند همپای پارتيشن‌هايی عمل كنند كه هسته‌ها را با همان كد پايه Vista/NT اجرا می‌كنند. اين محققين می‌گويند كه مايكروسافت با اين ديدگاه چندان توافق ندارد و معتقد است كه با ادغام اطلاعات در پارتيشن‌های مختلف و ايجاد تجربيات كاربر دائم با مشكلات روبرو خواهد شد. البته اين تحليلگران گفته‌اند كه آنها اين نگرانی‌ها را تنها تا حدودی به جا می‌دانند و پيش بينی می‌كنند كه مجازی سازی در مسير unboundling سيستم عامل ويندوز نقش كليدی را بازی كند.
گارتنر بر اين باور است كه در اواخر 1008 يا 2009 از محصول ويستا update مهمی عرضه خواهد شد كه Virtualization را و خدمات پارتيشن را عرضه می‌كند (احتمالا تحت عنوان عضوی به نام hypervisor) اين hypervisor ارائه Update را ممكن می‌سازد و برای ويندوز از حدود 2010 به بعد اشتراك طرح Software Assurance را اجباری می‌سازد. تا امروز تلاش عمده مايكروسافت برای تسهيل توليد ويندوز در 2004، به توليد مجدد ويندوز در يك Stack با بيش از 50 لايه انجاميده است.
اين تحليلگران می‌گويند، لايه‌های بالاتر ممكن است به لايه‌های پايين‌تر وابستگی داشته باشند، اما لايه‌های پايين‌تر وابستگی خاصی به لايه‌های بالا ندارند. اين مسئله سبب می‌شود كه لايه‌های پايين‌تر را وقتی كامل شدند قفل كرده و كمتر نگران تغييرات تطابقی هنگام كار با لايه‌های بالاتر بود. اما گارتنر می‌گويد اين طراحی جديد برای مشكلات عرضه و توليد مداوم مايكروسافت كافی نيست و چندان دردی از مشكلات توليد در enterprise را دوا نمی‌كند.
منبع:http://pcworldiran.com/news/fn_850391.htm
