سلام جمیعاً
خدمت رفقای عزیزم عرض کنم که کارت های تدوین یا همون موناژ رو بر دو اساس می خرن: کاربرد و مایه.
شما اول ببینید که توی چه سطحی می خواید کار کنید، بعدش این که چقدر می خواید خرج کنید.
یه توضیح تقریباً مختصر راجع به کارت های مونتاژ واسه اونایی که می خوان بدونن...
کارت های مونتاژ در کل دو نوعند: 1- پانل (ورودی/خروجی) 2- پانل و پردازنده.
1- پانل ها کارت هایی هستن که فقط موقع کپچر و خروجی تصویر دستگاه های دیگه به کار میان و کیفیت تصاویر ورودی و خروجی به اونا بستگی داره که موقع مونتاژ، هیچ کاری رو انجام نمی دن. همه کارت های اکسترنال (External) پانل هستن.
2- کارت های پردازنده کارت هایی به مراتب گرون تر از پانل های هم ردیف خودشون هستن که علاوه بر ورود و خروج تصویر، قسمتی از مونتاژ رو هم به عهده می گیرن؛ (یعنی چی؟!)
این جور کارت ها که باید داخلی یا همون اینترنال (Internal) باشن، فیلترها و افکت ها و تروکاژهای مخصوص خودشون رو روی برنامه مونتاژ نصب می کنن. اگه با پروژه مخصوص این کارت ها (که نصب شده) کار کنی و تصاویر کپچر شده همین کارت رو روی تایم لاین بیاری و از فیلترها و افکت ها و تروکاژهای نصب شده همین کارت استفاده کنی، هیچ وقت پروژه ات نیاز به رندر پیدا نمی کنه و پروژه به صورت Real Time اجرا می شه؛ البته البته هر کارتی بسته به قدرتش پردازشش، تعداد محدودی افکت همزمان رو بدون رندر انجام می ده مثلاً کارت Matrox RTX.100 Exterme (تقریباً 66.000 تومن) می تونه تا سه لایه فیلتر خودش رو همزمان Play کنه.
سه تا مثال واسه جمع بندی:
کارت Liquid که اکسترنال هست، فقط پانله؛ کارت هاي TV با اون که اینترناله و روی PCI نصب می شه، اون هم فقط پانله؛ کارت Matrox RTX.100 Exterme هم پانله و هم پردازنده.
...
زیادی حرف زدم؛ ببخشید!
التماس دعا
یا علی