اگه ویندوزتون 2000 به بعده و نرم افزاراتون جدیدن و هاردتون هم بزرگه بهتره که درایوهاتونو NTFS بکنید. کلا NTFS از ایمنی و پایداری بیشتر نسبت به FAT32 برخورداره و میتونه فایل سیستمهای خودشو ترمیم کنه. بیشتر توی سرورها و توی شبکه ها از NTFS استفاده میشه. چون مثلا برای سرورها یه قابلیت خوبی که داره اینه که اجازه ایجاد درایوهای آینه رو میده که بدرد بک آپ گرفتن مداوم یه هارد روی یه هارد دیگه میخوره. ضمنا اگه تو کار فیلم باشین و فایلهای خیلی حجیم داشته باشین باید از NTFS استفاده کنین چون FAT32 فایلای بزرگتر از 4 گیگ رو نمیپذیره. ضمنا اگه کامپیوترتون توی یه شرکت یا همچین جایی باشه که افراد مختلف با یوزرنیم و پسورد جداگانه از اون استفاده میکنن باز هم بهتره که درایوهاتون NTFS باشن چون میتونین تنظیم کنین که دیگران به پوشه های مخصوص یه یوزر نتونن دسترسی داشته باشن.
دلایلی که ممکنه باعث بشن شما از FAT32 استفاده کنین چند تا هستن. یکیش اینه که از دو ویندوز 98 و مثلا اکس پی استفاده میکنین. از اونجا که 98 فقط FAT32 رو ساپورت میکنه لذا بهتره که درایوهاتون همین باشن. یه دلیل دیگه اش اینه که اغلب نرم افزارهایی که در حین خرابی ویندوز به کمک ما میان طرز کارشون جوریه که سیستم رو از توی داس بوت میکنن و بعد اونو رکاور میکنن ولی داس فقط FAT32 رو میشناسه و لذا این روش توی NTFS جواب نمیده و تنها چاره کار شما اینه که از هاردتون Image داشته باشین که اونم خودش یه دردسره.
بنابراین با FDISK نمیشه یه درایو رو NTFS فرمت کرد. چون اون توی محیط داس کار میکنه. برای NTFS کردن میشه از روی سی دی ویندوز 2000 یا اکس پی این کارو انجام داد. اگر هم ویندوزتون xp یا 2000 هست میتونین خیلی راحت روی درایو مورد نظر کلیک سمت راست کرده و گزینه فرمت رو انتخاب کنین و نوع فایل سیستم رو NTFS انتخاب کنین.