سلام به همه اساتید معمار و مدلساز...
خسته نباشید به داوران مسابقه ... دست اندرکاران و دلسوزان و پیگرانش ... و مهمتر از همه شرکت کننده ها
آقا من چی بگم که اصلا نه معماری بلدم و نه مدلسازی و نه شرکت کردم.
فقط یه نکته کوچیک که تو مسابقه مهمه رو یاد آوری میکنم.
همیشه داوری یه خوبی داره
اینکه تا وقتی انجام نشده شما هیجان مثبت و یک سفارش خاص رو تجربه میکنید. با دوستانی که پیش بینی نشده هستند رقابت میدین و سعی میکنید این بار بهترین باشید. ممکنه بعضی کاراتون برای اولین بار باشه و بعضی کارها یه جسارت جدید یا یه مهارت ناب تر ....
این تاقبل از اتمام مسابقه ... این اولی ن سود و مزیت مسابقس
مزیت دوم اینه که شما نظری رو میبینید که حتما با شما فرق میکنه و خوشامد ها و انتقاداتی رو خواهید دید که قابل پیش بینی نبوده. افرادی با تخصص های شخصی روی کار نظر میدن و دلایلشون رو میگن... اینها رو فرض کنید با ذهنیت شما نخونه ... حداقل فایده ای که داره اینه که از جهتی متفاوت نقد میشیدو حتی دفاع کردن از خود هم یه مهارت هست و اگر واقعا اشکالی وجود داشته باشه میشه روش دقت کرد. شاید به اون درشتی نبوده باشه و شاید جهت گیری ها خاص باشه اما اینها به نظرم هر دو پوئن مثبته.
درسته رتبه بالاتر بیشتر حال میده اما تجربه بالاتر هست که باعث سرعت پیشرفت ما میشه.
من توی این مسابقه نوروزی نقد ها رو کامل دنبال کردم. اونو مثال میزنم چون واقعا این مسابقه از تخصصم خیلی بالاتر هست! من اونجا تو داوری و تو نظرات راجع به خودم یاد گرفتم که چطور میشه بهتر کار کرد. در باره دیگران هم فهمیدم که چطور میشه بهتر نقد کرد. دو تا نتیجه بهتر!
فراموش نکنید که هر مسابقه یه سفارش دسته جمعی هست. برای خودتون مسابقه بدین چون نتیجش براتون میمونه و کاری که شما انجام دادین با نظر داوری کم نمیشه بلکه اگه مثبت باشه انرژی بخش و اگه منفی باشه باعث قدرت دفاعی و حرکت بیشتر میشه. هر دوش برکت داره.
من یادمه بعد از مسابقه نوروزی بچه ها یه موج سریع پیدا کردن و من هم تا مدتها با همون موج انرژی داشتم.
به نظرم میشه مسابقه هم داد و نظر هم نداد و رتبه هم نگفت... حیف که جنبه آموزشی و انتقادیش از بین میره و الا اینجوری بهتر بود...
طبق معمول وراجی کردم و پس معذرت و باز هم تشکر
در ماه معماری دل به یاد معمار باشیم
یا علی
خسته نباشید به داوران مسابقه ... دست اندرکاران و دلسوزان و پیگرانش ... و مهمتر از همه شرکت کننده ها
آقا من چی بگم که اصلا نه معماری بلدم و نه مدلسازی و نه شرکت کردم.
فقط یه نکته کوچیک که تو مسابقه مهمه رو یاد آوری میکنم.
همیشه داوری یه خوبی داره
اینکه تا وقتی انجام نشده شما هیجان مثبت و یک سفارش خاص رو تجربه میکنید. با دوستانی که پیش بینی نشده هستند رقابت میدین و سعی میکنید این بار بهترین باشید. ممکنه بعضی کاراتون برای اولین بار باشه و بعضی کارها یه جسارت جدید یا یه مهارت ناب تر ....
این تاقبل از اتمام مسابقه ... این اولی ن سود و مزیت مسابقس
مزیت دوم اینه که شما نظری رو میبینید که حتما با شما فرق میکنه و خوشامد ها و انتقاداتی رو خواهید دید که قابل پیش بینی نبوده. افرادی با تخصص های شخصی روی کار نظر میدن و دلایلشون رو میگن... اینها رو فرض کنید با ذهنیت شما نخونه ... حداقل فایده ای که داره اینه که از جهتی متفاوت نقد میشیدو حتی دفاع کردن از خود هم یه مهارت هست و اگر واقعا اشکالی وجود داشته باشه میشه روش دقت کرد. شاید به اون درشتی نبوده باشه و شاید جهت گیری ها خاص باشه اما اینها به نظرم هر دو پوئن مثبته.
درسته رتبه بالاتر بیشتر حال میده اما تجربه بالاتر هست که باعث سرعت پیشرفت ما میشه.
من توی این مسابقه نوروزی نقد ها رو کامل دنبال کردم. اونو مثال میزنم چون واقعا این مسابقه از تخصصم خیلی بالاتر هست! من اونجا تو داوری و تو نظرات راجع به خودم یاد گرفتم که چطور میشه بهتر کار کرد. در باره دیگران هم فهمیدم که چطور میشه بهتر نقد کرد. دو تا نتیجه بهتر!
فراموش نکنید که هر مسابقه یه سفارش دسته جمعی هست. برای خودتون مسابقه بدین چون نتیجش براتون میمونه و کاری که شما انجام دادین با نظر داوری کم نمیشه بلکه اگه مثبت باشه انرژی بخش و اگه منفی باشه باعث قدرت دفاعی و حرکت بیشتر میشه. هر دوش برکت داره.
من یادمه بعد از مسابقه نوروزی بچه ها یه موج سریع پیدا کردن و من هم تا مدتها با همون موج انرژی داشتم.
به نظرم میشه مسابقه هم داد و نظر هم نداد و رتبه هم نگفت... حیف که جنبه آموزشی و انتقادیش از بین میره و الا اینجوری بهتر بود...
طبق معمول وراجی کردم و پس معذرت و باز هم تشکر
در ماه معماری دل به یاد معمار باشیم
یا علی
