تاریخچه ی کاشت مو
تاریخچه استفاده از بخش‌هایی از پوست سر که در آن بافتی از پوست سر به همراه منبع اصلی تولید خونش به یک منطقه طاس کاشته شود، به قرن ۱۹ بر می‌گردد. استفاده از تکنیک‌های کاشت موی مدرن به دهه ۳۰ میلادی در ژاپن بر می‌گردد که در آن زمان جراحان از گرافتهای کوچک و حتی «گرافتهای واحد فولیکولی» برای جایگزین کردن مناطق آسیب دیده ابرو یا مژه، استفاده می‌کردند.در آن زمان تلاش آنها با توجه به آسیب های جنگ جهانی دوم به کشورشان مورد توجه قرار نگرفت و حتی باعث مخفی ماندن پیشرفتشان شد. در اواخر دهه ۵۰ بود که عصر مدرن کاشت مو در جهان غرب آغاز شد، زمانی که یک متخصص پوست نیویورکی به اسم نرمن ارنریشNorman Orenteich))با استفاده از بکارگیری گرافتهای آزاد دهنده در بیماران دارای الگوی طاسی مردانه شروع به آزمایش کرد. دکتر ارنریش نشان داد که استفاده از چنین گرافت‌هایی باعث می‌شود که موهای جدیدی در منطقه گیرنده رشد کنند که دوام آنها به همان اندازه‌ای باشد که درمحل اولیه خود در اختیار داشته‌اند. بعد از آن دکتر والتر پی انگر(Walter (p.Unger بود که پارامترهای «ناحیه مطمئن دهنده» را تعریف کرد که از آن می‌توان دایمی‌ترین فولیکول‌های مو را برداشت کرد، از این پارامترها دیگر به عنوان پایه اساسی برداشت فولیکول مو، خواه روش نواری، خواه روش FUE استفاده می‌شود.تا 20 سال بعد جراحان روی گرافت های کاشت موی کوچکتر کار کردند ولی موفقیت هایشان در این زمینه بسیار محدود بود . استفاده از گرافتهای دو تا چهار میلیمتری باعث می شد سر شخص ظاهر عروسکی و مصنوعی پیدا کند. در دهه ی 80 کارلوس یوبل (Carlos Uebel) در برزیل استفاده از تعداد بیشتری از گرافت های کوچک را مشهور ساخت و در همان موقع دکتر ویلیام راسمن ( Wiliam Rassman ) در آمریکا در یک جلسه ی درمانی شروع به استفاده از هزاران میکرو گرافت کرد. در اواخر دهه ۸۰، دکتر B.L. Limmer استفاده از میکروسکوپ برجسته نما را برای تبدیل یک نوار دهنده به میکروگرافت‌های کوچک باب کرد. به دنبال آن روش کاشت موی واحد فولیکولی شروع به شکل گیری کرد، و شکاف گرافت‌ها و اندازه آنها کوچکتر شد. این گرافتهای کوچکتر به جراحان اجازه می‌دهد تا گرافتهای واحد فولیکولی بیشتری را در منطقه پذیرنده قرار دهند. به دنبال موفقیت‌های کسب شده جراحان نیز توجهی بیشتری به این کلیت ماجرای گرافتهای کاشته شده معطوف ساختند. اتخاذ تکنیک «برش جانبی» در اوایل شروع سال ۲۰۰۰، باعث شد تا جراحان کاشت مو دو تا چهار گرافت واحد فولیکولی مو را انتخاب کنند که باعث شد موی کاشته شده بهتر بر روی پوست سر قرار گیرد و منطقه‌ای که طاس است را بهتر در بر بگیرد.
عوامل ریزش مو:
1) Telogen effluvium:
بیماری پوسته سر است که پس از بارداری، جراحی های مهم، کاهش وزن شدید یا استرس زیاد به وجود می آید. در اثر این پدیده شما هر روز دسته دسته موهای خود را به ویژه هنگام شامپو کردن، حالت دادن یا شانه زدن آنها از دست خواهید داد. این مساله می تواند عوارض جانبی برخی از داروها همچون داروهای ضدافسردگی، ضد اضطراب و کاهش دهنده التهاب نیز باشد. در طول این بیماری، موها پیش از اینکه از پوسته سر بیرون بیایند بسیار سریعتر از حالت نرمال، از فاز رویش به فاز استراحت می رسند.
2) ریزش موی ارثی:
3) کم کاری و پر کاری غده تیروئید:
4) کمبود آهن:
5) استرس :
6) داروها:
7) کمبودهای تغذیه ای :
8) عفونت :
محدوده ی سنی کاشت مو:
کسانی که سنشان در محدوده ی 18 تا 25 است کاندیدای مناسبی برای کاشت مو نیستند. بخاطر اینکه ممکن است ریزش موی آنها بعد از پیوند در این سن ، دوباره شروع شود .البته ممکن است گاهی با نظر پزشک پیوند در این سن انجام گیرد . گاهی اوقاتم کسانی دیر اقدام به پیوند مو می کنند بطوریکه دیگر بانک موی مناسبی برای کاشت ندارند .در کل در صورتیکه پیوند مو در این دو مورد انجام شود نتیجه ی موفقیت آمیزی نخواهد داشت .بهترین کاندیدا برای کاشت مو کسانی هستند که بانک موی مناسبی درپشت سرشان داشته باشند .علت اینکه برای کاشت مو از موهای پشت سر استفاده می شود این است که موهای پشت سر نسبت به هورمون ریزش مقاوم هستند . هر چقدر بانک موی کانیدا پر پشت تر و تارهای مویش ضخیم تر باشد ، می تواند ناحیه ی پیوند زده را پر تر و زیباتر جلوه دهد .معمولا ریزش مو در مردان و زنان متفاوت است.ریزش موی مردان معمولا موضعی می باشد در صورتیکه ریزش موی زنان به صورت سراسری رخ می دهد .البته گاهی اوقات بعضی از مردان هم دچار ریزش موی سراسری میشوند که در این صورت بخاطر از دست دادن بانک مو ( موهای پشت سر ) دیگر گزینه ی مناسبی برای پیوند نمی باشند.هر چقدر پوست سر شل تر باشد جراح می تواند تعداد گرافت های بیشتری را برای پیوند بر دارد و جای اسکار کمتری هم بجا می ماند . هر چقدر پوست سر فرد سفت تر باشد جای اسکار بیشتری باقی خواهد ماند.
کانیدای کاشت مو باید از نظر سلامت جسمی با انجام آزمایشاتی که پزشک برایش تجویز میکند مورد ارزیابی قرار گیرد و چنانچه مشخص شود که بیماری مانند دیابت و فشار خون دارند باید بیماری آنها قبل از پیوند کنترل شود و چنانچه مشخص شود که بیماری عفونی و یا مشکلات پوستی دارند باید قبل از پیوند درمان شوند. عمل کاشت مو با اینکه در رده جراحی های زیبایی محسوب می شود، عموما هزینه نسبتا بالایی ندارد. با این حال برخی از افراد جامعه توان پرداخت هزینه عمل را ندارند. هزینه ی کاشت مو برای هر فرد متفاوت است و بستگی به تعداد گرافت های کاشته شده برای هر فرد دارد .
انواع روش های کاشت مو:
۱- کاشت مو به شیوه پانچ :
این روش به خاطر قدیمی بودن دیگر اجرا نمی گردد.در این روش موها به صورت گروهی برداشته می شود و در ناحیه مورد نیاز با کمک پدید آوردن سوراخ هایی در پوست سر، کاشته می گردد. در حال حاضر این روش به خاطر به وجود آوردن نمای مصنوعی (معروف به نمای عروسکی) چندان مورد کاربرد نیست.
۲- کاشت مو به شیوه اف یو تی (FUT) :
این روش در اصطلاح عامیانه روش جراحی هم خوانده می شود.نخست راجع به شیوه جراحی یا همان FUT کمی شرح می دهیم
این شیوه به این خاطر که در اتاق عمل و با بیهوشی و خونریزی توام می باشد به نام روش جراحی شناخته شده است.شیوه Follicular Unit Transplant یا FUT به معنایی پیوند دادن واحد های فولیکولی است که یکی از شیوه های کاشت مو می باشد. در این شیوه نخست برشی نواری از پوست پشت سر به عرض ۲ سانتی متر برداشته و بعد با قطعه قطعه نمودن این برش از پوست فولیکول های مو جدا گشته و در ناحیه پذیرنده یا همان ناحیه طاسی کاشت می گردد. در این شیوه از بی حسی موضعی بهره می گیرند و یک خط بخیه تا پایان عمر در پشت سر بیمار به جا می ماند.
۳- کاشت مو به شیوه اف آی تی (FIT) یا FUE :
در اصطلاح عامیانه روش بدون جراحی خوانده می شود.برداشت مو با یک نوار کوچک از ناحیه پشت سر که غالبا با بی حسی موضعی همراه است دارای ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ گرافت که دارای ۷۰۰۰ تا ۹۰۰۰ تار مو است و بعد ناحیه عمل به ظرافت بازسازی شده و چون خط برداشت در مسیر روییدن موها است غالبا ناحیه بازسازی شده سر به چشم نمی آید. بعد به وسیله تیم جراحی زیر میکروسکوپ گرافت های فولیکول های مو به صورت واحد های یک، دو و یا سه تایی جدا و آماده برای کاشت می گردد. در این شیوه غالبا احتیاجی به تراشیدن همه موهای سر شخص نیست و تنها قسمتی از سر که برای برداشت و کاشت لازم می باشد کفایت می کند و بعد فولیکول های آماده شده تک تک و خیلی منظم براساس طرح از پیش معین شده کاشته می شود. از سایر خصوصیات این شیوه سرعت عمل کاشت و پیوند زدن موها در مدت زمان سه تا پنج ساعت است.
امروزه FUT با اطمینان ترین و قطعی ترین روش کاشت مو در دنیا است که تا ۹۷ % کسانی که از این شیوه استفاده کرده اند با آن به نتیجه دلخواه شان دست یافته اند.
۴- کاشت مو به شیوه سیف (Safe) :
کاشت مو از بدن.در کسانی که بانک موی خیلی کمی دارند یا بانک موی آن ها به منظور کاشت کامل ناحیه طاسی جواب نمی دهد از این شیوه Safe یا سیفر.این شیوه در حقیقت همان شیوه Safer بهره می گیرند. به کارگیری از موتور برای برداشت مو، سرعت عمل جراحی را بالا می برد. ولی خیلیل از مرکزها و کلینیک های کاشت مو مدعی هستند که به کارگیری از موتور برقی به منظور برداشت مو، به فولیکول ها (به خصوص در باره موهای ظریف) صدمه جدی ای وارد می کند و ترجیح می دهند با کمک پانچ های ظریف دستی، به آهستگی و با فوکوس و توجه زیادی شروع به برداشتن موها کنند. باید بگوییم که موتور پانچ برقی با کاشتن مو به وسیله ربات فرق دارد. (کاشت مو با ربات در حال حاضر در مرحله تحقیقاتی و پژوهشی می باشد).
۵- روش ترکیبی کاشت مو :
این شیوه ترکیبی از شیوه های FUT و FIT می باشد. به این شکل که در روز نخست عمل، با کمک شیوه FUT نواری از پشت سر شخص برداشته می شود و بعد از جدا نمودن فولیکول ها آن را در بخش خط سر Hairline و جلوی سر می کارند. بعد در روزهای آتی با کمک شیوه FIT از ناحیه های فوقانی و تحتانی خط برش FUT شروع به برداشت موها می کنند و آن ها را در مابین سر و یا در میان موهایی که قبلا کاشته اند دوباره می کارند. برتری های این شیوه یکی عرض کمتر نوار برداشت شده FUT و دومی سرعت زیاد عمل است.
۶- کاشت مو با بهره گیری از تکثیر فولیکول ها در آزمایشگاه :
در این شیوه ، تعداد کمی از فولیکول های شخص جدا می شود و بعد به شمار موهایی که نیاز است در آزمایشگاه تکثیر داده می شود و آخر سر فولیکول های تکثیر گشته مثل شیوه های FIT و FUT و ترکیبی، در سر به کاشت می رسد. برتری این شیوه در استفاده از آن در مواقعی است که شخص دارای بانک موی ضعیفی است و یا اصلا مویی ندارد ولی با کمال تاسف این شیوه هم هنوز در مرحله پژوهشی است و تاکنون یکبار امتحان شده که آن هم جواب نداده است.
منبع :کاشت مو
تاریخچه استفاده از بخش‌هایی از پوست سر که در آن بافتی از پوست سر به همراه منبع اصلی تولید خونش به یک منطقه طاس کاشته شود، به قرن ۱۹ بر می‌گردد. استفاده از تکنیک‌های کاشت موی مدرن به دهه ۳۰ میلادی در ژاپن بر می‌گردد که در آن زمان جراحان از گرافتهای کوچک و حتی «گرافتهای واحد فولیکولی» برای جایگزین کردن مناطق آسیب دیده ابرو یا مژه، استفاده می‌کردند.در آن زمان تلاش آنها با توجه به آسیب های جنگ جهانی دوم به کشورشان مورد توجه قرار نگرفت و حتی باعث مخفی ماندن پیشرفتشان شد. در اواخر دهه ۵۰ بود که عصر مدرن کاشت مو در جهان غرب آغاز شد، زمانی که یک متخصص پوست نیویورکی به اسم نرمن ارنریشNorman Orenteich))با استفاده از بکارگیری گرافتهای آزاد دهنده در بیماران دارای الگوی طاسی مردانه شروع به آزمایش کرد. دکتر ارنریش نشان داد که استفاده از چنین گرافت‌هایی باعث می‌شود که موهای جدیدی در منطقه گیرنده رشد کنند که دوام آنها به همان اندازه‌ای باشد که درمحل اولیه خود در اختیار داشته‌اند. بعد از آن دکتر والتر پی انگر(Walter (p.Unger بود که پارامترهای «ناحیه مطمئن دهنده» را تعریف کرد که از آن می‌توان دایمی‌ترین فولیکول‌های مو را برداشت کرد، از این پارامترها دیگر به عنوان پایه اساسی برداشت فولیکول مو، خواه روش نواری، خواه روش FUE استفاده می‌شود.تا 20 سال بعد جراحان روی گرافت های کاشت موی کوچکتر کار کردند ولی موفقیت هایشان در این زمینه بسیار محدود بود . استفاده از گرافتهای دو تا چهار میلیمتری باعث می شد سر شخص ظاهر عروسکی و مصنوعی پیدا کند. در دهه ی 80 کارلوس یوبل (Carlos Uebel) در برزیل استفاده از تعداد بیشتری از گرافت های کوچک را مشهور ساخت و در همان موقع دکتر ویلیام راسمن ( Wiliam Rassman ) در آمریکا در یک جلسه ی درمانی شروع به استفاده از هزاران میکرو گرافت کرد. در اواخر دهه ۸۰، دکتر B.L. Limmer استفاده از میکروسکوپ برجسته نما را برای تبدیل یک نوار دهنده به میکروگرافت‌های کوچک باب کرد. به دنبال آن روش کاشت موی واحد فولیکولی شروع به شکل گیری کرد، و شکاف گرافت‌ها و اندازه آنها کوچکتر شد. این گرافتهای کوچکتر به جراحان اجازه می‌دهد تا گرافتهای واحد فولیکولی بیشتری را در منطقه پذیرنده قرار دهند. به دنبال موفقیت‌های کسب شده جراحان نیز توجهی بیشتری به این کلیت ماجرای گرافتهای کاشته شده معطوف ساختند. اتخاذ تکنیک «برش جانبی» در اوایل شروع سال ۲۰۰۰، باعث شد تا جراحان کاشت مو دو تا چهار گرافت واحد فولیکولی مو را انتخاب کنند که باعث شد موی کاشته شده بهتر بر روی پوست سر قرار گیرد و منطقه‌ای که طاس است را بهتر در بر بگیرد.
عوامل ریزش مو:
1) Telogen effluvium:
بیماری پوسته سر است که پس از بارداری، جراحی های مهم، کاهش وزن شدید یا استرس زیاد به وجود می آید. در اثر این پدیده شما هر روز دسته دسته موهای خود را به ویژه هنگام شامپو کردن، حالت دادن یا شانه زدن آنها از دست خواهید داد. این مساله می تواند عوارض جانبی برخی از داروها همچون داروهای ضدافسردگی، ضد اضطراب و کاهش دهنده التهاب نیز باشد. در طول این بیماری، موها پیش از اینکه از پوسته سر بیرون بیایند بسیار سریعتر از حالت نرمال، از فاز رویش به فاز استراحت می رسند.
2) ریزش موی ارثی:
3) کم کاری و پر کاری غده تیروئید:
4) کمبود آهن:
5) استرس :
6) داروها:
7) کمبودهای تغذیه ای :
8) عفونت :
محدوده ی سنی کاشت مو:
کسانی که سنشان در محدوده ی 18 تا 25 است کاندیدای مناسبی برای کاشت مو نیستند. بخاطر اینکه ممکن است ریزش موی آنها بعد از پیوند در این سن ، دوباره شروع شود .البته ممکن است گاهی با نظر پزشک پیوند در این سن انجام گیرد . گاهی اوقاتم کسانی دیر اقدام به پیوند مو می کنند بطوریکه دیگر بانک موی مناسبی برای کاشت ندارند .در کل در صورتیکه پیوند مو در این دو مورد انجام شود نتیجه ی موفقیت آمیزی نخواهد داشت .بهترین کاندیدا برای کاشت مو کسانی هستند که بانک موی مناسبی درپشت سرشان داشته باشند .علت اینکه برای کاشت مو از موهای پشت سر استفاده می شود این است که موهای پشت سر نسبت به هورمون ریزش مقاوم هستند . هر چقدر بانک موی کانیدا پر پشت تر و تارهای مویش ضخیم تر باشد ، می تواند ناحیه ی پیوند زده را پر تر و زیباتر جلوه دهد .معمولا ریزش مو در مردان و زنان متفاوت است.ریزش موی مردان معمولا موضعی می باشد در صورتیکه ریزش موی زنان به صورت سراسری رخ می دهد .البته گاهی اوقات بعضی از مردان هم دچار ریزش موی سراسری میشوند که در این صورت بخاطر از دست دادن بانک مو ( موهای پشت سر ) دیگر گزینه ی مناسبی برای پیوند نمی باشند.هر چقدر پوست سر شل تر باشد جراح می تواند تعداد گرافت های بیشتری را برای پیوند بر دارد و جای اسکار کمتری هم بجا می ماند . هر چقدر پوست سر فرد سفت تر باشد جای اسکار بیشتری باقی خواهد ماند.
کانیدای کاشت مو باید از نظر سلامت جسمی با انجام آزمایشاتی که پزشک برایش تجویز میکند مورد ارزیابی قرار گیرد و چنانچه مشخص شود که بیماری مانند دیابت و فشار خون دارند باید بیماری آنها قبل از پیوند کنترل شود و چنانچه مشخص شود که بیماری عفونی و یا مشکلات پوستی دارند باید قبل از پیوند درمان شوند. عمل کاشت مو با اینکه در رده جراحی های زیبایی محسوب می شود، عموما هزینه نسبتا بالایی ندارد. با این حال برخی از افراد جامعه توان پرداخت هزینه عمل را ندارند. هزینه ی کاشت مو برای هر فرد متفاوت است و بستگی به تعداد گرافت های کاشته شده برای هر فرد دارد .
انواع روش های کاشت مو:
۱- کاشت مو به شیوه پانچ :
این روش به خاطر قدیمی بودن دیگر اجرا نمی گردد.در این روش موها به صورت گروهی برداشته می شود و در ناحیه مورد نیاز با کمک پدید آوردن سوراخ هایی در پوست سر، کاشته می گردد. در حال حاضر این روش به خاطر به وجود آوردن نمای مصنوعی (معروف به نمای عروسکی) چندان مورد کاربرد نیست.
۲- کاشت مو به شیوه اف یو تی (FUT) :
این روش در اصطلاح عامیانه روش جراحی هم خوانده می شود.نخست راجع به شیوه جراحی یا همان FUT کمی شرح می دهیم
این شیوه به این خاطر که در اتاق عمل و با بیهوشی و خونریزی توام می باشد به نام روش جراحی شناخته شده است.شیوه Follicular Unit Transplant یا FUT به معنایی پیوند دادن واحد های فولیکولی است که یکی از شیوه های کاشت مو می باشد. در این شیوه نخست برشی نواری از پوست پشت سر به عرض ۲ سانتی متر برداشته و بعد با قطعه قطعه نمودن این برش از پوست فولیکول های مو جدا گشته و در ناحیه پذیرنده یا همان ناحیه طاسی کاشت می گردد. در این شیوه از بی حسی موضعی بهره می گیرند و یک خط بخیه تا پایان عمر در پشت سر بیمار به جا می ماند.
۳- کاشت مو به شیوه اف آی تی (FIT) یا FUE :
در اصطلاح عامیانه روش بدون جراحی خوانده می شود.برداشت مو با یک نوار کوچک از ناحیه پشت سر که غالبا با بی حسی موضعی همراه است دارای ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ گرافت که دارای ۷۰۰۰ تا ۹۰۰۰ تار مو است و بعد ناحیه عمل به ظرافت بازسازی شده و چون خط برداشت در مسیر روییدن موها است غالبا ناحیه بازسازی شده سر به چشم نمی آید. بعد به وسیله تیم جراحی زیر میکروسکوپ گرافت های فولیکول های مو به صورت واحد های یک، دو و یا سه تایی جدا و آماده برای کاشت می گردد. در این شیوه غالبا احتیاجی به تراشیدن همه موهای سر شخص نیست و تنها قسمتی از سر که برای برداشت و کاشت لازم می باشد کفایت می کند و بعد فولیکول های آماده شده تک تک و خیلی منظم براساس طرح از پیش معین شده کاشته می شود. از سایر خصوصیات این شیوه سرعت عمل کاشت و پیوند زدن موها در مدت زمان سه تا پنج ساعت است.
امروزه FUT با اطمینان ترین و قطعی ترین روش کاشت مو در دنیا است که تا ۹۷ % کسانی که از این شیوه استفاده کرده اند با آن به نتیجه دلخواه شان دست یافته اند.
۴- کاشت مو به شیوه سیف (Safe) :
کاشت مو از بدن.در کسانی که بانک موی خیلی کمی دارند یا بانک موی آن ها به منظور کاشت کامل ناحیه طاسی جواب نمی دهد از این شیوه Safe یا سیفر.این شیوه در حقیقت همان شیوه Safer بهره می گیرند. به کارگیری از موتور برای برداشت مو، سرعت عمل جراحی را بالا می برد. ولی خیلیل از مرکزها و کلینیک های کاشت مو مدعی هستند که به کارگیری از موتور برقی به منظور برداشت مو، به فولیکول ها (به خصوص در باره موهای ظریف) صدمه جدی ای وارد می کند و ترجیح می دهند با کمک پانچ های ظریف دستی، به آهستگی و با فوکوس و توجه زیادی شروع به برداشتن موها کنند. باید بگوییم که موتور پانچ برقی با کاشتن مو به وسیله ربات فرق دارد. (کاشت مو با ربات در حال حاضر در مرحله تحقیقاتی و پژوهشی می باشد).
۵- روش ترکیبی کاشت مو :
این شیوه ترکیبی از شیوه های FUT و FIT می باشد. به این شکل که در روز نخست عمل، با کمک شیوه FUT نواری از پشت سر شخص برداشته می شود و بعد از جدا نمودن فولیکول ها آن را در بخش خط سر Hairline و جلوی سر می کارند. بعد در روزهای آتی با کمک شیوه FIT از ناحیه های فوقانی و تحتانی خط برش FUT شروع به برداشت موها می کنند و آن ها را در مابین سر و یا در میان موهایی که قبلا کاشته اند دوباره می کارند. برتری های این شیوه یکی عرض کمتر نوار برداشت شده FUT و دومی سرعت زیاد عمل است.
۶- کاشت مو با بهره گیری از تکثیر فولیکول ها در آزمایشگاه :
در این شیوه ، تعداد کمی از فولیکول های شخص جدا می شود و بعد به شمار موهایی که نیاز است در آزمایشگاه تکثیر داده می شود و آخر سر فولیکول های تکثیر گشته مثل شیوه های FIT و FUT و ترکیبی، در سر به کاشت می رسد. برتری این شیوه در استفاده از آن در مواقعی است که شخص دارای بانک موی ضعیفی است و یا اصلا مویی ندارد ولی با کمال تاسف این شیوه هم هنوز در مرحله پژوهشی است و تاکنون یکبار امتحان شده که آن هم جواب نداده است.
منبع :کاشت مو
