shirani
مدیر انجمن <A href="http://forum.majidonline.com/f
در ابتدا باید بگیم که قرارداد شغلی 33 صفحه ای آرنولد شوایتزنگر برای بازی در فیلم Terminator 3 سالهاست که بعنوان الگوی سایر ستاره ها استفاده میشه چرا که بیشترین منافع هنرپیشه های هالیوود را ، در مقابل زیاده خواهی و حیله های های استودیوهای فیلمبرداری ، تامین می کنه ( آرنولد $3 میلیون موقع امضای قرارداد و 20 درصد از کل فروش ناخالص ( Gross ) گیشه را بعدا گرفت)... .... , ولی کلا دو متد مشخص در تعیین دستمزد هنرپیشه ها استفاده میشه: Net points و Gross points ....
Net points .... که تقریبا تمام هنرپیشه ها، سناریو نویس ها، کارگردان و تهیه کننده ها از استودیوها می گیرند و شامل درصدی از سود خالص ( یعنی NET ) فروش فیلم (بعد از پرداخت تمامی هزینه های ساختن فیلم) است. یعنی بعد از اینکه درآمد حاصل از فروش بلیطها (گیشه) از مرز هزینه های ساخت فیلم گذشت و به سوددهی رسید همگی درصدی از سود را دریافت می کنند. اما از آنجا که هیچ استویویی هیچگاه ( یعنی عمدا ) سوددهی نشان نمی دهد و انواع و اقسام حساب سازیها برای خودش می سازد تا مالیات ندهد پس اینچنین متدی اصلا به نفع هنرپیشه ها نیست. بریم سراغ متد بعدی:
Gross points .... که اسم دیگرش first-dollar است و معنی اش یعنی اولین دلاری که استودیوی فیلمسازی گیرش میاد است. اما اینجا هم از اونجایی که اینبار صاحبان سینماها نصف فروش کلی گیشه ( box office ) را، قبل از پرداخت پول به استودیوهای سازنده فیلم، برای هزینه های خودشون ( یعنی house allowance ) به جیب خودشون میریزند، پس اصلا نباید فکر کنید که هنرپیشه ها ی بیچاره درصدی از کل ( GROSS ) فروش (گیشه) نصیبشون میشه، بلکه درصدی از نصف گیشه میگیرند. تازه استودیوهای فیلمسازی ، علاوه بر اینها، درصد بالایی از حقوق و امتیازات حاصل از فروش یا اجاره ( یعنی rentals و royalties و residuals - رنتال و رویالتی و رزیجوآلز - ) فیلمها بصورت pay TV, DVD, - و حق پخش تلویزیونی - broadcast rights هم نصیبشون میشه: که مثلا برای DVD ها : استودیوها همیشه 75% از فروش کلی به جیب می زنند. جدیدا هم که حق پخش های آنلاین/اینترنتی هم به درآمد استودیوها اضافه شده. ...البته به هنرپیشه ها معمولا 20 ٪ حق DVD میدهند و تعداد کمی از هنرپیشه ها هم تا 40% هم میگیرند. درصدی از فروشها هم به حساب مشترک بازنشستگی مشترک هنرپیشگان امریکا ( گیلد پنشن - guild pension ) واریز میشه..
البته این Gross points میتونه شامل دوتا معامله و زیر مجموعه هم باشه: یکیش 20 در مقابل 20 - است : یعنی مثلا هنرپیشه: اولش 20 میلیون دلار پیش قسط و فیکس ( fixed ) میگیره و صبر می کنه و براش مهم نیست که چه اتفاقی (سود یا زیان) برای اون فیلم میفته.. . حالا بعدا اگر فیلم به سوددهی رسید معامله تغییر می کنه و میشه contingent ..... یعنی 20 درصد از سود خالص فیلم -که وکلای هالیوودی بهش میگن distributor's adjusted gross ( و یا همین 20 میلیون دلار را - هرکدام که بیشتر باشه را) بهش میدن. ..یعنی یا بیست درصد از سود، و یا بیست میلیون دلار پیش و فیکس را مثلا...... البته اینجور پولها/قراردادها را ستارگان بسیار معروف ( و معمولا مردها) همچون دنزل واشینگتون، بن استیلر، و جیم کری میگیرند و معمولا برای فیلمهایی است که فروش گیشه آنها از مرز $200 میلیون دلار به بالا است. و استودیوهای فیلمسازی اصلا ازین متد (که باعث ثروتمندتر شدن هنرپیشه ها میشه) خوششون نمیاد.
و معامله زیر مجمومه دومی هم بهش میگن Cash Break ... که تلفیقی است از جنبه های مختلف net points و Gross points ... درین نوع معامله: اول استودیوی سازنده فیلم بخش مهمی از پولهای گیشه (فروش) را برای جبران هزینه های خودش برمیداره ( یعنی اصطلاحا year به year و یا break-even point میشه ) و بعدش درصدی از سود باقیمانده را به هنرپیشه ها میده.. اینجوری ظاهرا هنرپیشه ها جزیی از مثلا سهامداران و شرکای اون فیلم محسوب میشن... ... اما بازم از آنجایی که استودیوها خدای کلک و هزینه سازی مصنوعی هستند هنرپیشه ها از روز اول و در قراردادشون جزییات اینجور هزینه های استودیو ها را دقیقا می نویسند تا بعدا کلاه سرشون نره و استودیوها الکی هزینه تراشی اضافی نکنند (اینجاست که از الگوی آرنولد استفاده میشه)...... نمونه اش جیم کری در فیلم Yes Man بود که $35 میلیون دریافت کرد.
امروزه چهره های سینمایی معروفی همچون استیون اسپیلبرگ، جرج لوکاس، تام کروز، پیتر جکسون و جری براک هایمر جزو gross ها هستند با وکلای پر نفوذ و قدرتمندی که استودیوهای فیلمسازی را مجبور به پرداختهای بزرگ می کنند چرا که حضور معروفترین ها در فیلمها ، نه همیشه بلکه اغلب، باعث بالا رفتن فروش (گیشه و gross ) و نهایتا سود و کمیسیون بالاتری برای همگی میشه الیته اگر استودیوها حسابسازی و هزینه سازی غلوآمیز نکنند.
منبع خاصی پیدا نکردم
Net points .... که تقریبا تمام هنرپیشه ها، سناریو نویس ها، کارگردان و تهیه کننده ها از استودیوها می گیرند و شامل درصدی از سود خالص ( یعنی NET ) فروش فیلم (بعد از پرداخت تمامی هزینه های ساختن فیلم) است. یعنی بعد از اینکه درآمد حاصل از فروش بلیطها (گیشه) از مرز هزینه های ساخت فیلم گذشت و به سوددهی رسید همگی درصدی از سود را دریافت می کنند. اما از آنجا که هیچ استویویی هیچگاه ( یعنی عمدا ) سوددهی نشان نمی دهد و انواع و اقسام حساب سازیها برای خودش می سازد تا مالیات ندهد پس اینچنین متدی اصلا به نفع هنرپیشه ها نیست. بریم سراغ متد بعدی:
Gross points .... که اسم دیگرش first-dollar است و معنی اش یعنی اولین دلاری که استودیوی فیلمسازی گیرش میاد است. اما اینجا هم از اونجایی که اینبار صاحبان سینماها نصف فروش کلی گیشه ( box office ) را، قبل از پرداخت پول به استودیوهای سازنده فیلم، برای هزینه های خودشون ( یعنی house allowance ) به جیب خودشون میریزند، پس اصلا نباید فکر کنید که هنرپیشه ها ی بیچاره درصدی از کل ( GROSS ) فروش (گیشه) نصیبشون میشه، بلکه درصدی از نصف گیشه میگیرند. تازه استودیوهای فیلمسازی ، علاوه بر اینها، درصد بالایی از حقوق و امتیازات حاصل از فروش یا اجاره ( یعنی rentals و royalties و residuals - رنتال و رویالتی و رزیجوآلز - ) فیلمها بصورت pay TV, DVD, - و حق پخش تلویزیونی - broadcast rights هم نصیبشون میشه: که مثلا برای DVD ها : استودیوها همیشه 75% از فروش کلی به جیب می زنند. جدیدا هم که حق پخش های آنلاین/اینترنتی هم به درآمد استودیوها اضافه شده. ...البته به هنرپیشه ها معمولا 20 ٪ حق DVD میدهند و تعداد کمی از هنرپیشه ها هم تا 40% هم میگیرند. درصدی از فروشها هم به حساب مشترک بازنشستگی مشترک هنرپیشگان امریکا ( گیلد پنشن - guild pension ) واریز میشه..
البته این Gross points میتونه شامل دوتا معامله و زیر مجموعه هم باشه: یکیش 20 در مقابل 20 - است : یعنی مثلا هنرپیشه: اولش 20 میلیون دلار پیش قسط و فیکس ( fixed ) میگیره و صبر می کنه و براش مهم نیست که چه اتفاقی (سود یا زیان) برای اون فیلم میفته.. . حالا بعدا اگر فیلم به سوددهی رسید معامله تغییر می کنه و میشه contingent ..... یعنی 20 درصد از سود خالص فیلم -که وکلای هالیوودی بهش میگن distributor's adjusted gross ( و یا همین 20 میلیون دلار را - هرکدام که بیشتر باشه را) بهش میدن. ..یعنی یا بیست درصد از سود، و یا بیست میلیون دلار پیش و فیکس را مثلا...... البته اینجور پولها/قراردادها را ستارگان بسیار معروف ( و معمولا مردها) همچون دنزل واشینگتون، بن استیلر، و جیم کری میگیرند و معمولا برای فیلمهایی است که فروش گیشه آنها از مرز $200 میلیون دلار به بالا است. و استودیوهای فیلمسازی اصلا ازین متد (که باعث ثروتمندتر شدن هنرپیشه ها میشه) خوششون نمیاد.
و معامله زیر مجمومه دومی هم بهش میگن Cash Break ... که تلفیقی است از جنبه های مختلف net points و Gross points ... درین نوع معامله: اول استودیوی سازنده فیلم بخش مهمی از پولهای گیشه (فروش) را برای جبران هزینه های خودش برمیداره ( یعنی اصطلاحا year به year و یا break-even point میشه ) و بعدش درصدی از سود باقیمانده را به هنرپیشه ها میده.. اینجوری ظاهرا هنرپیشه ها جزیی از مثلا سهامداران و شرکای اون فیلم محسوب میشن... ... اما بازم از آنجایی که استودیوها خدای کلک و هزینه سازی مصنوعی هستند هنرپیشه ها از روز اول و در قراردادشون جزییات اینجور هزینه های استودیو ها را دقیقا می نویسند تا بعدا کلاه سرشون نره و استودیوها الکی هزینه تراشی اضافی نکنند (اینجاست که از الگوی آرنولد استفاده میشه)...... نمونه اش جیم کری در فیلم Yes Man بود که $35 میلیون دریافت کرد.
امروزه چهره های سینمایی معروفی همچون استیون اسپیلبرگ، جرج لوکاس، تام کروز، پیتر جکسون و جری براک هایمر جزو gross ها هستند با وکلای پر نفوذ و قدرتمندی که استودیوهای فیلمسازی را مجبور به پرداختهای بزرگ می کنند چرا که حضور معروفترین ها در فیلمها ، نه همیشه بلکه اغلب، باعث بالا رفتن فروش (گیشه و gross ) و نهایتا سود و کمیسیون بالاتری برای همگی میشه الیته اگر استودیوها حسابسازی و هزینه سازی غلوآمیز نکنند.
منبع خاصی پیدا نکردم
