esfahanedalat
Member
[h=2]محققان MIT روشی برای افزایش سرعت پردازش تراشه‌ها یافتند[/h]
تیمی از محققان دانشگاه MIT راهی برای ساخت تراشه‌های چند هسته‌ای یافته‌اند که نتیجه‌ی آن افزایش سرعت پردازشی این تراشه‌ها در مقایسه با نمونه‌هایی است که هم اکنون توسط تولیدکنندگان روانه‌ی بازار می‌شود.
شده‌اند که سرعت پردازش اطلاعات در این تراشه‌ها در مقایسه با نمونه‌های موجود در بازار، بسیار بیشتر است. این محققان تکنیک برنامه‌ریزی جدیدی را با عنوان CDCS توسعه داده‌اند که در واقع کوتاه شده‌ی عبارت Computaion and Data Co-Scheduling است. براساس اطلاعات ارائه شده توسط محققان، با استفاده از این روش، محاسبات و انتقال داده‌ها به تراشه به گونه‌ای برنامه‌ریزی و انجام می‌شود
که در یک تراشه‌ی ۶۴ بیتی، سرعت پردازشی ۴۶ درصد افزایش یافته و میزان مصرف انرژی نیز ۳۶ درصد کاهش می‌یابد. این افزایش در میزان پردازش اطلاعات اهمیت بسیار بالایی دارد، چراکه تراشه‌های چند هسته‌ای معمولا در دیتاسنتر‌ها یا سوپرکامپیوترهایی که نیاز به بهره‌وری بالا وجود دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
فرضیه‌ی اولیه برای پیاده‌سازی تکنیک جدید، نزدیک کردن داده به محاسباتی است که از این داده‌ها استفاده می‌کند. بهترین راه برای انجام این کار، استفاده از ترکیب سخت‌افزار و نرم‌افزار برای تقسیم و مدیریت محاسبات و داده‌ها در داخل تراشه، به روشی بسیار کاربردی‌تر از گذشته است.
اگرچه روش‌هایی نظیر دسترسی غیر تصادفی به حافظه‌ی کش که منجر به ذخیره‌ی داده‌ها در کنار مرکز پردازشی می‌شود برای مدت طولانی است که مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما در این روش، محل انجام محاسبات مورد بررسی قرار نمی‌گیرد.
در روش جدید علاوه بر محل قرارگیری داده‌ها، محل انجام محاسبات نیز پیشبینی می‌شود تا در اینصورت سرعت پردازشی بسیار افزایش یابد. با استفاده از روش جدید محققان قادرند تا محل قرارگیری داده‌ها را پیشبینی کند.
تیمی از محققان دانشگاه MIT راهی برای ساخت تراشه‌های چند هسته‌ای یافته‌اند که نتیجه‌ی آن افزایش سرعت پردازشی این تراشه‌ها در مقایسه با نمونه‌هایی است که هم اکنون توسط تولیدکنندگان روانه‌ی بازار می‌شود.
شده‌اند که سرعت پردازش اطلاعات در این تراشه‌ها در مقایسه با نمونه‌های موجود در بازار، بسیار بیشتر است. این محققان تکنیک برنامه‌ریزی جدیدی را با عنوان CDCS توسعه داده‌اند که در واقع کوتاه شده‌ی عبارت Computaion and Data Co-Scheduling است. براساس اطلاعات ارائه شده توسط محققان، با استفاده از این روش، محاسبات و انتقال داده‌ها به تراشه به گونه‌ای برنامه‌ریزی و انجام می‌شود
که در یک تراشه‌ی ۶۴ بیتی، سرعت پردازشی ۴۶ درصد افزایش یافته و میزان مصرف انرژی نیز ۳۶ درصد کاهش می‌یابد. این افزایش در میزان پردازش اطلاعات اهمیت بسیار بالایی دارد، چراکه تراشه‌های چند هسته‌ای معمولا در دیتاسنتر‌ها یا سوپرکامپیوترهایی که نیاز به بهره‌وری بالا وجود دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
فرضیه‌ی اولیه برای پیاده‌سازی تکنیک جدید، نزدیک کردن داده به محاسباتی است که از این داده‌ها استفاده می‌کند. بهترین راه برای انجام این کار، استفاده از ترکیب سخت‌افزار و نرم‌افزار برای تقسیم و مدیریت محاسبات و داده‌ها در داخل تراشه، به روشی بسیار کاربردی‌تر از گذشته است.
اگرچه روش‌هایی نظیر دسترسی غیر تصادفی به حافظه‌ی کش که منجر به ذخیره‌ی داده‌ها در کنار مرکز پردازشی می‌شود برای مدت طولانی است که مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما در این روش، محل انجام محاسبات مورد بررسی قرار نمی‌گیرد.
در روش جدید علاوه بر محل قرارگیری داده‌ها، محل انجام محاسبات نیز پیشبینی می‌شود تا در اینصورت سرعت پردازشی بسیار افزایش یابد. با استفاده از روش جدید محققان قادرند تا محل قرارگیری داده‌ها را پیشبینی کند.
