از آرماتور بستر (میلگرد بستر) برای افزایش میزان استحکام دیوارها استفاده می‌شود. عمده‌ترین کاربرد میلگردها در دیوارسازی با استفاده از مصالح مختلف است، زیرا دیوارهای ساخته شده با بلوک‌های آجری، سیمانی یا سفالی به تنهایی مقاومت کافی برای مقابله با نیروهای عمودی زلزله را ایجاد نمی‌کنند. به همین دلیل باید با استفاده از این آرماتورها ایمن‌تر شوند. توجه داشته باشید که رعایت استانداردهای میلگرد بستر در هنگام اجرا بسیار حیاتی است. در ادامه با نکات ضرروی اجرا و ضوابط میلگرد بستر آشنا شوید.
نکات ضروری برای اجرای میلگرد بستر
نکات ضروری برای اجرای میلگرد بستر
- در کمترین حالت قطر میلگردها باید 4 میلی‌متر و در بیشترین حالت باید نصف ضخامت ملات بستر باشد.
- حداکثر قطر مجاز برای آرماتور بستر 8 میلی‌متر است، زیرا حداکثر ضخامت مجاز برای ملات 16 میلی‌متر می‌باشد.
- در بلوک‌های هبلکس با بند بستر کمتر از 3 میلی‌متر، مقطع میلگردهای آرماتور بستر می‌تواند مستطیلی یا کتابی باشد که این اقدام باعث فرو کامل میلگرد در ملات نازک می‌شود.
- استحکام تسلیمی برای تولید میلگردها باید حداقل 450 مگاپاسکال و استحکام نهایی حداقل 550 مگاپاسکال باشد و نسبت استحکام نهایی به تسلیم نمی‌تواند کمتر از 1.2 باشد.
- در صورتی که استحکام تسلیم کمتر از حد تعیین شده باشد، تنها با تأیید مهندس محاسب مجاز است و همچنین نسبت استحکام نهایی به تسلیم نمی‌تواند کمتر از مقدار مشخص شده باشد.
- برای جلوگیری از زنگ زدگی، میلگردهای بستر باید گالوانیزه یا دارای پوشش اپوکسی باشند و در غیر این صورت، آرماتورهای بستر باید از جنس فولاد ضد‌زنگ باشند.
- همچنین برای افزایش چسبندگی بین میلگردهای بستر و ملات، میلگردهای طولی آرماتور باید مفتول‌های سطح آجدار داشته باشند و میلگرد میانی که دو میلگرد طولی را به هم وصل می‌کند، می‌تواند به صورت مستقیم یا موازی قرار گیرد.
