شرطی نوع دوم برای تصور موقعیت‌های حال یا آینده استفاده می‌شود که در واقعیت غیرممکن یا بعید است. احتمال بسیار کمی (1٪ احتمال) وجود دارد که قسمت اول جمله اتفاق بیفتد. اما اگر این اتفاق بیفتد، احتمال رخ دادن قسمت دوم 100% است.
نکاتی که هنگام استفاده از شرطی نوع دوم باید بدانید:
1. ساختار شرطی نوع دوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:
If + گذشته ساده + would+ شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb)
2. وقتی از فعل to be (am, is, are) در شرطی دوم استفاده می‌کنیم، شکل گذشتۀ آن همیشه به صورت «were» خواهد بود نه «was»؛ چه برای اشخاص جمع (you, we, they) و چه برای اشخاص مفرد (I, he, she, it).
مثال:
If I were younger, I would learn another language.
اگر جوان‌تر بودم، زبان دیگری یاد می‌گرفتم.
If she were my sister, she would buy a better gift for my birthday.
اگر او خواهر من بود، هدیۀ بهتری برای تولدم می‌گرفت.
3. ما همچنین از شرطی دوم برای درخواست‌های بسیار مودبانه استفاده می‌کنیم.
مثال:
Would you mind if I used your shoes?
اگر از کفش‌های شما استفاده کنم اشکالی ندارد؟
Would it be ok if I called you Ashley?
آیا اگر من شما را اشلی صدا کنم عیب ندارد؟
4. در شرطی نوع دوم، می‌توانیم در بند اصلی به‌جای «would» از افعال وجهی (modal verbs) دیگر نیز استفاده کنیم.
*** امکان‌پذیری: وقتی می‌خواهیم احتمال، غیرقطعیت یا پیش‌بینی را بیان کنیم از «may, might or could» استفاده می‌کنیم.
مثال:
If I didn’t wear warm clothes, I may have cold.
اگر لباس گرم نمی‌پوشیدم ممکن بود سرما بخورم.
If our property was bigger, we might build a residential and commercial building.
اگر ملکمان بزرگ‌تر بود، شاید ساختمان مسکونی و تجاری می‌ساختیم.
If you gave her your student card, she could take your dinner.
اگر کارت دانشجویی‌ات را به او می‌دادی، می‌توانست شامت را بگیرد.
*** نظریۀ محتمل:
مثال:
If I wanted to go there, I should wear suit & tie.
اگر می‌خواستم به آنجا بروم، باید کت و شلوار و کراوات می‌پوشیدم.
5. ما از شرطی نوع دوم برای توصیف وضعیت فعلی غیر واقعی و نتیجۀ خیالی آن موقعیت استفاده می‌کنیم.
مثال:
If I lived in an open-minded family, I would migrate to USA.
اگر در یک خانوادۀ «اپن مایند» زندگی می‌کردم، به ایالات متحده آمریکا مهاجرت می‌کردم.
نکته: البته می‌توان جای بند اصلی (main-clause) را با بند اگر (if-clause) عوض کرد. در این صورت دیگر نیازی به ویرگول نیست:
مثال:
I would establish a cinema in my city If I had money.
اگر پول داشتم در شهرم سینما تأسیس می کردم.
6. همچنین از شرطی نوع دوم برای بیان موقعیتی خیالی که در عین حال ممکن است در آینده اتفاق بیوفتد به همراه نتایج آن موقعیت استفاده می‌کنیم.
مثال:
If I ate all my meals at home, I would save $50 a month.
اگر من همۀ وعده‌های غذایی را در خانه می‌خوردم، ماهانه 50 دلار پس‌انداز می‌کردم.
If I had a laptop, I would learn programming.
اگر لپ‌تاپ داشتم، برنامه نویسی را یاد می‌گرفتم.
برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع دوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی سر بزنید.
منبع: آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی + مثال کاربردی - آکادمی زبان تات
نکاتی که هنگام استفاده از شرطی نوع دوم باید بدانید:
1. ساختار شرطی نوع دوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:
If + گذشته ساده + would+ شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb)
2. وقتی از فعل to be (am, is, are) در شرطی دوم استفاده می‌کنیم، شکل گذشتۀ آن همیشه به صورت «were» خواهد بود نه «was»؛ چه برای اشخاص جمع (you, we, they) و چه برای اشخاص مفرد (I, he, she, it).
مثال:
If I were younger, I would learn another language.
اگر جوان‌تر بودم، زبان دیگری یاد می‌گرفتم.
If she were my sister, she would buy a better gift for my birthday.
اگر او خواهر من بود، هدیۀ بهتری برای تولدم می‌گرفت.
3. ما همچنین از شرطی دوم برای درخواست‌های بسیار مودبانه استفاده می‌کنیم.
مثال:
Would you mind if I used your shoes?
اگر از کفش‌های شما استفاده کنم اشکالی ندارد؟
Would it be ok if I called you Ashley?
آیا اگر من شما را اشلی صدا کنم عیب ندارد؟
4. در شرطی نوع دوم، می‌توانیم در بند اصلی به‌جای «would» از افعال وجهی (modal verbs) دیگر نیز استفاده کنیم.
*** امکان‌پذیری: وقتی می‌خواهیم احتمال، غیرقطعیت یا پیش‌بینی را بیان کنیم از «may, might or could» استفاده می‌کنیم.
مثال:
If I didn’t wear warm clothes, I may have cold.
اگر لباس گرم نمی‌پوشیدم ممکن بود سرما بخورم.
If our property was bigger, we might build a residential and commercial building.
اگر ملکمان بزرگ‌تر بود، شاید ساختمان مسکونی و تجاری می‌ساختیم.
If you gave her your student card, she could take your dinner.
اگر کارت دانشجویی‌ات را به او می‌دادی، می‌توانست شامت را بگیرد.
*** نظریۀ محتمل:
مثال:
If I wanted to go there, I should wear suit & tie.
اگر می‌خواستم به آنجا بروم، باید کت و شلوار و کراوات می‌پوشیدم.
5. ما از شرطی نوع دوم برای توصیف وضعیت فعلی غیر واقعی و نتیجۀ خیالی آن موقعیت استفاده می‌کنیم.
مثال:
If I lived in an open-minded family, I would migrate to USA.
اگر در یک خانوادۀ «اپن مایند» زندگی می‌کردم، به ایالات متحده آمریکا مهاجرت می‌کردم.
نکته: البته می‌توان جای بند اصلی (main-clause) را با بند اگر (if-clause) عوض کرد. در این صورت دیگر نیازی به ویرگول نیست:
مثال:
I would establish a cinema in my city If I had money.
اگر پول داشتم در شهرم سینما تأسیس می کردم.
6. همچنین از شرطی نوع دوم برای بیان موقعیتی خیالی که در عین حال ممکن است در آینده اتفاق بیوفتد به همراه نتایج آن موقعیت استفاده می‌کنیم.
مثال:
If I ate all my meals at home, I would save $50 a month.
اگر من همۀ وعده‌های غذایی را در خانه می‌خوردم، ماهانه 50 دلار پس‌انداز می‌کردم.
If I had a laptop, I would learn programming.
اگر لپ‌تاپ داشتم، برنامه نویسی را یاد می‌گرفتم.
برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع دوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی سر بزنید.
منبع: آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی + مثال کاربردی - آکادمی زبان تات
