جملات شرطی جملاتی هستند که در مورد عوامل شناخته‌شده یا موقعیت‌های فرضی و پیامدهای آنها بحث می کنند.
ما از آنها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم که چیزی درست است یا فقط در صورتی اتفاق می‌افتد که چیز دیگری درست باشد یا اتفاق بیفتد؛ یعنی فقط تحت یک شرایط خاص. جملات شرطی کامل حاوی یک بند شرطی (اغلب به عنوان if-clause شناخته می‌شود) و پیامد آن (results) است.
به نکات زیر در مورد جملات شرطی دقت کند:
*** در زبان انگلیسی چهار نوع جمله شرطی وجود دارد.
*** استفاده از ساختار صحیح برای هر یک از این انواع مختلف مهم است، زیرا آنها معانی مختلفی را بیان می‌کنند.
*** هنگام استفاده از حالت‌های شرطی مختلف به زمان فعل توجه کنید.
*** وقتی بند if ( if-clause) قبل از عبارت اصلی قرار می‌گیرد، بعد از بند if از کاما استفاده کنید.
انواع جملات شرطی چیست؟
در زبان انگلیسی چهار نوع مختلف جملۀ شرطی وجود دارد. هر کدام درجۀ متفاوتی از احتمال وقوع یک موقعیت را بیان می‌کنند یا در شرایط خاصی رخ می‌دهند.
1.جملات شرطی صفر یا zero conditional sentences
2.جملات شرطی نوع اول یا first conditional sentences
3.جملات شرطی نوع دوم یا second conditional phrases
4.جملات شرطی نوع سوم یا third conditional phrases
جملات شرطی از دو بخش تشکیل شده‌اند:
1. یک جمله فرعی (a subordinate clause) که یک وضعیت غیر واقعی را توصیف می‌کند. بند فرعی یک جمله شرطی معمولاً با حرف ربط «if» شروع می‌شود. این اغلب با یک «then» در ابتدای بند دوم جفت می‌شود؛ با این حال، گنجاندن «then» اختیاری است.
مثال:
If you want to visit your grandparents, then you should take the subway.
اگر می‌خواهید به دیدن پدربزرگ و مادربزرگتان بروید، پس باید با مترو بروید.
نکته: وقتی از جملۀ فرعی در ابتدای جمله استفاده می‌شود، همیشه به دنبال آن کاما می‌آید. اگر عبارت اصلی اول باشد، نیازی به کاما نیست (و «then» نباید در جمله گنجانده شود).
2. یک بند اصلی (a main clause) که نتیجه این سناریوی فرضی را نشان می‌دهد.
نکاتی که هنگام استفاده از جملات شرطی صفر باید رعایت کنید:
1. جملات شرطی صفر حقایق کلی را بیان می‌کنند؛ یعنی موقعیت‌هایی که در آن یک چیز همیشه باعث چیز دیگری می‌شود. وقتی از شرطی صفر استفاده می‌کنید، در مورد یک حقیقت کلی یا به عبارتی دیگر از یک واقعیت علمی صحبت می‌کنید تا یک نمونۀ خاص از چیزی. زمان آن اکنون یا همیشه است و وضعیت آن وقعی و ممکن.
Present simple (100% possibility)
If + present simple (50% possibility)
به عنوان مثال:
If you put water at zero degrees, it freezes.
اگر آب را در دمای صفر درجه قرار دهید، یخ می‌زند.
If you don’t brush your teeth, they decay.
اگر دندان‌هایت را مسواک نزنی، خراب می‌شود.
2. شرطی صفر همچنین اغلب برای ارائۀ دستورالعمل‌ها، با استفاده از جملات دستوری (imperatives) در عبارت اصلی استفاده می‌شود.
به عنوان مثال:
If you don’t know how to study, call me to present you some instructions.
اگر نمی‌دانید چگونه مطالعه کنید، با من تماس بگیرید تا به شما دستورالعمل‌هایی ارائه بدهم.
If you want to cook, ask her for help.
اگر می خواهید آشپزی کنید، از او کمک بخواهید.
3. ...
برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع صفر و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی سر بزنید.
منبع: آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی + مثال کاربردی - آکادمی زبان تات
ما از آنها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم که چیزی درست است یا فقط در صورتی اتفاق می‌افتد که چیز دیگری درست باشد یا اتفاق بیفتد؛ یعنی فقط تحت یک شرایط خاص. جملات شرطی کامل حاوی یک بند شرطی (اغلب به عنوان if-clause شناخته می‌شود) و پیامد آن (results) است.
به نکات زیر در مورد جملات شرطی دقت کند:
*** در زبان انگلیسی چهار نوع جمله شرطی وجود دارد.
*** استفاده از ساختار صحیح برای هر یک از این انواع مختلف مهم است، زیرا آنها معانی مختلفی را بیان می‌کنند.
*** هنگام استفاده از حالت‌های شرطی مختلف به زمان فعل توجه کنید.
*** وقتی بند if ( if-clause) قبل از عبارت اصلی قرار می‌گیرد، بعد از بند if از کاما استفاده کنید.
انواع جملات شرطی چیست؟
در زبان انگلیسی چهار نوع مختلف جملۀ شرطی وجود دارد. هر کدام درجۀ متفاوتی از احتمال وقوع یک موقعیت را بیان می‌کنند یا در شرایط خاصی رخ می‌دهند.
1.جملات شرطی صفر یا zero conditional sentences
2.جملات شرطی نوع اول یا first conditional sentences
3.جملات شرطی نوع دوم یا second conditional phrases
4.جملات شرطی نوع سوم یا third conditional phrases
جملات شرطی از دو بخش تشکیل شده‌اند:
1. یک جمله فرعی (a subordinate clause) که یک وضعیت غیر واقعی را توصیف می‌کند. بند فرعی یک جمله شرطی معمولاً با حرف ربط «if» شروع می‌شود. این اغلب با یک «then» در ابتدای بند دوم جفت می‌شود؛ با این حال، گنجاندن «then» اختیاری است.
مثال:
If you want to visit your grandparents, then you should take the subway.
اگر می‌خواهید به دیدن پدربزرگ و مادربزرگتان بروید، پس باید با مترو بروید.
نکته: وقتی از جملۀ فرعی در ابتدای جمله استفاده می‌شود، همیشه به دنبال آن کاما می‌آید. اگر عبارت اصلی اول باشد، نیازی به کاما نیست (و «then» نباید در جمله گنجانده شود).
2. یک بند اصلی (a main clause) که نتیجه این سناریوی فرضی را نشان می‌دهد.
نکاتی که هنگام استفاده از جملات شرطی صفر باید رعایت کنید:
1. جملات شرطی صفر حقایق کلی را بیان می‌کنند؛ یعنی موقعیت‌هایی که در آن یک چیز همیشه باعث چیز دیگری می‌شود. وقتی از شرطی صفر استفاده می‌کنید، در مورد یک حقیقت کلی یا به عبارتی دیگر از یک واقعیت علمی صحبت می‌کنید تا یک نمونۀ خاص از چیزی. زمان آن اکنون یا همیشه است و وضعیت آن وقعی و ممکن.
Present simple (100% possibility)
If + present simple (50% possibility)
به عنوان مثال:
If you put water at zero degrees, it freezes.
اگر آب را در دمای صفر درجه قرار دهید، یخ می‌زند.
If you don’t brush your teeth, they decay.
اگر دندان‌هایت را مسواک نزنی، خراب می‌شود.
2. شرطی صفر همچنین اغلب برای ارائۀ دستورالعمل‌ها، با استفاده از جملات دستوری (imperatives) در عبارت اصلی استفاده می‌شود.
به عنوان مثال:
If you don’t know how to study, call me to present you some instructions.
اگر نمی‌دانید چگونه مطالعه کنید، با من تماس بگیرید تا به شما دستورالعمل‌هایی ارائه بدهم.
If you want to cook, ask her for help.
اگر می خواهید آشپزی کنید، از او کمک بخواهید.
3. ...
برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع صفر و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی سر بزنید.
منبع: آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی + مثال کاربردی - آکادمی زبان تات
