a Truth Seeking
Active Member
با رواج هک به عنوان يک سرگرمي در ميان کاربران نوجوان ايراني روزانه تعداد زيادي از سايت ها در کشور مورد حمله نفوذگرهاي اينترنتي قرار مي گيرد.
به دنبال اوج گيري اين گونه حملات در هفته هاي اخير، خبرگزاري جمهوري اسلامي ايران (ايرنا) در يک اقدام متفاوت ، گفتگويي با يک هکر 14 ساله را بر روي تلکس خبري خود قرار داد.
اين هکر که با نام وحيد ب معرفي شده است سايتهاي اينترنتي کشور را از نظر اهميت امنيتي به سه دسته تقسيم مي کند.
او مي گويد: دسته اول شامل وب سايتهاي کم اهميت است که در صورت نفوذ ضرر کمي به صاحب آن وارد مي شود (مانند وبلاگها و سايتهاي خصوصي) و دسته دوم شامل وب سايتهايي است که در صورت هک شدن ضرر مالي ومعنوي درحد متوسط به بار مي آورند (مانند سايت هاي خبري و سرويس دهنده هاي عمومي) و دسته سوم وب سايتهايي است که به هنگام هک شدن دچار ضررهاي مالي و معنوي بسيار زياد مي شوند (سايتهاي وزارتخانه ها و بانکها).
اين هکر نوجوان معتقد است در ايران ضعيفترين سايتهارا ميتوان در دسته اول مانند وبلاگها و سايتهاي شخصي و در رده بعدي در دسته سوم يعني سايتهاي دولتي و بانکها يافت.
وي از سايتهايي که به کمترين زمان براي هک شدن احتياج دارند به سايت شرکت نفت (NIOC.ORG) و سايت سازمان ملي جوانان (NYOIT.ORG) اشاره کرده است.
وي با اشاره به اين که برنامه هاي مختلفي براي طراحي سايتها وجود دارد گفته است: در ايران همان برنامه اي که براي نوشتن سايتهاي شخصي استفاده مي شود براي سايتهاي مهم مانند بانکها نيز به کار مي رود.
به گفته وي علاوه بر اين اشتباه ، طراحان سايتها به علت نداشتن تخصص کافي بيشتر به زيبايي سايت اهميت مي دهند. او با اشاره به اينکه سرورها در ايران از وضعيت امنيتي اسفناکي برخوردار هستند گفته: اکثر کساني که يک سرور راه اندازي مي کنند فقط به فکر بهره برداري مالي از سرور هستند و براي کمتر شدن هزينه هاي خود افراد غير متخصص را استخدام کرده و بعضي از آنها حتي يک آنتي ويروس يا فايروال نصب نمي کنند.
اين هکر نوجوان حرفهايش درباره علت اصلي ناامني اينترنتي در ايران را اينگونه جمع بندي کرده است: نبود دانش وپول کافي.
منبع
به دنبال اوج گيري اين گونه حملات در هفته هاي اخير، خبرگزاري جمهوري اسلامي ايران (ايرنا) در يک اقدام متفاوت ، گفتگويي با يک هکر 14 ساله را بر روي تلکس خبري خود قرار داد.
اين هکر که با نام وحيد ب معرفي شده است سايتهاي اينترنتي کشور را از نظر اهميت امنيتي به سه دسته تقسيم مي کند.
او مي گويد: دسته اول شامل وب سايتهاي کم اهميت است که در صورت نفوذ ضرر کمي به صاحب آن وارد مي شود (مانند وبلاگها و سايتهاي خصوصي) و دسته دوم شامل وب سايتهايي است که در صورت هک شدن ضرر مالي ومعنوي درحد متوسط به بار مي آورند (مانند سايت هاي خبري و سرويس دهنده هاي عمومي) و دسته سوم وب سايتهايي است که به هنگام هک شدن دچار ضررهاي مالي و معنوي بسيار زياد مي شوند (سايتهاي وزارتخانه ها و بانکها).
اين هکر نوجوان معتقد است در ايران ضعيفترين سايتهارا ميتوان در دسته اول مانند وبلاگها و سايتهاي شخصي و در رده بعدي در دسته سوم يعني سايتهاي دولتي و بانکها يافت.
وي از سايتهايي که به کمترين زمان براي هک شدن احتياج دارند به سايت شرکت نفت (NIOC.ORG) و سايت سازمان ملي جوانان (NYOIT.ORG) اشاره کرده است.
وي با اشاره به اين که برنامه هاي مختلفي براي طراحي سايتها وجود دارد گفته است: در ايران همان برنامه اي که براي نوشتن سايتهاي شخصي استفاده مي شود براي سايتهاي مهم مانند بانکها نيز به کار مي رود.
به گفته وي علاوه بر اين اشتباه ، طراحان سايتها به علت نداشتن تخصص کافي بيشتر به زيبايي سايت اهميت مي دهند. او با اشاره به اينکه سرورها در ايران از وضعيت امنيتي اسفناکي برخوردار هستند گفته: اکثر کساني که يک سرور راه اندازي مي کنند فقط به فکر بهره برداري مالي از سرور هستند و براي کمتر شدن هزينه هاي خود افراد غير متخصص را استخدام کرده و بعضي از آنها حتي يک آنتي ويروس يا فايروال نصب نمي کنند.
اين هکر نوجوان حرفهايش درباره علت اصلي ناامني اينترنتي در ايران را اينگونه جمع بندي کرده است: نبود دانش وپول کافي.
منبع
