فیلم برداری از راننده در صحنه های رانندگی
سلام جمیعاً
آقا پس اون نماهایی که قرار بود در موردشون بحث کنیم چی شد (هر کی تاپیک می ذاره خودش هم باهاس اونو پر کنه).
باشه... یه مطلب دیگه.
تو این قسمت می خوایم راجع به فیلم برداری از صحنه های رانندگی صحبت کنیم؛ صحنه هایی که دوربین با ماشین حرکت می کنه.
دو تا مشکل اساسی تو فیلم برداری این جور نماها وجود داره. یکی این که فضا واسه انتخاب نما و حرکت دوربین خیلی محدودتر از حالت عادیه و دوم این که چون دوربین مثل روی زمین ثابت نیست، طریقه نصب و ثابت کردنش خیلی مهمه. انجام این کارا روش خاصی نداره و هر کسی طبق نیاز و امکاناتش عمل می کنه. پس فقط سبک کارای داخلی رو با کارای خارجی مقایسه می کنیم.
1- توی ایران امکاناتش نیست که دوربین رو روی ماشین در حال حرکت از بیرون نصب کنن – چیز پیچیده ای هم نیست، فقط همت می خواد – واسه همین، دوربین رو عقب یه وانت می ذارن که جلوتر از ماشین مورد نظر حرکت کنه و واسه هر سرعت شدن هر دو تا وسیله، ماشین بازیگر رو با ماشینی که دوربین روی اون نصبه بوکسل می کنن و بعضی وقت ها هم واسه این که ماشین عقبی از کادر دوربین خارج نشه، چرخای جلوش رو بلند می کنن تا یه وقت بازیگر، اشتباهی فرمون نده. و این جوریه که بعضی وقتا می بینیم که ماشین، تو یه مسیر مستقیم می ره ولی بازیگر همش فرمون رو به چپ و راست حرکت می ده. توی سریال (( تولدی دیگر )) اون قدر جلوی پاترول رو برده بودن بالا، که خیال می کردی ماشین رو روی کفی گذاشتن. تقریباً از (( سریال خواب و بیدار )) به بعد، رسم شده که این نماها رو توی استودیو، جلوی پرده آبی هم می گیرن که البته خیلی تابلوه.
واسه نماهایی که راننده داره با بغل دستیش صحبت می کنه، دوریبن رو داخل ماشین کار می ذارن. البته چون دوربین حرفه ای مخصوص این کار نیست – یا شاید هم هست ولی استفاده نمی کنن – مسلمه که نماها تکراری از آب در میاد و می شه محل قرار گرفتن دوربین رو حدس زد. معمولاً توی این جور نماهای دو نفره، فیلم بردار روی صندلی می شینه و دوربین رو روی دوشش می ذاره. بعضی وقت ها هم واسه تکراری نشدن، نماها رو از زیر پا یا پشت سر نفرات می گیرن؛ البته جایی که دوربین جا بشه. سکانس صحبت دو نفر رو دوبار اجرا می کنن و هر بار از یه نما می گیرن و موقع مونتاژ، مرتب می چینن.
2- واسه کارای حرفه ای، سه تا فیلم هالیوودی مثال می زنم که خیلی ها حتماً دیدنشون.
واسه فیلم (( سرقت در 60 ثانیه )) با بازی نیکولاس کیج، اول همه بازیگرها یه دوره کلاس 6 ماهه آموزش رانندگی حرفه ای رفتن. از اون جایی که بهترین امکانات در اختیارشون بود، می تونستن واسه یه سکانس رانندگی، هم زمان 6 تا دوربین توی زاویه های مختلف روی ماشینی نصب کنن که با سرعت 140 کیلومتر حرکت می کرد و خود بازیگر رانندش بود نه بدل کار. نیازی هم به ماشین جلویی و بوکسل کردن نبود.
یادم نیست توی فیلم (( شماره شانس )) بود یا یه فیلم دیگه؛ نمای داخل ماشین رو توی استودیو گرفته بودن که اصلاً نمی شد استودیویی بودنش رو حدس زد! فقط از یه لحاظ مشخص بود و اون هم این که توی خیابون واقعی نمی شه دوربین رو اون جوری دور تا دور ماشین چرخوند و وارد ماشین کرد!¬¬
فیلم (( ماتریکس 2 )) رو که حتماً دیدین. واسه اون نماهایی که توی اتوبان گرفته بودن و لابه لای ماشین های دیگه و بالای تریلی می رفتن، از کرین Crane – توضیحش باشه واسه بعد - هم استفاده کرده بودن.
واسه نماهایی خاص که داخل ماشین می گیرن از دوربین های خیلی کوچیک استفاده می کنن و اونا رو جایی کار می ذارن که هر چی دقت می کنی، می بینی که این نما با دوربین های ما جور در نمیاد.
می دونم که اینا رو بلد بودین، ولی وقتی که نماهای درست و حسابی معرفی نمی کنین این جوری در میاد.
خیلی حرف زدم
-? تموم شد؟!).
منتظرم.
یا علی
