مطلبي رو از وبلاگ iprodev با عنوان بمباران گوگلی عليه خليج جعلی عربی! براي شما انتخاب كردم كه به نظرم خيلي جالب اومد:
امروز يكي از دوستان يه لينک و پيشنهاد جالبی برام فرستاده بود و اونم انجام يه Google Bombing عليه حرکت اعراب در جعل نام تاريخی خليج فارس بود. حتما می دونيد که يکی از مهم ترين پارامترهايی که rank يه صفحه رو در گوگل بالا می بره مقدار لينکهايی هست که از سايتهای مختلف به اون داده می شه. حالا اينجا ما يه صفحه داريم شبيه صفحه خطای ۴۰۴ اما در واقع با اين مضمون که خليجی که شما به دنبال اون می گرديد وجود ندارد لطفا «خليج فارس» رو امتحان کنيد. حالا اگه به اين صفحه به طور گسترده لينک داده بشه در موقع جستجوی کلمات Arabian Gulf اين صفحه به عنوان يکی از نتايج اصلی می آد و با کليک بر روی اون پيغام مورد نظر و صفحه ما نمايش داده می شه. همين برای اين اعراب ابله کافيه.
در ضمن حتما اعتراض نامه ای که به اين منظور تهيه شده رو در اينجا امضا کنيد.
اميدواريم انقدر که ما به فکر اين چيزا هستيم يه کم وزارت خارجه به فکر اين موضوعات باشه و به شعارهای تکراری سخنگوی خودش در اين زمينه اکتفا نکنه.
براي اين كار شما مي‌تونيد اين تگ رو در هر جاي از صفحه سايتتون كه دوست داريد قرار بديد!
کد:
<a href="http://legofish.com/arabian_gulf.htm">بمباران گوگلي عليه خليج جعلي عربي!</a>
در ضمن اين رو هم بگم كه چون صفحات پرشين بلاگ خيلي سريع به بانك اطلاعات گوگل اضافه مي‌شه، دوستاني كه وبلاگ دارن، حتما لينك اين صفحه رو توي وبلاگ خودشون قرار بدن!
آره هرچي بيشتر ملت به اين صفحه برن موتورهاي جستجو فكر ميكنن اين جواب بهتريه! الان گوگل و ياهو و آلتاويستا هرسه شون اولين سايتي كه معرفي ميكنن براي جستجوي arabian gulf همين صفحه است!
من كه منتظرم يه روزنامه حسابي(ترجيحا آمريكايي!) اين مطلب رو منعكس كنه . (شايد هم تا حالا كرده باشه. كسي خبر داره؟) اون وقت ملت سرازير ميشن كه ببينن حقيقت داره يا نه و اون وقت تو دنيا بد سر و صدا ميكنه!
منظور من كليك كردن روي اين لينك نبود!
منظور من اين بود كه توي سايت‌هاي خودتون اين لينك رو قرار بديد.
يعني درجه اهميت پاسخ‌هاي گوگل به اين صورت هست كه نگاه ميكنه ببينه چند سايت به اين يه مطلب لينك دادن و هر كدوم از جواب‌ها كه بيشتر لينك از سايت‌هاي ديگه داشته باشن، در درجه اول اهميت قرار مي‌گيرند و جزء نتيجه‌هاي اول گوگل حساب ميشن!
من با گفته شما موافقم كه بايد قبل از ارسال پست جست‌وجو كرد. اما در اين مود چند تا نكته رو بايد بگم:
اول اينكه موضوع اون بحثي كه شما بهش لينك داديد، اصلا چيز ديگه‌اي بوده و فقط جمع‌آوري امضا بوده كه در ميانه راه، بحث منحرف شده و به مسئله بالا بردن Ranking صفحه مورد نظر در گوگل رسيده! پس در اصل اگه بخواهيم در نظر بگيريم، موضوع بحث در تاپيك مورد نظر شما تغيير كرده!
ثانياً به من بگيد مثلاً من كه ميخواستم اين مطلب رو ارسال كنم، بايد چه چيزي رو در سايت جست‌وجو ميكردم تا ببينم بحث مورد نظر من در بين موضوعات از قبل مطرح شده هست يا نه!
سوم اينكه من ميخواستم اين بحث به صورت يك تاپيك مستقل و در اين موضوع مطرح شده باشه!
به هر حال اگر قصوري بوده بايد ببخشيد! در مجموع من تابع قوانين هستم و بايد بگم كه شايد يه كم در ارسال مطلب عجله كردم!
موفق باشيد
- کلیک کردن روی اون لینک در سایت گوگل هیچ سودی برای بالا رفتن اون لینک نداره. (البته گاهی اوقات هست که لینک های گوگل مستقیم به سایت مذکور فرستاده نمی شن که خود من کلا 2-3 بار با این قضیه مواجه شدم)
- همونطور که پیروز گفت، لینک دادن به اون سایت ها یکی از مواردی است که گوگل در بالا بردن rank سایت ها در نظر می گیره. (البته زیاد نشدن تعداد سایت ها به مرور زمان، باعث پایین اومدن rank خواهد شد. فرض کنید تمام سایت های ایرانی لینک دادند، بالاخره بعد از 1 سال، لینک خود به خود میاد پایین)
- در صفحه اول جستجوی گوگل، الان، 4 تا از سایت های ساخت ایرانیان قرار داره
متوجه اين تيكه نشدم :
" کلیک کردن روی اون لینک در سایت گوگل هیچ سودی برای بالا رفتن اون لینک نداره. (البته گاهی اوقات هست که لینک های گوگل مستقیم به سایت مذکور فرستاده نمی شن که خود من کلا 2-3 بار با این قضیه مواجه شدم) "
فكر ميكردم اگر تعداد لينكها يه يه صفحه زياد باشه ولي كسي ازش استفاده نكنه(حالا به هر دليلي) توي ranking گوگل بالا قرار نميگيره . منظورتون اينه كه اين جوري نيست؟ اين گوگل هم كه نمياد مثل آدم توضيح بده كه چيكار ميكنه كه! (خوب حق هم داره البته!)
خليج فارس
از ويکي‌پديا، دايرةالمعارف آزاد.
گروه فرهنگ، هستي پود فروش _ 46 سال پيش در روز 13 مرداد ماه سال 1337 ايران به دليل تغيير نام خليج فارس به خليج عربي از سوي عراق و برخي ديگر از كشورهاي عربي و انگليس اعتراض خود را به دولت جديد عراق به رهبري قاسم كه با يك كودتاي نظامي بر سر كار آمده بود و تمايل به حركت هاي آزادي خواهانه مصر به رهبري جمال عبدالناصر داشت، اعلام كرد. خليج فارس نامي است به جاي مانده از كهن ترين منابع، زيرا كه از سده هاي قبل از ميلاد سر بر آورده است، و با پارس و فارس _ نام سرزمين ملت ايران _ گره خورده است. خليج فارس، درياي كم عمق و نيمه بسته اي است با مساحت حدود 240 هزار كيلومتر مربع كه در جنوب غربي قاره آسيا و در جنوب ايران قرار دارد. زمين شناسان معتقدند كه در حدود پانصد هزار سال پيش، صورت اوليه خليج فارس در كنار دشت هاي جنوبي ايران تشكيل شد و به مرور زمان، بر اثر تغيير و تحول در ساختار دروني و بيروني زمين، شكل ثابت كنوني خود را يافت. قدمت خليج فارس با همين نام چندان ديرينه است كه عده اي معتقدند: «خليج فارس گهواره تمدن عالم يا مبدا پيرائي نوع بشر است.» ساكنان باستاني اين منطقه، نخستين انسان هايي بودند كه روش دريانوردي را آموخته و كشتي اختراع كرده و خاور و باختر را به يكديگر پيوند داده اند. اما دريانوردي ايرانيان در خليج فارس، قريب پانصد سال قبل از ميلاد مسيح و در دوران سلطنت داريوش اول آغاز شد. داريوش بزرگ، نخستين ناوگان دريايي جهان را به وجود آورد. كشتي هاي او طول رودخانه سند را تا سواحل اقيانوس هند و درياي عمان و خليج فارس پيمودند، و سپس شبه جزيره عربستان را دور زده و تا انتهاي درياي سرخ و بحر احمر كنوني رسيدند. او براي نخستين بار در محل كنوني كانال سوئز فرمان كندن ترعه اي را داد و كشتي هايش از طريق همين ترعه به درياي مديترانه راه يافتند. در كتيبه اي كه در محل اين كانال به دست آمده نوشته شده است: «من پارسي هستم. از پارس مصر را گشودم. من فرمان كندن اين ترعه را داده ام از رودي كه از مصر روان است به دريايي كه از پارس آيد پس اين جوي كنده شد چنان كه فرمان داده ام و ناوها آيند از مصر از اين آبراه به پارس چنان كه خواست من بود.» داريوش در اين كتيبه از خليج فارس به نام «دريايي كه از پارس مي آيد» نام برده است و اين نخستين مدرك تاريخي است كه درباره خليج فارس موجود است.
اولين بار يوناني ها بودند كه اين خليج را «پرسيكوس سينوس» يا «سينوس پرسيكوس» كه همان خليج فارس است، ناميده اند. از آنجا كه اين نام براي اولين بار در منابع درست و معتبر تاريخي كه غير ايرانيان نوشته اند آمده است، هيچ گونه شائبه نژادي در وضع آن وجود ندارد. چنان كه يونانيان بودند كه نخستين بار، سرزمين ايران را نيز «پارسه» و «پرسپوليس» يعني شهر يا كشور پارسيان ناميدند. استرابن جغرافيدان قرن اول ميلادي نيز به كرات در كتاب خود از خليج فارس نام برده است. وي محل سكونت اعراب را بين درياي سرخ و خليج فارس عنوان مي كند. همچنين «فلاريوس آريانوس» مورخ ديگر يوناني در كتاب تاريخ سفرهاي جنگي اسكندر از اين خليج به نام «پرسيكون كيت» كه چيزي جز خليج فارس، نيست نام مي برد. البته جست و جو در سفرنامه ها يا كتاب هاي تاريخي بر حجم سندهاي خدشه ناپذيري كه خليج فارس را «خليج فارس» گفته اند، مي افزايد. اين منطقه آبي همواره براي ايرانيان كه صاحب حكومت مقتدر بوده اند و امپراطوري آنها در قرن هاي متوالي بسيار گسترده بود هم از نظر اقتصادي و هم از نظر نظامي اهميت خارق العاده اي داشت. آنها از اين طريق مي توانستند با كشتي هاي خود به درياي بزرگ دسترسي پيدا كنند و به هدف هاي اقتصادي و نظامي دست يابند. آثار عرب زبان نيز بهترين و غني ترين منابعي هستند كه براي شناسايي و توجيه كيفيت تسميه اين دريا مي تواند در اين بررسي مورد استفاده قرار گيرد. در اين منابع و آثار از درياي فارس و چگونگي آن بيش از آثار فرهنگي موجود در هر زبان ديگري گفت و گو شده است. تمام كساني كه نسبت به متون دوره اسلامي شناختي حداقل داشته باشند با نام مسعود ابن بطوطه، حمدالله مستوفي، ياقوت حموي، حمزه اصفهاني، ناصرخسرو قبادياني، ابوريحان بيروني، ابن بلخي وديگراني كه اكثر آنان كتاب هاي خود را به زبان عربي نيز نوشته اند، آشنا هستند. گذشته از متقدمان نامبرده مي توان از نويسندگان عرب متاخر نيز نام برد كه در آثار خود از نام «خليج فارس» بدون كم و كاست ياد كرده اند.
۱ سابقه جعل عنوان خليج
درباره نام خليج فارس تا اوايل دهه 1960 ميلادي هيچ گونه بحث و جدلي در ميان نبوده و در تمام منابع اروپايي و آسيايي و آمريكايي و دايرة المعارف ها و نقشه هاي جغرافيايي اين كشورها نام خليج فارس در تمام زبان ها به همين نام ذكر شده است. اصطلاح «خليج عربي» براي نخستين بار از طرف يكي از نمايندگان سياسي انگليس در خليج فارس به نام «سر چارلز بلگريو» عنوان شده و در واقع او بوده است كه به قصد تفرقه بين ايران و كشورهاي عرب اين تخم لق را در دهان اعراب شكسته است. سر چارلز بلگريو كه بيش از 30 سال نماينده سياسي و كارگزار دولت انگليس در خليج فارس بوده است، بعد از مراجعت به انگلستان در سال 1966 كتابي درباره سواحل جنوبي خليج فارس منتشر كرد و در آن براي اولين بار نوشت كه «عرب ها ترجيح مي دهند خليج فارس را خليج عربي بنامند». اين نماينده قطعا قبل از انتشار كتاب و مراجعت به انگلستان در تماس با مقامات امارات جنوبي خليج فارس اين فكر را در آنها القا كرده است و تصادفي نيست كه بلافاصله پس از انتشار كتاب سرچارلز بلگريو كه نام قبلي سواحل جنوبي خليج فارس يعني «ساحل دزدان» را بر روي كتاب خود نهاده اصطلاح «الخليج العربي» در مطبوعات كشورهاي عربي رواج پيدا كند و در مكاتبات رسمي به زبان انگليسي نيز اصطلاح «آرابيان گولف» جايگزين اصطلاح معمول و رايج قديمي «پرشين گولف» مي شود. دولت ايران در همان زمان در برابر اين نام مجعول عكس العمل نشان داد و گمرك و پست ايران از قبول محموله هايي كه به جاي خليج فارس نام خليج عربي بر روي آن نوشته شده بود، خودداري كرد. ايران همچنين در مجامع و كنفرانس هاي بين المللي نيز در صورت به كار بردن اين اصطلاح ساختگي از سوي نمايندگان كشورهاي عرب عكس العمل نشان مي داد. در اين زمان بعضي از كشورهاي عربي حتي اعتبار هنگفتي از محل درآمدهاي كلان نفتي خود در اختيار بعضي از ماموران سياسي در خارج مي گذاردند تا با تطميع مطبوعات خارجي نام مجعول خليج عربي را به جاي خليج فارس رواج بدهند. در نيمه نخست بهمن ماه سال 1370 شمسي سر ويراستار سازمان ملل متحد با اشاره به اعتراض هاي پياپي نمايندگان ايران در آن سازمان به استفاده از نام ساختگي خليج عربي در اسناد اين سازمان از كاركنان سازمان ملل خواسته تا اعتراض دولت ايران را هميشه در نظر داشته باشند. كار به جايي رسيد كه در يازدهم شهريور ماه سال 1371 هنگامي كه حيدر ابوبكر العطاس نخست وزير جمهوري يمن در اجلاس سران جنبش عدم تعهد كه در جاكارتا پايتخت اندونزي برگزار مي شد، از نام ساختگي خليج عربي استفاده كرد، با اعتراض شديد نمايندگان ايراني رو به رو شد. او سرانجام از نمايندگان ايران عذرخواهي كرد. و اين عمل را غير عمد خواند. همچنين در سال 1337 شمسي در روز 13 مرداد دولت ايران به رژيم عراق «عبدالقاسم» مبني بر تغيير دادن نام خليج فارس به خليج عربي اعتراض كرد.
۲ هدف انگليس از نام گذاري ساختگي خليج فارس
انگليس ها نخستين عاملان كاشته شدن اين تخم نفاق بودند زيرا از قديم در صدد بودند كه خليج فارس را تبديل به يك درياي انگليسي كنند. بعدها در دهه 1980 آمريكايي ها هم به پيروي از آنها از تبديل خليج فارس به خليج آمريكايي سخن گفتند. از نظر آمريكايي ها و اروپايي ها اين منطقه «شريان حياتي غرب» در منطقه «استراتژيك غربي» و «حوزه منافع ويژه» است، لذا اگر قادر باشند خليج فارس را به طور مستقيم يا غير مستقيم تحت تسلط خود در مي آورند. اما واقعيت مطلب اين است كه خليج فارس يك نام كهن تاريخي است كه از بدو تاريخ بر روي اين خليج گذاشته شده است و انگيزه تلاش حساب شده اي كه براي تغيير اين نام به عمل مي آيد جز ايجاد فتنه و اختلاف بين كشورهاي اين منطقه نيست. همچنان كه «ژان ژاك پريني» نويسنده كتاب خليج فارس اعتراف مي كند. «ملل و طوايف بسياري بر كرانه هاي خليج فارس استيلا يافته و فرمانروايي كرده اند ولي روزگارشان سپري شده و منقرض شده اند. تنها قوم پارس است كه با هوش و درايت خود همچنان پا برجا زيسته و ميراث حاكميت خود را تاكنون نگهداري كرده است.»
