دوستان من میخوام بدونم که در VB6 چطوری میتونم کاری کنم که در یک TextBox فقط داده هایی از نوع Integer وارد بشه و در صورتی که حروف ( داده های String ) وارد شد با یک پیغام به کاربر اطلاع بده!
اگه جواب مو بدین ممنون میشم...
اگر وی بی منظورته کد زیر را در پنجره کد وارد کن دیگه فقط میشه عدد وارد کرد و با کلیدهای جهت حرکت کرد:
کد:
Private Sub Text1_KeyPress(KeyAscii As Integer)
If KeyAscii >= 58 Or (KeyAscii <= 47 And KeyAscii <> 45 And KeyAscii <> 8 And KeyAscii <> 13) Then
KeyAscii = 0
'[COLOR="SeaGreen"]payam[/COLOR]
End If
End Sub
اگر خواستی پیام بده هم داخل کدها دستور پیام را بنویس.
با سلام خدمت همه ی بروبچ مجید آن لاین ...
چه جوری میشه در برنامه نویسی vb به کاربر اجازه داد تا فقط در تکست باکس مورد نظر فقط بتونه عدد وارد کنه و نتونه حروف توی تکست باکس بنویسه.
شما برای محدود کردن کاراکتر هایی که صفحه کلید در TextBox وارد می کند بایستی در داخل رخداد KeyPress و
Change، کاراکترهای غیر مجاز را فیلتر کنید.
اگر فقط اینکار را در KeyPress انجام دهید، کاربر می تواند از Copy و Paste برای انتقال کاراکتر های غیر مجاز استفاده کند.
اگر فقط اینکار را در Change انجام دهیم، کاراکترهای غیر مجاز ابتدا به متن اضافه می شوند و سپس دوباره حذف خواهند شد
که باعث پر پر زدن TextBox و جابجایی بی مورد مکان نما (Cursor) می شود.
کد:
Private Const CharSet As String = "0123456789"
Private Sub Text1_Change()
Dim Pos As Long, Str As String, Text As String
Dim SelStart As Long
With Text1
Text = .Text
SelStart = .SelStart
For Pos = 1 To Len(Text)
If InStr(CharSet, Mid(Text, Pos, 1)) > 0 Then
Str = Str & Mid(Text, Pos, 1)
End If
Next
.Text = Str
.SelStart = SelStart
End With
End Sub
Private Sub Text1_KeyPress(KeyAscii As Integer)
If InStr(CharSet, Chr(KeyAscii)) = 0 Then KeyAscii = 0
End Sub
در این کدی که من نوشتنم، ما فرض می کنیم که نام TextBox ما Text1 است و می خواهیم کاراکترهای 0 الی 9
قابل قبول باشند. شما می توانید هر کاراکتر دیگری را هم که قابل قبول است به عبارت رشته ای CharSet اضافه کنید.
خیلی خیلی ممنونم.
فکرش هم نمیکردم که همچین کدی لازم داشته باشه ... آخه من با ام ام بی هم کار میکنم و میدونید که برای یه تکس باکس که ایجاد میشه ، میتونید انتخاب کنید که کاربر بتونه حرف یا عدد یا هر دو رو وارد کنه ... گفتم شاید تو ویژوال هم راحت باشه.
راستی یه مسئله ی دیگه ای که هست ... توی این اسکریپتی که شما نوشتید کاربر دیگه نمیتونه از دکمه ی BackSpace برای پاک کردن اعدادی که نوشته استفاده کنه، راهی برای حل این مشکل هست ؟
تابع ()isDate مشخص می کنه که آیا پارامتر ورودی اش (از هر نوعی یعنی Variant) قابلیت تبدیل به تاریخ (Date) را داره یا نه.
تابع ()IsEmpty برای داده های Variant کارایی داره که اگه مقدارش می تواند Empty باشد، متغیرهای Variant غیر از اینکه
می توانند شامل انواع داده های مختلف باشند، می توانند خالی باشند یعنی Empty.
تابع ()IsEmpty اعلام می کنه که آیا این متغیر ورودی Variant ما خالی است یا نه.
تابع ()IsNull برای اعلام اینه که آیا متغیر مقداری دارد یا نه، Null با Empty فرق داره.
این حالت فاقد مقدار بودن در متغیرهای Variant توسط Null اعلام میشه که یک حالت خاص برای Variant است.
نباید Null بودن را به شکل زیر بررسی کرد چون همیشه حاصل آن False است زیرا Null خودش یک مقدار است
و متغیری که Null است مقداری ندارد :
کد:
If Var = Null Then
تابع ()IsNumeric بررسی می کنه که آیا پارامتر ورودی (از هر نوعی یعنی Variant) قابلیت تبدیل به عدد را دارد یا نه.
این تابع هایی که شما مثال زدید مناسب نیستند، به یک دلیل مهم :
آنها فقط بررسی می کنند که مقداری قابلیت تبدیل به فلان نوع داده را دارد یا نه یا فلان حالت است یا نه،
اما نمی توانند مقدارش را در صورتی که شرط برقرار نبود فیلتر کنند تا شرط برقرار شود.
مثلا اگر "123ali" را به تابع IsNumeric بدهید می گوید که عدد نیست، اما نمی تواند "ali" را از آخر عبارت حذف کند تا
عدد بشود.
ولی ما به توابعی احتیاج داریم که در عبارت ورودی ما کاراکترهای غیر مجاز را حذف کند، نه اینکه فقط بگوید عبارت مجاز نیست.
اگر براتون امکان داره این قسمت از کدهایی که نوشتین تفسیر کنید.
With Text1
Text = .Text
SelStart = .SelStart
For Pos = 1 To Len(Text)
If InStr(CharSet, Mid(Text, Pos, 1)) > 0 Then
Str = Str & Mid(Text, Pos, 1)
End If
Next
.Text = Str
.SelStart = SelStart
End With
End Sub
With این امکان رو به ما می ده که یک مجموعه یا Object یا ساختار داده ای پیشفرض رو معرفی کنیم،
در فاصله مابین آن With تا جایی که با End With انتهای اونو مشخص کنیم.
این عمل دو ویژگی مثبت داره، اول اینکه لازم نیست واسه عضوهای مجموعه بصورت مداوم نام مجموعه اصلی
را تکرار کنیم. مثلا اگر من سه عضو A و B و C را در مجموعه MyDataType صدا بزنم اصولا می نویسم :
اما با استفاده از With از نام مجموعه فاکتور گیری می کنم :
کد:
With MyDataType
.C = .A + .B + .C
End With
طبیعی است که استفاده از With هم کد را خلاصه می کنه و هم امکان اشتباه رو کم می کنه چون وقتی شما
کاراکتر نقطه (.) را در هنگام کد نویسی تایپ می کنید، مجموعه عضوهای MyDataType به نمایش درمیاد.
دومین خاصیت مثبت With اینه که سرعت اجرا شدن کد را افزایش می ده، مخصوصا اگر مجموعه ها تو در تو باشند،
چون ارجاع غیر مستقیم ما را به یک ارجاع مستقیم تبدیل می کنه و از قسمت از ارجاع فاکتور گیری میشه.
در ادامه کدی که من نوشته بودم بایستی متن فعلی داخل Text1 فیلتر بشه تا کاراکترهای غیر مجاز حذف شوند.
اما دو نکته وجود داره، نکته اول اینه که ممکنه در همون زمان که ما داریم متن رو فیلتر می کنیم، کاربر هم متن
داخل TextBox را عوض کنه، و این عمل کاربر روی عملکرد روتین ما تاثیر منفی داره.
پس ما قبل از انجام هر گونه عملیاتی، یک کپی از متن فعلی Text1 می گیریم و اونو فیلتر می کنیم و نه متن Text1 را.
نکته دوم این است که وقتی شما متنی را در یک TextBox قرار می دهید، مکان نما (Cursor) بصورت خودکار در اول
متن قرار می گیرد (موقعیت صفر). و البته که این عمل دلخواه ما نیست، ما نمی خواهیم با هر بار تایپ یک کاراکتر،
مکان نما به اول متن برگردد، این حالت از نظر کاربر غیر طبیعی است و مشکل ساز است.
برای همین ما نه تنها از متن داخل Text1 کپی می گیریم، بلکه موقعیت فعلی مکان نما را هم ذخیره می کنیم تا بعد
از اتمام عملیات، دوباره مکان نما را به آن نقطه برگردانیم.
بقیه کد هم یک حلقه است که کاراکتر به کاراکتر از متن Text را در رشته CharSet جستجو می کند. CharSet یک رشته است
که تمامی کاراکترهایی که از نظر ما مجازند داخل وجود دارند. اگر کاراکتر مورد نظر در آن وجود داشت، به رشته Str
اضافه می شود ولی اگر غیر مجاز بود این عمل صورت نمی پذیرد.
در انتهای این حلقه Str برخلاف Text فقط شامل کاراکترهای مجاز است و بقیه در آن وجود ندارند.
طبق نکته دومی که گفتم پس از انتقال Str به داخل Text1، موقعیت مکان نما را هم به وضعیت اصلی برمی گردانیم.
در ضمن چرا، در کد زیر که نوشتین،در Paste کردن بوسیله کیبورد ، دکمه های Ctrl+V چرا کار نمیکنند ؟
Private Const CharSet As String = "0123456789"
Private Sub Text1_Change()
Dim Pos As Long, Str As String, Text As String
Dim SelStart As Long
With Text1
Text = .Text
SelStart = .SelStart
For Pos = 1 To Len(Text)
If InStr(CharSet, Mid(Text, Pos, 1)) > 0 Then
Str = Str & Mid(Text, Pos, 1)
End If
Next
.Text = Str
.SelStart = SelStart
End With
End Sub
Private Sub Text1_KeyPress(KeyAscii As Integer)
If InStr(CharSet, Chr(KeyAscii)) = 0 Then KeyAscii = 0
End Sub
بایستی کاراکترهای کنترلی مثلا Ctrl + A (که برابر کد کاراکتر 1 است) الی Ctrl + Z (که برابر کد کاراکتر 26 است) را از
فیلتر حذف کنیم، رخداد KeyPress را با این کد عوض کنید تا اون کاراکتر های کنترلی هم قابل استفاده باشند :
کد:
Private Sub Text1_KeyPress(KeyAscii As Integer)
If KeyAscii > 32 Then If InStr(CharSet, Chr(KeyAscii)) = 0 Then KeyAscii = 0
End Sub
نه، برای محدود کردن تعداد کاراکتر رشته کاری به کد فیلتر نداشته باشید، مقدار MaxLength را در مشخصات
TextBox از صفر به طولی که مایلید تغییر دهید، کاربر دیگر نمی تواند هیچ رشته ای که از طول MaxLength
بزرگتر است را در TextBox جا بدهد، چه با تایپ کردن و چه با Copy و Paste.
کد:
For Pos = 1 To Len(Text)
If InStr(CharSet, Mid(Text, Pos, 1)) > 0 Then
Str = Str & Mid(Text, Pos, 1)
End If
من می خواهم تمامی کاراکتر های درون Text را برای مجاز بودن بررسی کنم، پس حلقه من از کاراکتر 1 شروع می شود
تا آخرین کاراکتر Text که آنرا با Len پیدا کردم.
در داخل حلقه For بایستی کاراکتر به کاراکتر از داخل Text جدا کنم :
تابع Mid در رشته Text (پارامتر اول) و از موقعیت Pos به بعد (پارامتر دوم) به اندازه 1 کاراکتر (پارامتر سوم) جدا می کند و
بر می گرداند. از بین این سه پارامتر فقط Pos است که تغییر می کند، از موقعیت 1 الی (Len(Text.
پس کاراکتر های Text یکی یکی جدا می شوند تا مجاز بودنشان بررسی شود.
تابع InStr وجود یک رشته را در یک رشته دیگر بررسی می کند و موقعیت اولین کاراکتر رشته دوم را در اولی برمی گرداند.
اگر رشته دوم اصلا در رشته اول پیدا نشود، مقدار صفر را بر می گرداند.
InStr چندین مدل پیاده سازی دارد که بر اساس تعداد پارامترهای ورودی آن متفاوت است، در مدلی که من استفاده کردم
(مدلی که دو پارامتر ورودی دارد)، پارامتر اول آن رشته ای است که جستجو درونش انجام می شود (CharSet) و
پارامتر دوم رشته ای است که دنبالش می گردیم (همان کاراکتری که جدا کرده ایم).
اگر تابع InStr عددی بزرگتر از صفر را برگرداند یعنی آن کاراکتر در رشته وجود دارد (موقعیت اش برای ما مهم نیست)،
پس می توانیم آنرا به عنوان کاراکتر مجاز به Str اضافه کنیم.
این حلقه برای تمامی کاراکترها تکرار می شود.
میشه راهنمایی بفرمایید که آیا میشه برای مقدار اولین کاراکتر داخل جعبه متن هم محدودیت اعمال کرد؟
مثلا در همین کدی که در این تاپیک جناب علی سعید نوشتند، اگر بخواهیم برای شروع ورودی کاربر هم شرط بگذاریم . مثلا از داخل همون مجموعه "ثابت" که معین کردیم ، نمیخواهیم یک کاراکتری در ابتدا وارد بشه .
برای این چه شرطی میتونیم بگذاریم؟
در ضمن در مورد خصوصیت SelStart جعبه متن هم سوال دارم . این خصوصیت برای چی هست و در چه مواقعی بکار میاد؟
صد البته، شما می توانید برای هر محدودیت خاصی کد را تغییر دهید :
کد:
Private Const CharSet As String = "0123456789"
Private Const CharSetFirst As String = "12345"
Private Sub Text1_Change()
Dim Pos As Long, Str As String, Text As String
Dim SelStart As Long
With Text1
Text = .Text
SelStart = .SelStart
If InStr(CharSetFirst, Left(Text, 1)) > 0 Then
Str = Str & Left(Text, 1)
End If
For Pos = 2 To Len(Text)
If InStr(CharSet, Mid(Text, Pos, 1)) > 0 Then
Str = Str & Mid(Text, Pos, 1)
End If
Next
.Text = Str
.SelStart = SelStart
End With
End Sub
Private Sub Text1_KeyPress(KeyAscii As Integer)
If KeyAscii > 32 Then
If Text1.SelStart = 0 Then
If InStr(CharSetFirst, Chr(KeyAscii)) = 0 Then KeyAscii = 0
Else
If InStr(CharSet, Chr(KeyAscii)) = 0 Then KeyAscii = 0
End If
End If
End Sub
در این نمونه من کد را طوری تغییر دادم که برای کاراکتر اول از CharSetFirst استفاده کند و برای بقیه کاراکتر ها از CharSet.
به همین دلیل در این مثال کاراکتر اول بایستی از "1" الی "5" باشد و سایر رقم ها را درج نخواهد کرد.
SelStart مشخص کننده موقعیت فعلی مکان نما (چشمکزن یا Cursor) داخل TextBox است و اگر شما متنی را در داخل آن
انتخاب کرده باشید، SelStart اولین کاراکتر انتخاب شده را مشخص می کند و SelLength تعداد کاراکتر های انتخاب شده را.
SelStart از صفر شروع می شود که یعنی قبل از کاراکتر اول. اگر یک باشد یعنی مابین کاراکتر اول و دوم است (اگر کاراکتر
دومی وجود داشته باشد).
