MrYazdani
New Member
بخیه عمدتاً نوعی نخ است که به طور گسترده و رایج در انواع جراحی ها برای بستن بافت مورد استفاده قرار می گیرد. نخ بخیه دندانپزشکی به عنوان یکی از اساسی ترین تجهیزات مورد نیاز در جراحی های مربوط به دندانپزشکی شناخته می شود. نخ بخیه دندانپزشکی به منظور بهبود هر چه سریع تر زخم، کاهش و توقف خونریزی پس از روش های دندانپزشکی، پیشگیری از عفونت، بهبود درد ناشی از جراحی، حفظ بافت و حاشیه لثه مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع بخیه کردن کمک می‌کند تا زخم راحت تر بهبود یافته و لثه نیز فرم و حالت لازم را حفظ نماید. نخ بخیه دندانپزشکی ایده آل باید دارای استحکام کششی، زیست سازگاری بافتی و حداقل لغزش گره بوده و همچنین ضد حساسیت باشد و آسیبی به بافت وارد نکند. از انواع بخیه ها، می توان برای زخم ها و روش های مختلفی استفاده کرد. انواع مختلفی از نخ بخیه دندانپزشکی وجود دارد که هر کدام برای روشی بهتر از سایرین می باشد.
انواع نخ بخیه دندانپزشکی
نخ بخیه دندانپزشکی برای بستن زخم ها و برش ها در حفره دهان پس از اقدامات دندانپزشکی استفاده می شود. انواع مختلفی از نخ بخیه دندانپزشکی وجود داشته که هر کدام ویژگی ها و مزایای خاص خود را دارند. در این مقاله به بررسی انواع نخ بخیه دندانپزشکی و کاربرد آن ها می پردازیم.
1. نخ بخیه قابل جذب
بخیه کردن دندان بخشی ضروری از هر روش دندانپزشکی است که شامل برش یا دستکاری بافت است. از نخ بخیه دندانپزشکی برای نگه داشتن بافت ها در زمان بهبودی و جلوگیری از خونریزی و عفونت استفاده می شود. دو نوع اصلی بخیه های دندان وجود دارد: قابل جذب و غیر قابل جذب. در ادامه انواع بخیه های قابل جذب دندان بررسی می شود. بخیه های قابل جذب دندان از موادی ساخته می شوند که به مرور زمان تجزیه شده و جذب بدن می شوند، به این معنا که بعد از تکمیل فرآیند بهبودی نیازی به برداشتن آن ها نیست که هم برای بیمار و هم برای دندانپزشک راحت تر است. انواع مختلفی از بخیه های قابل جذب دندان وجود دارد که هر کدام خواص و مزایای منحصر به فرد خود را دارند.
2. نخ بخیه غیر قابل جذب
بخیه های غیر قابل جذب دندان از مواد غیر قابل جذب ساخته می شوند و پس از اتمام مراحل بهبودی باید به صورت دستی برداشته شوند. این نوع نخ بخیه معمولاً در روش هایی استفاده می شوند که نیاز به زمان طولانی مدت دارند، مانند پیوند استخوان، کاشت ایمپلنت و جراحی پریودنتال. رایج ترین موادی که برای بخیه های غیر قابل جذب دندان استفاده می شود عبارتند از ابریشم، نایلون و پلی پروپیلن. نخ های ابریشمی از الیاف طبیعی ساخته و به دلیل استحکام و انعطاف پذیری خود شناخته شده اند. آن ها معمولا در جراحی های دهان و پروسیجرهای پریودنتال استفاده می شوند. نخ های نایلونی مصنوعی هستند و به دلیل استحکام کششی بالا و مقاومت در برابر شکستگی شناخته می شوند و معمولا در کاشت ایمپلنت و روش های پیوند استخوان استفاده می شوند. بخیه های پلی پروپیلن نیز مصنوعی هستند و به دلیل مقاومت در برابر رشد باکتری ها و واکنش بافتی شناخته شده اند و معمولا در جراحی های دهان و پروسیجرهای پریودنتال استفاده می شوند.
نخ بخیه غیرقابل جذب بسته به روش و نوع بافتی که بخیه می شود، در اندازه ها و شکل های مختلفی تولید میگردند. رایج ترین شکل ها گرد، بافته و پیچ خورده است. بخیه های گرد صاف و نرم بوده و برای بافت های ظریف ایده آل هستند. بخیه های بافته دارای سطح ناصافی هستند که چسبندگی و پایداری بهتری دارند و برای بافت های متراکم مانند استخوان ایده آل می باشند. بخیه های پیچ خورده با چرخاندن دو یا چند رشته از مواد بخیه به یکدیگر ساخته می شوند که استحکام و پایداری بهتری ایجاد می کنند.
بخیه های غیر قابل جذب دندان نیز در رنگ های مختلفی وجود دارند که به دندانپزشک یا جراح کمک می کند تا آن ها را به راحتی در طول فرآیند برداشتن تشخیص دهد. رایج ترین رنگ ها مشکی، آبی و سفید هستند. بخیه های سیاه معمولاً در جراحی های دهان و پریودانتیکس استفاده می‌شوند، در حالی که بخیه های آبی معمولاً در کاشت ایمپلنت و روش های پیوند استخوان مورد استفاده قرار می گیرند. بخیه های سفید معمولاً در عمل های زیبایی استفاده می شوند، زیرا با رنگ طبیعی دندان ها و لثه ها ترکیب می شوند. لازم به ذکر است که بخیه های غیر قابل جذب برای جلوگیری از عفونت و بهبودی نیاز به مراقبت و نگهداری مناسب دارند.
انواع نخ بخیه دندانپزشکی
نخ بخیه دندانپزشکی برای بستن زخم ها و برش ها در حفره دهان پس از اقدامات دندانپزشکی استفاده می شود. انواع مختلفی از نخ بخیه دندانپزشکی وجود داشته که هر کدام ویژگی ها و مزایای خاص خود را دارند. در این مقاله به بررسی انواع نخ بخیه دندانپزشکی و کاربرد آن ها می پردازیم.
1. نخ بخیه قابل جذب
بخیه کردن دندان بخشی ضروری از هر روش دندانپزشکی است که شامل برش یا دستکاری بافت است. از نخ بخیه دندانپزشکی برای نگه داشتن بافت ها در زمان بهبودی و جلوگیری از خونریزی و عفونت استفاده می شود. دو نوع اصلی بخیه های دندان وجود دارد: قابل جذب و غیر قابل جذب. در ادامه انواع بخیه های قابل جذب دندان بررسی می شود. بخیه های قابل جذب دندان از موادی ساخته می شوند که به مرور زمان تجزیه شده و جذب بدن می شوند، به این معنا که بعد از تکمیل فرآیند بهبودی نیازی به برداشتن آن ها نیست که هم برای بیمار و هم برای دندانپزشک راحت تر است. انواع مختلفی از بخیه های قابل جذب دندان وجود دارد که هر کدام خواص و مزایای منحصر به فرد خود را دارند.
- یکی از رایج ترین انواع بخیه های قابل جذب دندان از پلی گلاکتین ساخته می شود. این ماده یک پلیمر مصنوعی است که در طی چند هفته توسط بدن تجزیه می شود. بخیه های پلی گلاکتین به دلیل استحکام و دوام خود شناخته می شوند و اغلب در روش هایی که نیاز به کشش زیادی دارند، مانند بستن یک برش بزرگ استفاده می شود و انعطاف پذیری بالایی دارند که کار با آن ها را آسان می کند.
- نوع دیگری از بخیه های قابل جذب دندان از پلی گلیکولیک اسید ساخته شده است. این ماده همچنین یک پلیمر مصنوعی است، اما معمولاً در عرض دو هفته بسیار سریعتر از پلی گلاکتین تجزیه می شود. بخیه های پلی گلیکولیک اسید اغلب در روش هایی استفاده می شود که به زمان بهبودی کوتاه تری نیاز دارند، مانند بستن یک برش کوچک یا برداشتن دندان. این نوع نخ بخیه، همچنین به دلیل امنیت عالی گره، به عنوان بهترین نخ بخیه شناخته می شوند، به این معنی که احتمال باز شدن آن ها در طول فرآیند بهبودی کمتر است.
- نوع سوم بخیه دندان قابل جذب از پلی لاکتیک اسید ساخته شده است. این ماده یک پلیمر مصنوعی است، اما بسیار کندتر از پلی گلاکتین یا پلی گلیکولیک اسید تجزیه می شود، معمولاً در یک دوره چند ماهه. بخیه های پلی لاکتیک اسید اغلب در روش هایی استفاده می شود که به زمان بهبودی طولانی تری نیاز دارند، مانند بستن یک زخم بزرگ یا بازسازی یک ناحیه آسیب دیده. آن ها همچنین بسیار زیست سازگار هستند، به این معنی که کمتر احتمال دارد واکنش آلرژیک یا سایر عوارض جانبی نامطلوب ایجاد کنند.
2. نخ بخیه غیر قابل جذب
بخیه های غیر قابل جذب دندان از مواد غیر قابل جذب ساخته می شوند و پس از اتمام مراحل بهبودی باید به صورت دستی برداشته شوند. این نوع نخ بخیه معمولاً در روش هایی استفاده می شوند که نیاز به زمان طولانی مدت دارند، مانند پیوند استخوان، کاشت ایمپلنت و جراحی پریودنتال. رایج ترین موادی که برای بخیه های غیر قابل جذب دندان استفاده می شود عبارتند از ابریشم، نایلون و پلی پروپیلن. نخ های ابریشمی از الیاف طبیعی ساخته و به دلیل استحکام و انعطاف پذیری خود شناخته شده اند. آن ها معمولا در جراحی های دهان و پروسیجرهای پریودنتال استفاده می شوند. نخ های نایلونی مصنوعی هستند و به دلیل استحکام کششی بالا و مقاومت در برابر شکستگی شناخته می شوند و معمولا در کاشت ایمپلنت و روش های پیوند استخوان استفاده می شوند. بخیه های پلی پروپیلن نیز مصنوعی هستند و به دلیل مقاومت در برابر رشد باکتری ها و واکنش بافتی شناخته شده اند و معمولا در جراحی های دهان و پروسیجرهای پریودنتال استفاده می شوند.
نخ بخیه غیرقابل جذب بسته به روش و نوع بافتی که بخیه می شود، در اندازه ها و شکل های مختلفی تولید میگردند. رایج ترین شکل ها گرد، بافته و پیچ خورده است. بخیه های گرد صاف و نرم بوده و برای بافت های ظریف ایده آل هستند. بخیه های بافته دارای سطح ناصافی هستند که چسبندگی و پایداری بهتری دارند و برای بافت های متراکم مانند استخوان ایده آل می باشند. بخیه های پیچ خورده با چرخاندن دو یا چند رشته از مواد بخیه به یکدیگر ساخته می شوند که استحکام و پایداری بهتری ایجاد می کنند.
بخیه های غیر قابل جذب دندان نیز در رنگ های مختلفی وجود دارند که به دندانپزشک یا جراح کمک می کند تا آن ها را به راحتی در طول فرآیند برداشتن تشخیص دهد. رایج ترین رنگ ها مشکی، آبی و سفید هستند. بخیه های سیاه معمولاً در جراحی های دهان و پریودانتیکس استفاده می‌شوند، در حالی که بخیه های آبی معمولاً در کاشت ایمپلنت و روش های پیوند استخوان مورد استفاده قرار می گیرند. بخیه های سفید معمولاً در عمل های زیبایی استفاده می شوند، زیرا با رنگ طبیعی دندان ها و لثه ها ترکیب می شوند. لازم به ذکر است که بخیه های غیر قابل جذب برای جلوگیری از عفونت و بهبودی نیاز به مراقبت و نگهداری مناسب دارند.
