فرمت فایلهای عمومی فشرده ساز مثل ZIP و RAR و CAB بر اساس تکنیک های فشرده سازی Lossless عمل می کنند،
یعنی اگه ورودی x را فشرده و به y تبدیل کنند، هر زمانی که y را از حالت فشرده خارج کنید، دقیقا x را تحویل می دهند.
برای همین در کاربرد های عمومی مثل متن و فایلهای برنامه مناسب اند، هیچکس نمی خواهد حتی یک حرف از متنش را
در فرایند فشرده سازی از دست بدهد.
اما این تکنیک ها هر قدر هم که قدرتمند باشند، نمی توانند به اندازه تکنیکهای Lossy فشرده کنند، چون فشرده سازهای
Lossy برای افزایش نرخ فشرده سازی خود، قسمتی از اطلاعات ورودی را قربانی می کنند، مثلا در JPEG به جای ذخیره کردن
مشخصات رنگی RGB (سه طیف قرمز و سبز و آبی) آنها را به سه پارامتر معادل YCbCr (طیف سیاه و سفید Y و دو طیف
ترکیبی رنگ Cb و Cr) تبدیل می کند. چون چشم ما تفاوت روشنایی و تیرگی نقطه های مجاور را خیلی دقیقتر از تفاوت
رنگ دو نقطه مجاور تشخیص می دهد به جای ذخیره کردن اطلاعات رنگ (Cr و Cb) چهار نقطه مجاور، از آنها میانگین می گیرد
و یک نسخه میانگین رنگی را برای هر چهار نقطه مجاور بکار می گیرد. چون طیف سیاه و سفید Y هر کدام از آن نقطه ها
بصورت جداگانه حفظ شده است، چشم انسان از تشخیص واضح این تفاوت عاجز است.
وقتی به جای ذخیره سازی مشخصات سه گانه چهار نقطه مجاور (3 * 4) ، فقط مشخصات Y چهار نقطه و یک نمونه Cb و Cr
را ذخیره کنیم (4 + 2) ، به راحتی حجم اطلاعات را به نصف حجم اصلی کاهش داده ایم، بدون اینکه چشم تفاوت آشکاری
را تشخیص دهد.
چون خیلی پرحرفی کردم، دیگه میرم سر اصل مطلب. فایلهای AVI تنها یک قالب بندی اطلاعات صوتی و تصویری را
مشخص می کند و از نظر تکنیک فشرده سازی بکار رفته در آن (چه برای صوت و چه برای تصویر) محدود نیست،
تعداد فشرده ساز های ویدئویی ثبت شده برای AVI خیلی زیاد هستند و دست شما در انتخاب و تبدیل آنها باز است.
اگر شما از یک تکنیک فشرده سازی بهتر (Codec) برای ذخیره سازی فایلهای خودتان استفاده کنید، به قیمت از دست دادن
اندکی از جزئیات تصویری و صوتی، در حجم فایل تا اندازه زیادی صرفه جویی می کنید.
تنها مشکل فایلهای AVI این است که بایستی دکودر مربوطه را در سیستمی که آنرا پخش می کند نصب کرده باشید.