مهاجرت به کانادا از طریق تخصص و مهارت های شغلی (اسکیل وورکر)
اسکیل وورکر در واقع اشاره به افرادِ برخوردار از تخصص و مهارتهای شغلی دارد. یکی از طرحهای کانادا برای پذیرش مهاجر، برنامهای با عنوان اسکیل وورکر کانادا است. طبق این طرح، کانادا از مهاجرت کارگران و متخصصان که سابقهی کار در کشورهای دیگر دارند و مایل به مهاجرت و اقامت دائم در این کشور هستند استقبال میکند و ویزای آنها را در قالب طرحهایی چون «اکسپرس انتری» (یا ورودِ سریع) صادر میکند. استفاده از این گزینه، نیازمند سوابق و مدارکی است که مهمترینِ آنها عبارتاند از سابقهی کار تخصصی در خارج از کانادا، تسلط به زبان (انگلیسی یا فرانسوی) و مدرک تحصیلیِ مرتبط با شغلِ متقاضی. این سه مورد، معیارهای اصلیِ استفاده از گزینهی اسکیل وورکر هستند.
اگر متقاضی سه معیار فوق را دارا بود، آنگاه سایر معیارها در مورد وی ارزیابی میشود تا مشخص شود که آیا او صلاحیت مهاجرت به کانادا به عنوان یک نیروی کار متخصص را دارد یا خیر. این معیارهای ثانویه مربوط به مقولاتی چون سن متقاضی، مقدار سابقهی کار او، سطح مهارتهای زبانی، داشتنِ پیشنهاد شغلی در کانادا، نامزدی استانی، و امثالهم هستند که هر کدام از آنها نمرهای برای داوطلب دارند و جمع نمرات متقاضی، در رقابت با نمرات سایر متقاضیان، تعیینکنندهی پذیرش یا رد درخواست مهاجرت او خواهند بود.
در کنار سیستم مهاجرت از طریق برنامه فدرالی ، برنامه مهاجرت استانی (PNP) نیز وجود دارد و بعضاً توسط ادارۀ مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا به استان های مختلف نیز این اجازه داده می شود که متناسب با نیازها و اقتضائات بومی و منطقه ای خود و کمبودهای خود در حوزه بازار کار و نیروی انسانی نسبت به پذیرش و جذب مهاجرین واجد الشرایط اقدام نمایند و معمولاً به دلیل بالا رفتن سطح امتیازات در روش اکسپرس اینتری و اینکه افراد کمی در روش اکسپرس اینتری مورد انتخاب قرار می گیرند، روش مهاجرت از طریق برنامه استانی گزینه بهتری بوده و بیشتر مورد استقبال واقع شده است. / کجارو
اسکیل وورکر در واقع اشاره به افرادِ برخوردار از تخصص و مهارتهای شغلی دارد. یکی از طرحهای کانادا برای پذیرش مهاجر، برنامهای با عنوان اسکیل وورکر کانادا است. طبق این طرح، کانادا از مهاجرت کارگران و متخصصان که سابقهی کار در کشورهای دیگر دارند و مایل به مهاجرت و اقامت دائم در این کشور هستند استقبال میکند و ویزای آنها را در قالب طرحهایی چون «اکسپرس انتری» (یا ورودِ سریع) صادر میکند. استفاده از این گزینه، نیازمند سوابق و مدارکی است که مهمترینِ آنها عبارتاند از سابقهی کار تخصصی در خارج از کانادا، تسلط به زبان (انگلیسی یا فرانسوی) و مدرک تحصیلیِ مرتبط با شغلِ متقاضی. این سه مورد، معیارهای اصلیِ استفاده از گزینهی اسکیل وورکر هستند.
اگر متقاضی سه معیار فوق را دارا بود، آنگاه سایر معیارها در مورد وی ارزیابی میشود تا مشخص شود که آیا او صلاحیت مهاجرت به کانادا به عنوان یک نیروی کار متخصص را دارد یا خیر. این معیارهای ثانویه مربوط به مقولاتی چون سن متقاضی، مقدار سابقهی کار او، سطح مهارتهای زبانی، داشتنِ پیشنهاد شغلی در کانادا، نامزدی استانی، و امثالهم هستند که هر کدام از آنها نمرهای برای داوطلب دارند و جمع نمرات متقاضی، در رقابت با نمرات سایر متقاضیان، تعیینکنندهی پذیرش یا رد درخواست مهاجرت او خواهند بود.
در کنار سیستم مهاجرت از طریق برنامه فدرالی ، برنامه مهاجرت استانی (PNP) نیز وجود دارد و بعضاً توسط ادارۀ مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا به استان های مختلف نیز این اجازه داده می شود که متناسب با نیازها و اقتضائات بومی و منطقه ای خود و کمبودهای خود در حوزه بازار کار و نیروی انسانی نسبت به پذیرش و جذب مهاجرین واجد الشرایط اقدام نمایند و معمولاً به دلیل بالا رفتن سطح امتیازات در روش اکسپرس اینتری و اینکه افراد کمی در روش اکسپرس اینتری مورد انتخاب قرار می گیرند، روش مهاجرت از طریق برنامه استانی گزینه بهتری بوده و بیشتر مورد استقبال واقع شده است. / کجارو
