مرکز جامع توانبخشی نیل
New Member
بیش فعالی، که به عنوان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) شناخته می‌شود. بیش فعالی در کودکان معمولاً با نشانه‌های ظاهری و رفتاری مشخصی همراه است. تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی، محیطی و اجتماعی در بروز این اختلال نقش دارند. در نتیجه، نیاز به رویکردهای درمانی متفاوت برای هر جنسیت وجود دارد تا به بهبود وضعیت آن‌ها کمک شود.
2. حرکت مداوم: این کودکان معمولاً در حال حرکت هستند و نمی‌توانند برای مدت طولانی در یک جا بمانند. آن‌ها ممکن است در کلاس درس یا هنگام نشستن در خانه بی‌قرار باشند.
3. صحبت زیاد: کودکان بیش فعال معمولاً بیش از حد صحبت می‌کنند و ممکن است در مکالمات دیگران قطع کنند.
4. عدم توانایی در انتظار: این کودکان معمولاً در صف‌ها یا هنگام انتظار برای نوبت خود صبر نمی‌کنند و به سرعت اقدام می‌کنند.
5. رفتارهای تکانشی: آن‌ها ممکن است بدون فکر کردن به عواقب، اقدام کنند و تصمیمات ناگهانی بگیرند.
6. مشکلات اجتماعی: به دلیل رفتارهایشان، ممکن است در برقراری ارتباط با همسالان دچار مشکل شوند و روابط اجتماعی آن‌ها تحت تأثیر قرار گیرد.
این نشانه‌ها می‌توانند تأثیرات منفی بر تحصیل و روابط اجتماعی کودک داشته باشند و نیاز به ارزیابی و درمان مناسب دارند.
در پسران علائم معمولاً شامل رفتارهای پرخاشگرانه و فعالیت‌های حرکتی زیاد است. در حالی که دختران بیشتر ممکن است علائم کم‌تحرکی و عدم توجه را نشان دهند.
این تفاوت‌ها می‌تواند منجر به تشخیص دیرهنگام در دختران شود، زیرا رفتارهای آن‌ها کمتر به عنوان بیش فعالی شناخته می‌شود. همچنین، دختران ممکن است بیشتر به مشکلات عاطفی و اجتماعی دچار شوند.
2. رفتار درمانی: این روش شامل تکنیک‌هایی است که به کودکان کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت را تقویت کرده و رفتارهای منفی را کاهش دهند. این شامل پاداش‌دهی به رفتارهای خوب و تعیین قوانین واضح است.
3. مشاوره و روان‌درمانی: مشاوره فردی یا گروهی می‌تواند به کودکان و خانواده‌ها کمک کند تا با چالش‌های ناشی از بیش فعالی کنار بیایند و مهارت‌های اجتماعی و عاطفی را تقویت کنند.
4. آموزش والدین: والدین می‌توانند با یادگیری روش‌های مدیریت رفتار و تکنیک‌های حمایتی، به بهبود وضعیت فرزندان خود کمک کنند.
5. برنامه‌های آموزشی ویژه: برخی از کودکان ممکن است نیاز به برنامه‌های آموزشی خاص داشته باشند که به نیازهای یادگیری و رفتاری آن‌ها پاسخ دهد.
6. تغییرات در سبک زندگی: ایجاد تغییرات در رژیم غذایی، خواب و فعالیت‌های بدنی می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.
این روش‌ها می‌توانند به صورت ترکیبی نیز استفاده شوند تا بهترین نتیجه حاصل شود. مهم است که درمان‌ها تحت نظر متخصصین انجام شود تا به نیازهای خاص هر کودک پاسخ داده شود.
نوشته کلینیک نیل مرکز رفتاردرمانی کودکان غرب تهران
نشانه‌های بیش فعالی کودکان
1. عدم توجه: کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در تمرکز بر روی وظایف و فعالیت‌ها مشکل داشته باشند و به راحتی حواسشان پرت شود.2. حرکت مداوم: این کودکان معمولاً در حال حرکت هستند و نمی‌توانند برای مدت طولانی در یک جا بمانند. آن‌ها ممکن است در کلاس درس یا هنگام نشستن در خانه بی‌قرار باشند.
3. صحبت زیاد: کودکان بیش فعال معمولاً بیش از حد صحبت می‌کنند و ممکن است در مکالمات دیگران قطع کنند.
4. عدم توانایی در انتظار: این کودکان معمولاً در صف‌ها یا هنگام انتظار برای نوبت خود صبر نمی‌کنند و به سرعت اقدام می‌کنند.
5. رفتارهای تکانشی: آن‌ها ممکن است بدون فکر کردن به عواقب، اقدام کنند و تصمیمات ناگهانی بگیرند.
6. مشکلات اجتماعی: به دلیل رفتارهایشان، ممکن است در برقراری ارتباط با همسالان دچار مشکل شوند و روابط اجتماعی آن‌ها تحت تأثیر قرار گیرد.
این نشانه‌ها می‌توانند تأثیرات منفی بر تحصیل و روابط اجتماعی کودک داشته باشند و نیاز به ارزیابی و درمان مناسب دارند.
تفاوت بیش فعالی در دختران و پسران
علائم اختلال بیش فعالی در پسران و دختران تفاوت دارد،در پسران علائم معمولاً شامل رفتارهای پرخاشگرانه و فعالیت‌های حرکتی زیاد است. در حالی که دختران بیشتر ممکن است علائم کم‌تحرکی و عدم توجه را نشان دهند.
این تفاوت‌ها می‌تواند منجر به تشخیص دیرهنگام در دختران شود، زیرا رفتارهای آن‌ها کمتر به عنوان بیش فعالی شناخته می‌شود. همچنین، دختران ممکن است بیشتر به مشکلات عاطفی و اجتماعی دچار شوند.
چه روش‌هایی برای درمان بیش فعالی کودکان وجود دارد؟
1. دارو درمانی: داروهای محرک مانند متیل فنیدات و آمفتامین‌ها معمولاً برای کاهش علائم بیش فعالی تجویز می‌شوند. این داروها می‌توانند تمرکز و کنترل رفتار را بهبود بخشند.2. رفتار درمانی: این روش شامل تکنیک‌هایی است که به کودکان کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت را تقویت کرده و رفتارهای منفی را کاهش دهند. این شامل پاداش‌دهی به رفتارهای خوب و تعیین قوانین واضح است.
3. مشاوره و روان‌درمانی: مشاوره فردی یا گروهی می‌تواند به کودکان و خانواده‌ها کمک کند تا با چالش‌های ناشی از بیش فعالی کنار بیایند و مهارت‌های اجتماعی و عاطفی را تقویت کنند.
4. آموزش والدین: والدین می‌توانند با یادگیری روش‌های مدیریت رفتار و تکنیک‌های حمایتی، به بهبود وضعیت فرزندان خود کمک کنند.
5. برنامه‌های آموزشی ویژه: برخی از کودکان ممکن است نیاز به برنامه‌های آموزشی خاص داشته باشند که به نیازهای یادگیری و رفتاری آن‌ها پاسخ دهد.
6. تغییرات در سبک زندگی: ایجاد تغییرات در رژیم غذایی، خواب و فعالیت‌های بدنی می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.
این روش‌ها می‌توانند به صورت ترکیبی نیز استفاده شوند تا بهترین نتیجه حاصل شود. مهم است که درمان‌ها تحت نظر متخصصین انجام شود تا به نیازهای خاص هر کودک پاسخ داده شود.
نوشته کلینیک نیل مرکز رفتاردرمانی کودکان غرب تهران
