ضمایر اشاره (Demonstrative Pronouns) در زبان انگلیسی برای اشاره به اشیاء یا افراد در مکان و زمان معین استفاده می‌شوند. این ضمایر نقش مهمی در جملات دارند و به مکالمه‌کننده کمک می‌کنند تا به وضوح بیان کند که او در مورد کدام شیء یا کدام افراد صحبت می‌کند.
“singular”
«مفرد»
Near (proximal): this is my nephew.
نزدیک: این برادرزاده (یا خواهرزاده) من است.
Far (distal): I didnt hear about that, so now you tell me!
دور: درباره آن نشنیدم؛ پس الان تو بهم بگو!
“plural“
«جمع»
Near (proximal): every sweets are delicious; but these are different to me.
نزدیک: همه شیرینی‌جات‌ها خوشمزه هستند؛ ولی این‌ها برای من فرق می‌کند.
Far (distal): those are my clothes on the sofa.
دور: آن لباس‌هایی که روی مبل میبینی مال من است.
ضمایر اشاره عبارتند از "this"، "these"، "that" و "those". هرکدام از این ضمایر در جملات مختلف و بر اساس فاصله زمانی یا مکانی از مکالمه‌کننده استفاده می‌شوند.
1. **This:** این ضمیر برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در نزدیکی مکالمه‌کننده هستند.
- مثال: I like **this** book. (این کتاب)
2. **These:** ضمیر "these" نیز برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در نزدیکی مکالمه‌کننده هستند، اما در مورد اسامی جمع است.
- مثال: I like **these** books. (این کتاب‌ها)
3. **That:** این ضمیر برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در دوری از مکالمه‌کننده هستند.
- مثال: I like **that** car. (آن ماشین)
4. **Those:** ضمیر "those" نیز برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در دوری از مکالمه‌کننده هستند و اسامی جمع هستند.
- مثال: I like **those** cars. (آن ماشین‌ها)
ضمایر اشاره معمولاً در جملات به عنوان فاعل، مفعول، یا مفعول مستقیم ظاهر می‌شوند. این ضمایر به مکالمه‌کننده کمک می‌کنند تا به وضوح نشان دهد که او در مورد چه شیء یا چه افرادی صحبت می‌کند و نقش مکالمه‌کننده را در تاکید بر موارد مختلف نشان می‌دهند.
نکات و توضیحات بیشتر در رابطه با ضمایر اشاره و همچنین تفاوت آن‌ها با صفات اشاره را می‌توانید با مطالعه مقاله ضمیر اشاره در انگلیسی چیست؟ مشاهده کنید.
امیدوارم برای شما مفید واقع شود
ضمایر اشاره چه چیزی را مشخص می کنند؟
- تعداد اشخاص یا اشیا
- دور یا نزدیکی اشخاص یا اشیا
“singular”
«مفرد»
Near (proximal): this is my nephew.
نزدیک: این برادرزاده (یا خواهرزاده) من است.
Far (distal): I didnt hear about that, so now you tell me!
دور: درباره آن نشنیدم؛ پس الان تو بهم بگو!
“plural“
«جمع»
Near (proximal): every sweets are delicious; but these are different to me.
نزدیک: همه شیرینی‌جات‌ها خوشمزه هستند؛ ولی این‌ها برای من فرق می‌کند.
Far (distal): those are my clothes on the sofa.
دور: آن لباس‌هایی که روی مبل میبینی مال من است.
ضمایر اشاره عبارتند از "this"، "these"، "that" و "those". هرکدام از این ضمایر در جملات مختلف و بر اساس فاصله زمانی یا مکانی از مکالمه‌کننده استفاده می‌شوند.
1. **This:** این ضمیر برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در نزدیکی مکالمه‌کننده هستند.
- مثال: I like **this** book. (این کتاب)
2. **These:** ضمیر "these" نیز برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در نزدیکی مکالمه‌کننده هستند، اما در مورد اسامی جمع است.
- مثال: I like **these** books. (این کتاب‌ها)
3. **That:** این ضمیر برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در دوری از مکالمه‌کننده هستند.
- مثال: I like **that** car. (آن ماشین)
4. **Those:** ضمیر "those" نیز برای اشیاء یا افرادی استفاده می‌شود که در دوری از مکالمه‌کننده هستند و اسامی جمع هستند.
- مثال: I like **those** cars. (آن ماشین‌ها)
ضمایر اشاره معمولاً در جملات به عنوان فاعل، مفعول، یا مفعول مستقیم ظاهر می‌شوند. این ضمایر به مکالمه‌کننده کمک می‌کنند تا به وضوح نشان دهد که او در مورد چه شیء یا چه افرادی صحبت می‌کند و نقش مکالمه‌کننده را در تاکید بر موارد مختلف نشان می‌دهند.
نکات و توضیحات بیشتر در رابطه با ضمایر اشاره و همچنین تفاوت آن‌ها با صفات اشاره را می‌توانید با مطالعه مقاله ضمیر اشاره در انگلیسی چیست؟ مشاهده کنید.
امیدوارم برای شما مفید واقع شود
