البته نظر من در مورد دیجیتال ارت تا حدودی همیناست ولی..
به نظرم دیجیتال ارت صرفا تنها و بدون زمینه نمیتونه سبک قوی و خوبی باشه...
حتما یک دیجیتا ارتیست باید از هنرهای کلاسیک تری نسبت به دیجیتال اگاه داشته باشه و کاربلد باشه...
این سبکی هست که حرفهای پیشینیان رو مهر شک میزنه..قدیم میگفتند قلمو مقدس هست و حس نقاش که روی بوم و قلمو امیخته میشه اثری زیبایی خلق میکنه! اما حالا شما یه غیر از یک موس چرک و پر لایه های سیاهای و یک مونیتور هیچی دیگه ندارید!
پس لازمه یک دیجیتال ارتیست شدن خوب داشتن استعداد و تکنیک در هر دو زمینه هست!
مثلا کسی که D-painting کار میکنه اگه طراحی کارنکرده باشه یا اینکه 10 تا کار رنگ روغن نزده باشه که نمیتونه یک کار درست کنه!
یا یک پیکسل ارت کار اگه پرسپکتیو ندونه اگه فرم و بعد رو نشناسه که بدرد نمیخوره کارش
یا یک دارک ارتیست اگه عکاسی نکرده باشه اگه توهم کارهای نقاشان قبلی رو حس نکرده باشه اگه معلومات و حرف نداشته باشه که دارک ارتیست نیست!
پس حتما دانش عصر عتیق و عصر جدید در کنار هم الزامی است!
اخرشم یک چیزی بگم گرافیست و دیجیتال ارت (گرافیک/دیجیتال ارت) دو مقوله جدا از هم هستند!
یک گرافیست برای خلق اثرش هزاران راه داره میتونه برای خلق یک لوگو ..قلم بزنه/کلاژ کنه/فرم بپشنه بقل هم/ و یا با یک نرم افزار اون لوگو رو بزنه در واقعا یک گرافیست یکی از ابزارهاش فناوری دیجیتال هست!
ولی یک دیجیتال ارتیست صرفا کارش در دنیای دیجیتال منتشر میشه و خواهان خودش رو میگیره .. با اومدن وسایل دیجیتالی این موجود فراصنعتی برای خودش سبک درست کرد که بعضی وقتها مدافع و مبلق عصر ماشین بود یا مبارز علیه این عصر!
پس نتیجه میگیریم که طراحی کارت ویزیت با طراحی یک طرح دیجیتالی یکم..یکم که انقدر توفیر دارن!
فعلا
