انجمن سینمای جوان و تئاتر و هنرمندان نیشابور

HamidBN · Apr 10, 2009

سلام
سال نو مبارک
راستش نمی دونم چند تا از بچه هایی که در این فروم هستن، نیشابوری هستن
ولی راستش تصمیم گرفتم با زدن این تاپیک باعث بشم بچه های نیشابوری مخصوصا بچه های عضو انجمن سینمای جوان نیشابور به این انجمن آمده و از نظرات آنها مطلع شویم
اول اینو بگم که انجمن سینمای جوان نیشابور در استان خراسان رضوی، شمالی، جنوبی یکی از قطب های مطرح هست
اینم توضیحی در مورد این انجمن که در سایت رسمی ارشاد قرار داده شده است :

انجمن سینمای جوان نیشابور از پویا ترین انجمن های سینمای جوان استان های خراسان رضوی ،شمالی وجنوبی است .

سرپرست انجمن سینمایی جوان اداره فرهنگ وارشاد اسلامی نیشابور با بیان این مطلب اظهار داشت : دفترانجمن سینمای جوان نیشابور توانسته است با جذب بیش از یکصد نفر جوان علاقه مند به کار های سینمایی وسمعی وبصری در رشته های مختلف فیلم نامه نویسی ،کارگردانی ،تصویربرداری ،تدوین ،تحلیل فیلم وهمچنین برگزاری کارگاه فیلم نامه نویسی وپانوق عکاسی به صورت هفتگی برگزار می گردد،توانسته است جوانان خلاق ونوآور هنرمند نیشابوری را آموزش داده ودر این مسیر در جشتواره های مختلف کسب عناوین برتر بخش عکس وفیلم را از آن خود نمایند.

حسین محروقی اظهار داشت : هنرمندان جوان نیشابوری تاکنون توانسته اند مقام های برتر استانی کشوری وبین المللی را به خود اختصاص می دهند که در میان دفاتر انجمن های سینمای جوان استان های خراسان شمالی ،رضوی وجنوبی کم سابقه بوده است .

وی خاطر نشان کرد : همچنین انجمن صنفی فیلم کوتاه سینما از این پس اقدام به اکران فیلم کوتاه در مجهز ترین وبزرگترین سینمای کشور (سینمای آزادی )تهران نموده است که در آن فیلم های کوتاه مطرح کشور به اکران در خواهد آمد ودر این میان فیلم کوتاه (تناوب)یه کارگردای سینما گر جوان نیشابوری مهدی فرد قادری که عناوین برتر جشنواره های داخلی وخارجی را به خود اختصاص داده است در لیست اکران نخستین اکران نخستین فیلم های کوتاه می باشد.

محروقی تصریح کرد: ما امیدواریم با تعاملی که بین هنرمندان سینماگر جوان ومسئولین شهرستان ایجاد می شود بتوانیم گوشه ای از خلاقیتهای این هنرمندان را به منصه ظهور رسانده وآمادگی همکاری متقابل را با تمام ادارات ،نهاد هاوسازمان های شهرستان را در زمینه عکاسی وساخت فیلم داریم .

به روزرسانی 31 تیر 88 :
بنا به درخواست هایی که از طرف بچه های تئاتر نیشابور شد تصمیم به این گرفتم که نام این تاپیک را عوض کنم به طوری که تنها شامل سینمای جوان نباشد و به زندگینامه و معرفی و اخباری پیرامون سینما و تئاتر و تمامی هنرمندان نیشابوری شود
اینجا از تمام بچه های همشهری و مخصوصا بچه های مشهدی که نسبت به این تاپیک من را در پ.خ هایشان مورد لطف و محبت قرار دادن تشکر می کنم
پیروز و سربلند باشید

HamidBN · Apr 10, 2009

فیلم 20 ساخته عبدالرضا كاهاني

این فیلم هم ساخته یکی از بچه های انجمن نیشابور است که فیلم 20 سومین ساخته این هنرمند نیشابوری می باشد
این فیلم در نوروز 88 بر روی پرده سینماهای کشور رفت

خلاصه فیلم :
قصه يك تالار پذيرايي است كه تعدادي كارگر در آن مشغول به كارند و وابستگي عاطفي و كاري به تالار دارند. تالار قرار است 20 روز ديگر تعطيل شود و آنها در روزهاي باقيمانده بايد تلاش كنند اين اتفاق نيفتد.

بازیگران اصلی فیلم :
پرويزپرستويي ، مهتاب كرامتي ، عليرضا خمسه ، مهران احمدي ، عليرضا حسيني و فرشته صدرعرفايي ، حبيب رضايي

موسیقی :
امير واجدسميعي

HamidBN · Apr 11, 2009

یکی از بچه های موفق تئاتر نیشابور که خوش درخشید حامد بهداد است

اینم زندگی نامه به نقل از اینترنتی ها

همه چیز درباره حامد بهداد
متولد 26 ابان 1352اهل مشهد.یک ساله و نیمه بود که به اتفاق خانواده به تهران می اید.دوره دبستان را در تهران گذراند.بزرگ شده خیابان جیحون و دامپزشکی است.
تحصیلات مقطع راهنمایی را در نیشابور گذراند و دوره دبیرستان را در مشهد و دانشگاه را هم در تهران ادامه داد.افتخار می کند که اهل مشهد است و به قول خودش:خطه غمگین و هنر پرور.در دوران تحصیل بچه پر شر و شوری بود و اهل دعوا.دو برادر دارد که از خودش کوچکترند.خواهر ندارد و همیشه کمبود ان را در زندگی حس کرده است.سال 72 از مشهد به تهران نقل مکان کرد.در مدرسه اصلا بچه درسخوانی نبود و هر سال تجدید می شد.سه سال دوره راهنمایی را پشت سر هم مردود شد،اما در دوره دبیرستان به خاطر علاقه اش به رشته ادبیات درسخوان شد.ورزش بوکس را به صورت حرفه ای انجام داده و یکی،دوبار هم در رده سنی نوجوانان استان خراسان مقام اورده،اما به دلیل مشکل تنفسی دیگر ادامه نداد.در کودکی عاشق سینما بود.از درس جغرافیا همیشه تجدید می اورد،اما نمره انشایش بیست بود.در کودکی ادای زورو را زیاد در می اورد.هر عکسی که از مارلون براندو بخواهید دارد.عاشق و شیفته مارلون براندو است و او را بهترین بازیگر جهان سینما می داند و خیلی از او تاثیر گرفته است.از میان بازیگران ایرانی هم از بازی پرویز پرستویی،اتیلا پسیانی،خسرو شکیبایی،گوهر خیر اندیش،گلاب ادینه،مهدی هاشمی،رضا کیانیان و .....خوشش می اید.
هنوز ازدواج نکرده است می گوید از 20 تا 30 سالگی نامردی های زیادی را دیده و تحمل کرده و به همین خاطر روحش تکه پاره شده.از سال 78 به سینما روی اورد.شش ماهه به دنیا امده است.دوست ندارد در دنیا فقط مصرف کننده باشد.دلش به شدت از شکست می گیرد.
معتقد است زیباترین و بهترین پایان،مرگ در اوج است.وقتی نام او می اید خیلی یاد هیجان،شوریدگی،تلاطم و..... می افتند. به شدت در لحظه زندگی می کند.از تعریف خود گریزان است.سینما را با سینمای مسعود کیمیایی شناخت.خودش را بیشتر متعلق به سینما می داند.دوست دارد فیلم سازی را به بهترین شکلش تجربه کند.فقط از راه بازیگری پول در می اورد.از کسی که ظلم می کند به شدت متنفر است.با فوتبال رابطه خوبی ندارد.اعتقاد دارد حامد بهداد باید هر جا که هست خوب باشد و تمام تلاشش را بکند.هر چه بیشتر بازی می کند و هر چه عمیق تر وارد نقشش می شود.بیشتر لذت می برد.میگوید:به نظر من هر کس باعث فروش یک فیلم بشود قابل احترام است.او بازیگری است که با اولین فیلمش کاندیدای بازیگر نقش اول شد.فیلم اخر بازی نام او را بر سر زبان ها انداخت.قبل از ان در پلان هیچ فیلمی بازی نکرده بود.اگر فرصتش را داشته باشد روزی15 ساعت می خوابد.در کار نیمه تمام ناصر تقوایی با عنوان چای تلخ نقش یک سرباز عراقی را داشت،اما به دلیل هزینه های سنگین کار متوقف شد و افسوس بزرگی را برای حامد به جای گذاشت.خیلی دوست داشت علی حاتمی زنده بود و با او کار می کرد.شیفته فیلم های دهه 60 تا 70 غرب است .خودش در این باره می گوید:در ان دوره موجی به وجود امد که الگوهای من از ان برخاسته اند،بازیگرانی چون مارلون براندو،مریلین مونر و جیمز دین.
بیشتر مطالعاتش در زمینه سینما و تئاتر است.به ورزش های بسکتبال ،کشتی و جودو علاقه دارد.اگر قرار باشد غیر از تهران در جای دیگری زندگی کند چالوس را انتخاب می کند.در دوران مدرسه از دروس تاریخ ادبیات،فلسفه و منطق لذت می برد.می گوید:«همه چیز بازیگری با ارزش است،درست مثل زندگی»در دوران تحصیل به خاطر سینما زیاد از مدرسه فرار می کرد.ادمی است که دوست داردبه دیگران کمک کند.یکی از بازیهای ماندگارش را در فیلم بوتیک انجام داد،نقش یک معتاد.می گوید:«در حیطه بازیگری هرگز به خودم رحم نمی کنم»حامد بهداد ادمی است پر از شگفتی،هر ثانیه اش پر است از استعداد و کشمکش های درونی،حامد یک انرژی تلنبار شده است.برای ایفای هر چه بهتر نقش معتاد در فیلم بوتیک زیر دوش اب سرد می رفت و وقتی به مرز سرما و یخ زدگی می رسید دیالوگهایش را ادا می کرد،می لرزید و دیالوگهایش را با خودش تکرار می کرد.حامد یک عشق بازیگری تمام و کمال است.او حتما باید بازیگر می شد تا بتواند احساسات مهار نشدنی و هیجانهای درونی اش را بروز دهد.همیشه با حرارت و هیجان حرف می زند.برای او کوتاهی و بلندی نقش تفاوتی ندارد،تلاش می کند به بهترین شکل ان را ارائه دهد.در زمان بازی در فیلم بوتیک هدفش این بود که یک نوع احقاق حق کند و به همه ثابت کند بازیگر توانایی است. بازی در مجموعه تلویزیونی خط قرمز به او پیشنهاد شد اما نپذیرفت.برای او ایفای نقش مثبت و منفی معنی ندارد،مهم همذات پنداری اش با نقش و جذابیت ان است.مجلات تخصصی سینما را می خواند و پیگیری می کند.
سایه افتاب،این زن حرف نمی زند،اخر بازی،بوتیک،کافه ستاره و.....از جمله کارهای اوست.یک زمانی تمبر جمع می کرد و البوم تمبر داشت.همه معلم های دوره ابتدایی اش را دوست دارد.غیبت کسی را نمی کند
عقیده دارد لحظه لحظه زندگی باارزش است

HamidBN · Apr 11, 2009

ف‍ي‍ل‍م‌ ص‍د‌ا‌ي‌ بال پروانه در پاريس نمايش داده شد

مسوول انجمن سينماي جوانان ايران دفتر نيشابور گفت : فيلم صداي بال پروانه به کارگرداني جواد نادري از هنرمندان اين دفتر در هفدهمين دوره جشنواره مترو ترن پاريس به نمايش گذاشته شد.

نیشابور، صادقی- فیلم صدای بال پروانه به کارگردانی جواد نادری از هنرمندان دفتر سینمای جوانان ایران در نیشابور در هفدهمین دوره جشنواره متروترن فرانسه در شهر پاریس به نمایش درخواهد آمد.مسئول انجمن سینمای جوانان ایران دفتر نیشابور با بیان این خبر در گفت وگو با خراسان افزود: در این جشنواره که ۵ فروردین ۱۳۸۸(۲۵ مارس) برگزار می شود، ۵۵ فیلم داستانی و ۱۵ فیلم مستند از سراسر جهان شرکت دارند. حسین محروقی اظهار داشت: این اولین تجربه جواد نادری در مقام نویسندگی و کارگردانی است که در سال ۸۶ ساخته شده است و موضوع آن به عنایات آشکار و پنهان خداوند در عرصه های مختلف زندگی (نجات یک دختر ناشنوا قبل از برخورد با قطار و...) اشاره دارد. وی یادآور شد: جواد نادری ۱۵ سال سابقه کار در تئاتر، داستان نویسی، فیلم سازی و ساخت فیلم دارد و تاکنون موفق به دریافت جوایز متعددی شده است. وی افزود: عوامل این فیلم شامل تصویربردار: علی شورورزی، دستیار کارگردان: فردین محمدیان، تدوین: محمدغریبی، مدیر تدارکات: ادریس مردانی، صدابردار: احمد نیک فرجام و موسیقی: ناصر تفضلی می باشند.

HamidBN · Jul 22, 2009

آناهیتا نعمتی

ایشون در تهران متولد شدن ولی دوران کودکی خود را در نیشابور به سر بردن (طبق اطلاعاتی که از بچه های قدیمی تئاتر بدست آوردیم)

این مختصری از زندگینامه این بازیگر همشهری عزیزمان به نقل از اینترنت ( که البته همین متن در 10 سایت کپی شده بود و از آنجا که منبع اصلی مشخص نبود ما هم به کپی اکتفا کردیم :

با بازی در نقش کوتاهی در فیلم « هیوا » فعالیت سینمایی خود را آغاز کرد . بازی او در مجموعه تلویزیونی پر طرفدار « مسافر » شاید یکی از نقاط درخشان بازیگری او می باش

در سال 1372 با نمایش تنبورنوازان (هادی مرزبان) بازی در تئاتر را آغاز کرد و در سال 1374 با بازی در مجموعه تلویزیونی دبیرستان خضراء (اکبر خواجویی) شناخته شد. او تا به امروز در مجموعه های بسیاری بازی کرده است.
آناهیتا همتی بازی در سینما را در سال 1375 و با فیلم به نمایش درنیامده افسانه پوپک طلایی (خسرو شجاعی) آغاز کرد و اولین فیلمی که از او بر پرده سینماها به نمایش درآمد در سال 1378 و با نام عشق کافی نیست (مهدی صباغزاده) بود.
آناهیتا همتی هیچگاه ندرخشید. هیچگاه آنطور که باید دیده نشد، اما حضور فعالش در تلویزیون و بازیهای روان و راحت او باعث شده تا همچنان پرکارترین بازیگر تلویزیونی باشد.

HamidBN · Jul 22, 2009

امیرحسین صدیق

وی پدرش علی صدیق را زمانی که ۷ سال بیشتر نداشت در سانحه تصادف رانندگی از دست داد (اول مهر ۱۳۵۸ خورشیدی). اوج درخشش او در شماری از ساخته‌های مرضیه برومند کارگردان مشهور ایرانی بوده است.

اینم مصاحبه این هنرمند همشهری با روزنامه خراسان در تاریخ 88/04/20

امیرحسین صدیق:آرزو داشتم فوتبالیست شوم
پای صحبت بازیگر سینما و تلویزیون
«امیرحسین صدیق» برای بینندگان تلویزیون و تماشاگران سینما، چهره ای نام آشناست. وی متولد ۱۳۵۱ نیشابور می باشد و مدرک دیپلم بازیگری اش را، از مدرسه فیلم و هنر ادبیات صدا و سیما گرفته است. فعالیت هنری خود را، با عضویت در گروه تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد.وی با بازی در فیلم «قافله» به کارگردانی «مجید جوانمرد»، وارد عرصه سینمای حرفه ای شد. فیلم های «شب روباه»، «نسل سوخته»، «دختری به نام تندر»، «مربای شیرین»، «نوک برج»، «شبانه» و «میم مثل مادر»، ازجمله آثاری است که امیرحسین صدیق در آن ها به ایفای نقش پرداخته است. وی در بسیاری از مجموعه های تلویزیونی نیز حضور داشته و نامش با سریال «قصه های تابه تا»، در نقش پدر «زی زی گولو» در خاطر همگان حک شده است. این روزها سریال «همه بچه های من» با بازی وی و به کارگردانی مرضیه برومند، در حال پخش است. این بهانه خوبی شد تا با وی به گفت وگو بنشینیم.

* شهر نیشابور تا به حال افراد بسیاری را به عرصه سینما معرفی كرده است. مثل حامد بهداد، ابوالحسن داوودی، عبدالرضا كاهانی و خود شما. به همین سبب است که خیلی ها نیشابور را یک شهر هنرمندپرور می دانند. شما هم جزو آن دسته هستید؟

- من و حامد بهداد که آدم های قابل عرضی نیستیم. در نیشابور هنرمندانی چون کمال الملک، خیام و عطار داریم که ما در مقابل آن ها هیچ هستیم. بیشتر نیشابوری ها اهل هنر هستند و به هنرمندان احترام می گذارند. هنر در زندگی شان جایگاه خوبی دارد. البته با توجه به این زوال عمومی سلیقه و هنر که در مملکت ما در حال شکل گرفتن است، آن جا هم تحت تاثیر قرار گرفته است. اما در کل این شهر آدم های هنردوستی دارد. شعر و شاعری و خطاطی و نقاشی در آن جا رواج دارد. نیشابوری ها با این هنرها آشنا هستند.

* از فعالیت های هنری آن دوران، چه به یاد دارید؟

- من چهار، پنج سال پس از فوت پدرم، عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودم. در آن جا کلاس تئاتر و کارگردانی رفتم. حامد بهداد شاگرد دوره قبل از ما بود که بعد از دوره، به مشهد مهاجرت کرد. با یک عده کار گروهی می کردیم. از آن زمان دوستانی دارم که به لحاظ بعد زمان و مکان از هم دور شده ایم؛ اما هنوز جویای احوالشان هستم.

* الان هم با دوستان آن زمان تان ارتباط دارید؟

-تا جایی که خبر دارم بیشترشان کار هنر را رها کردند و رفتند دنبال کارهای نان و آب دار. رفتند پی زندگی شان و اتفاقا در شغل های جدید موفق هم هستند.

* یعنی می خواهید بگویید که بازیگری شغل نان و آب داری نیست؟

- نه، نان و آب دار نیست. اگر به عنوان یک شغل به آن نگاه کنید و بخواهید زندگی را بر مبنای آن قرار دهید؛ کار نان و آب داری نیست. چون نمی شود از طریق این شغل کسب درآمد کرد. این کار قابل محاسبه نیست. خیلی از همکاران ما سعی می کنند، در کنار بازیگری شغل دیگری هم داشته باشند.

* پس چرا در نشریه ها، مدام درباره دستمزدهای میلیونی ستاره ها می نویسند؟

- این ها را نشریه های زرد می نویسند. باور نکنید.

* علاوه بر نشریه ها، چندی پیش «داوود رشیدی» رئیس انجمن بازیگران بحث دستمزدها را مطرح کرد و در برابر آن موضع گرفت. بعضی ها هم تعیین سقف برای دستمزدها را خواستار شدند.

- من قبول ندارم. چون روی کار هنرمند نمی شود قیمت گذاشت. می توانند بگویند از فلان بازیگر استفاده نمی کنیم، چون رقم قراردادش بالاست. می روند یک نفر دیگر را به جای «گلزار» می آورند و می بینند جواب نمی دهد. چون دست پخت هر کس با دیگری فرق می کند.

* البته قبول دارم که اگر درآمد شما را، با قرارداد فوتبالیست ها مقایسه کنیم خیلی زیاد نیست.

- من خودم آرزو داشتم فوتبالیست شوم. مبلغ قرارداد یکی شان را که شنیدم، تعجب کردم. وقتی مقایسه کردم دیدم اگر فوتبالیست شوم، می توانم یک قرارداد یک ساله ببندم و تا آخر عمر کار نکنم. در مورد سینماگران این طور نیست. آن هایی هم که فوق سوپراستار هستند، دستمزد زیادی نمی گیرند.

* در ابتدای مصاحبه به زوال سلیقه عمومی اشاره کردید ممکن است بیشتر توضیح دهید.

- «آیدین آغداشلو» در این مورد هشدار داد. در این باره که حس زیبایی شناسی مردم افت کرده است. من خودم چند وقت پیش، به یکی از روستاهای نیشابور رفته بودم. معماری آن جا را که با معماری شهر مقایسه کردم؛ حسرت خوردم. در حوزه فرهنگ اتفاق بدی در حال شکل گیری است. ملت ایران در چند صد سال پیش فرهنگ و هنر را می شناختند و سلیقه های خوبی داشتند. عجیب است که به سرعت داریم به قهقرای بی هنری پیش می رویم. در همه زمینه ها و در حوزه کاری خودمان هم این اتفاق می افتد. شیوه لباس پوشیدن مردم، آرایش کردن موی سر، تزئین کردن خانه ها، مبلمان، نورپردازی، معماری و... این موضوع بحث گسترده ای است. ما یک چیزهایی را داریم از دست می دهیم. سینمای ما به سمتی سوق پیدا می کند که در شأن فرهنگ ما نیست. ما یک سری فیلم ها را به بی ارزش بودن و فیلمفارسی بودن متهم می کردیم. این اتفاق دوباره در حال رخ دادن است. من تقصیر را گردن بازیگر و تهیه کننده نمی اندازم. مدیریتی که بر سینما می شود، باید بازنگری شود.

* تعریف شما از فیلم نامه خوب چیست؟

- کاری که من خودم را بتوانم به عنوان بازیگر یا تماشاگر تصور کنم. بازیگر تا زمانی بازیگر است که تماشاگر داشته باشد. اگر کسی حاضر نباشد نگاهش کند، دیگر بازیگر نیست. من خودم را هم به جای بازیگر آن نقش فیلم نامه می گذارم و هم به جای تماشاگر. اگر دیدم می توانم خودم را تحمل کنم، با در نظر گرفتن شرایط مالی پیشنهاد را می پذیرم.

* بازگردیم به صحبت های اولیه تان. فکر نمی کنید اگر شما و همشهری های تان در نیشابور می ماندید بیشتر می توانستید به شهرتان کمک کنید؟

- این حرف را از خیلی ها می شنوم. باید ببینیم آن ها که ماندند چه سرنوشتی پیدا کردند. ما یک استادی داشتیم به نام آقای «اثنی عشری» که از استادان خوب ما بود و با ما تئاتر و فن بیان و تمرکز حواس و... کار می کرد. من از ایشان خیلی چیزها یاد گرفتم. ایشان در نیشابور دبیر آموزش و پرورش بود و در کنارش تئاتر هم کار می کرد. بسیار آدم بااستعداد و خوش قریحه ای بود. اما فضای رشد به این استاد داده نشد. این نمونه را که می بینم نظرم درباره ماندن در شهرستان عوض می شود. برای استاد ما پس از سی سال این امکان به وجود نیامد در کاری که دوست دارد، رشد کند. این قضیه خاص نیشابور نیست، در همه شهرستان ها همین طور است.

* در طول این سال ها، بهترین هم بازی امیرحسین صدیق چه کسی بوده است؟

- بهترین هم بازی من زنده یاد «خسرو شکیبایی» در سریال «در کنار هم» (فتحعلی اویسی) بود. من خیلی چیزها از او یاد گرفتم. هم بازی خوب زیاد داشتم اما او بهترین بود. موقع بازی فقط به فکر خودش نبود. هیچ وقت نمی گفت این کار را بکن یا نکن. من با خیلی از بازیگران تازه کار مواجه می شوم که مدام دستور می دهند. گروه بازیگری مثل یک گروه ارکستر می ماند. کارگردان، رهبر ارکستر است. او باید همه چیز را تعیین کند. البته خیلی وقت ها کارگردان هم نسبت به بازیگری شناخت ندارد. شکیبایی کسی بود که به تقویت نقش و بازی من کمک می کرد.

* اگر قرار باشد یک انتقاد از خبرنگارها داشته باشید چه می گویید؟

- برخی وقت ها که مصاحبه می کنم، دل آزرده می شوم. خبرنگار از من سوال می پرسد، اما سریال مرا ندیده است. یک نفر برایش سوال ها را طرح کرده است و او فقط از رو می خواند. ما احتیاج به خبرنگارهای جوان هم داریم. اما آن ها هم باید یک مقداری دانش این کار را داشته باشند. مطبوعات باید به سواد مردم اهمیت دهد. ما به تماشاگر اهمیت می دهیم و خبرنگار باید به خواننده اش اهمیت دهد. الان مقداری مرز بین روزنامه های زرد و فرهنگی باریک شده است. مردم عادی نمی دانند چه تصمیمی بگیرند. خود کسانی که کار مطبوعاتی می کنند، باید به این موضوعات اهمیت دهند و به کارشان علاقه داشته باشند.

* با چند تن از بازیگران درباره تلخی ها و شیرینی های شهرت صحبت کردم. دوست دارم نظر شما را هم در این باره بدانم.

- چندی است فکر می کنم این شهرت یک جاهایی اذیتم می کند. بالاخره ما هم مثل همه آدم ها، دوست داریم یک وقت هایی برای خودمان داشته باشیم و جوری که دوست داریم رفتار کنیم. ممکن است حالمان خوب نباشد و حوصله سلام و علیک کردن نداشته باشیم. اما مردم فکر می کنند که ما خودمان را گرفته و دچار غرور شده ایم. شهرت یک ذره دست و پا گیر است. ما زندگی شخصی مان را فدای شهرت کرده ایم.

* تا به حال شده است از این شهرت سوءاستفاده کنید. مثلا برای پارتی بازی در ادارات و...

- نه. برای پارتی بازی نه. خیلی وقت ها برای یک کار اداری به جایی رفته ام و مردم، مرا دعوت کرده اند که جلوی صف بروم. به احترام دیگران این کار را نکرده ام. مسئله این است که ما جلوی چشم مردم هستیم. آن ها زمانی که کنار خانواده شان هستند، در منزل ما را می بینند. در خیابان که بازیگران را می بینند، انگار پسرخاله شان را دیده اند. جلو می آیند و می گویند: «به به بابای زی زی گولو چطوره؟» نمی توانم به آن ها بفهمانم که من نمی شناسمشان. سعی می کنم برخورد خوبی داشته باشم. تا به حال از شهرت سوءاستفاده نکرده ام. تازه شهرت یک جاهایی باعث شده است که از حق خودم بگذرم.

HamidBN · Jul 22, 2009

احمد بیان

خوب حالا می رسیم به پسرعموی خودم
اینم به نقل از سایت خودش

احمد بيان در سال 1342 هجري شمسي در شهرستان نيشابور متولد شد . پدرش شادروان هوشنگ بيان و پدر بزرگش دكترعلي محمد بيان اصلاً شاهرودي بودند و طي سفري به نيشابور ، با توجه به نياز مبرم مردم به داروساز و پزشك ، در اين ديار ماندگار شدند. جد پدري اش آقاي ملاحسين بيان از دانشمندان و عرفاي عصر خود بوده است كه آثاري از ايشان به جای مانده و آقاي دكتر شفيعي كدكني از جمله علاقمندان به جمع آوري ديوان و تحقيق در بيوگرافي ايشان مي باشند. جد مادري اش آقاي استاد محمد ابراهيم معمار باشي از معماران برجسته نيشابور است كه آثار به جا مانده از ايشان مانند: سر در دبيرستان خيام ، دو ستون ابتداي جاده قديم خيام، بناي باغ آقاي امين اسلامي و سقف هاي زير زمين هيئت محمدي ،‌ به عنوان ميراث فرهنگي از اهميت خاصي برخوردار مي باشد
در پانزده سالگي براي ادامه تحصيلات ، نزد برادرش به امريكا رفت و همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي به وطن بازگشت
دوره عالي آهنگسازي و موسيقي را در تهران گذراند و همزمان فعاليت و همكاري خود را به عنوان آهنگساز و نوازنده با سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران آغاز كرد
برادرش دكتر رضا بيان اولين كسي بوده است كه براي نخستين بار احمد را در پنج سالگي با موسیقی آشنا کرد و تقاضا و شوق نواختن با ساز ملودیکا را در وی بیدار ساخت . رضا بیان به عنوان منتقد و موسيقي شناس و همسرش پروفسور عيوضي ، اولين استاد پيانو و مهمترين راهنما ،‌ حامي و مشوق وی در نواختن پيانو و تحصيل موسيقي بوده اند
دوره هاي نوازندگی گيتار را نزد هنرمند ارجمند جناب ناصر رسا گذراند و همواره از مصاحبت ايشان مستفيذ می شد.
تحصيلات عالي خود را در زمينه دروس هارموني ، كنترپوان ، فرم و آناليز، اركستراسيون و تلفيق شعر با موسيقي ، نزد استاد مسلم جناب دكتر مصطفي كمال پورتراب سپري كرد.
يك دوره كوتاه دانش هارموني و كنترپوان آزاد را نزد استاد حاذق جناب گوگردچي مرور كرد كه رهنمودهاي ايشان در بينش آهنگسازي وی بسيار موثر بوده است
استاد پرويز منصوري راهنما و رهگشاي تحقيقاتش در زمينه آناليز و بررسي منطق و فلسفه آهنگسازان و بطور كلي آهنگسازي بوده است
امكان تجربه دانش آهنگسازي و اركستراسيون ، آشنايي با صدابرداري و ناظر ضبط بودن و فرصت مطالعه و تحقيق در فلسفه و فلاسفه غرب و شرق را مديون الطاف جناب دكتر حسن رياحي مي باشد.
منطق و فلسفه و منطق صدرالمتعلمين( ملاصدرا) را در محضر جناب استاد محمد نقیب خواند و اصول پژوهش ، منطق و درك فلسفه و فلسفه هنر را از ایشان آموخت
اكنون در زادگاهش نيشابور به انجام فعاليتهاي هنري، موسيقايي اشتغال دارد

S@eeed · Aug 21, 2009

نمایشنامه «در میانه تاریکی» نوشته آقای «مجید استیلایی» از شهرستان نیشابور در جشنواره نمایشنامه نویسی استان خراسان رضوی به مقام سوم در میان 46 متن حاضر در جشنواره رسید... :rose: