siavash61
Member
درس های عباس کیارستمی (Abbas Kiarostami) در کارگاه فیلمسازی لندن , تکنیکهای ساخت فیلم و کارگردانی کیارستمی
می خواهید رمز کار یکی از برندگان نخل طلای کن را بدانید؟
پاول کرونی، نویسنده این مقاله برای دانستن جواب این سوال در کارگاه آموزشی که عباس کیارستمی، کارگردان افسانه ای ایرانی مدرس آن بود شرکت کرد.
عباس کیارستمی کارگردان ایرانی با فیلم هایی مثل طعم گیلاس، باد ما را خواهد برد و ده در سال های اخیر تبدیل به چهره مورد علاقه منتقدان فیلم در صحنه های بین المللی شده است، با وجودی که او از اوایل دهه 1970 موجی از آثار درخشان را در پرونده خود جای داده است. از خوش اقبالی من بود که یکی از بیست دانشجوی کارگاه آموزشی هشت روزه عباس کیارستمی بودم . این کارگاه از طرف مدرسه فیلم سازی لندن درباره فیلمسازی دیجیتال و با تدریس عباس کیارستمی یکی از استادان سینمای دیجیتال برگزار شد. این جا چهار نکته مهم و اساسی که کیارستمی در انستیتوفرانسه لندن با ما درمیان گذاشت را می خوانید:
درس بگیرید، درس ندهید
دوشنبه، ساعت 9 صبح، عباس کیارستمی گفت : «چیزی برای یاد دادن به شما ندارم، توصیه ای هم ندارم. فقط می خواهم با شما تبادل اطلاعات کنم و مطمئنم به اندازه شما در این هفته چیز یاد می گیرم. آنچه که اینجا درباره اش بحث می کنیم و آنچه من می گویم نه خوب است، نه بد. نه درست و نه غلط. فقط گپ می زنیم . قرار نیست من عقایدم را به شما تحمیل کنم، فقط احساساتم را در اختیار شما قرار می دهم . شما نتیجه گیری خود را داشته باشید. عقاید من چیزی جز کارم نیست. در واقع باید اعتراف کنم که از تدریس چندان لذت نمی برم».
سپس کیارستمی با نمایش تکه هایی از فیلم هایش و شنیدن نظر ما درباره فیلم کوتاهی که تا چند روز دیگر خواهیم ساخت، از متدهای خود در سینمای دیجیتال صحبت های بسیار جالبی کرد .
پیش از پایان اولین روز احساس می کنم عباس کیارستمی درباره پتانسیل کارایی ما اطمینان ندارد . او می داند – همان طور که ما می دانیم – که تنها راه یاد گرفتن هر چیزی در این هفته کار عملی است، نه این که فقط اینجا بنشینیم و گوش دهیم، در حالی که در گوشه ای ازاتاق چندین دوربین ویدئویی قراردارد و چهار استودیوی مونتاژ نیز در طبقه پایین آماده حاصل فیلم برداری ما هستند .
دو تا از دانشجویان ایده ای برای فیلم دارند و آن را در کلاس مطرح می کنند. کیارستمی به دقت گوش می دهد، سوال هایی می پرسد و می گوید این ایده برای فیلمبرداری آماده است و وقت را نباید تلف کرد . کیارستمی می گوید : «فردا صبح دوربین را بردارید و فیلمبرداری را شروع کنید . فراموش نکنید که من انتظار کار عالی از شما ندارم . اما یک فیلم 30 ثانیه ای خوش ساخت، حقیقی و پر معنا را به فیلم بلندتر پرزرق و برقی که چیز چندانی را بازگو نمی کند ترجیح می دهم. فیلم شما حتی می تواند بیشتر به اشتراک گذاشتن یک تجربه خاص شخصی باشد تا یک داستان کامل. تنها کاری که می کنید این است که بروید بیرون و چیزی بسازید که دیگران را سر ذوق آورد».
می خواهید رمز کار یکی از برندگان نخل طلای کن را بدانید؟
پاول کرونی، نویسنده این مقاله برای دانستن جواب این سوال در کارگاه آموزشی که عباس کیارستمی، کارگردان افسانه ای ایرانی مدرس آن بود شرکت کرد.
عباس کیارستمی کارگردان ایرانی با فیلم هایی مثل طعم گیلاس، باد ما را خواهد برد و ده در سال های اخیر تبدیل به چهره مورد علاقه منتقدان فیلم در صحنه های بین المللی شده است، با وجودی که او از اوایل دهه 1970 موجی از آثار درخشان را در پرونده خود جای داده است. از خوش اقبالی من بود که یکی از بیست دانشجوی کارگاه آموزشی هشت روزه عباس کیارستمی بودم . این کارگاه از طرف مدرسه فیلم سازی لندن درباره فیلمسازی دیجیتال و با تدریس عباس کیارستمی یکی از استادان سینمای دیجیتال برگزار شد. این جا چهار نکته مهم و اساسی که کیارستمی در انستیتوفرانسه لندن با ما درمیان گذاشت را می خوانید:
درس بگیرید، درس ندهید
دوشنبه، ساعت 9 صبح، عباس کیارستمی گفت : «چیزی برای یاد دادن به شما ندارم، توصیه ای هم ندارم. فقط می خواهم با شما تبادل اطلاعات کنم و مطمئنم به اندازه شما در این هفته چیز یاد می گیرم. آنچه که اینجا درباره اش بحث می کنیم و آنچه من می گویم نه خوب است، نه بد. نه درست و نه غلط. فقط گپ می زنیم . قرار نیست من عقایدم را به شما تحمیل کنم، فقط احساساتم را در اختیار شما قرار می دهم . شما نتیجه گیری خود را داشته باشید. عقاید من چیزی جز کارم نیست. در واقع باید اعتراف کنم که از تدریس چندان لذت نمی برم».
سپس کیارستمی با نمایش تکه هایی از فیلم هایش و شنیدن نظر ما درباره فیلم کوتاهی که تا چند روز دیگر خواهیم ساخت، از متدهای خود در سینمای دیجیتال صحبت های بسیار جالبی کرد .
پیش از پایان اولین روز احساس می کنم عباس کیارستمی درباره پتانسیل کارایی ما اطمینان ندارد . او می داند – همان طور که ما می دانیم – که تنها راه یاد گرفتن هر چیزی در این هفته کار عملی است، نه این که فقط اینجا بنشینیم و گوش دهیم، در حالی که در گوشه ای ازاتاق چندین دوربین ویدئویی قراردارد و چهار استودیوی مونتاژ نیز در طبقه پایین آماده حاصل فیلم برداری ما هستند .
دو تا از دانشجویان ایده ای برای فیلم دارند و آن را در کلاس مطرح می کنند. کیارستمی به دقت گوش می دهد، سوال هایی می پرسد و می گوید این ایده برای فیلمبرداری آماده است و وقت را نباید تلف کرد . کیارستمی می گوید : «فردا صبح دوربین را بردارید و فیلمبرداری را شروع کنید . فراموش نکنید که من انتظار کار عالی از شما ندارم . اما یک فیلم 30 ثانیه ای خوش ساخت، حقیقی و پر معنا را به فیلم بلندتر پرزرق و برقی که چیز چندانی را بازگو نمی کند ترجیح می دهم. فیلم شما حتی می تواند بیشتر به اشتراک گذاشتن یک تجربه خاص شخصی باشد تا یک داستان کامل. تنها کاری که می کنید این است که بروید بیرون و چیزی بسازید که دیگران را سر ذوق آورد».
