(Om bhūr bhuvaḥ svaḥ
tat savitur vareṇyaṃ
bhargo devasya dhīmahi
dhiyo yo naḥ pracodayāt)
این سروده به نام "مانیترای گاۂ" یا "مانیترای سوریا" شناخته میشود و یکی از مهمترین دعاهای وداها است.
معنی تقریبی:
«ای پروردگار زمین، آسمان و جهان بالا،
ای خدای خورشید که شایسته ستایش است،
ما بر نور مقدس تو تأمل میکنیم،
باشد که خرد و دانایی ما را روشن سازی.»
این یکی از دعاهای بسیار مقدس و انرژیبخش در آیین هندو است و همچنان در مراسمها خوانده میشود.