rangin-kaman
Member
در این مطلب پنج باور نادرست رایج درباره امنیت در دنیای وب توسط کارشناسان امنیت شکافته شده تا کاربران با بهره‌گیری از آنها هم باورهای خود و اطرافیان‌شان را اصلاح کنند و هم امنیت زندگی آنلاین‌شان را ارتقا دهند.
[h=2][/h]
درباره دنیای تخصصی امنیت اینترنت٬ همچون بسیاری عرصه‌های دیگر٬ افسانه‌هایی سینه به سینه نقل می‌شوند که اگرچه از نگاه متخصصان آشکارا صحت ندارند٬ اما در باورهای عمومی جای مستحکمی برای خود یافته‌اند.
وب‌سایت «لایف‌هکر» برای بررسی این افسانه‌ها و ماجراهای نادرستی که در باورهای عمومی ریشه دوانده‌اند پای صحبت متخصصان دنیای امنیت نشسته تا تفاوت خیال و واقعیت را روشن کند. این مطلب دربرگیرنده تجزیه و تحلیل پنج افسانه رایج درباره امنیت وب در سراسر جهان است.
[h=2]افسانه اول: کسی مرا هک نخواهد کرد؛ من چیزی ندارم که ارزش ربودن داشته باشد[/h]این باور نادرست در شکل‌های گوناگونی مطرح می‌شود٬ اما منشا آن این پیش‌فرض است که چون من کاربری گمنام در گوشه‌ای از جهانم٬ دلیلی ندارد که هدف حملات سایبری قرار گیرم و کسی برای نفوذ به سیستمم تلاش کند و حتی اگر چنین تلاشی صورت گیرد هم روی کامپیوتر٬ تبلت یا اسمارت‌فونم چیز مهمی برای از دست دادن ندارم.
این باوری بسیار رایج است. مساله این است که هکرها شخص شما را مستقیم هدف قرار نمی‌دهند. آنها دام‌های گسترده‌ای پهن می‌کنند٬ یا اینترنت را در ابعادی وسیع از طریق محدوده گسترده آدرس‌های آی‌پی اسکن می‌کنند تا سیستم‌های آسیب‌پذیر را بیابند٬ و اگر سیستم شما به‌عنوان سیستمی آلوده و آسیب‌پذیر در اسکنرهای آنها شناخته شود کارتان ساخته است.
گذشته از این٬ آنها فقط به دنبال اطلاعات شخصی شما نیستند. همین که سیستمی آسیب‌پذیر در اختیار دارید که به اینترنت متصل است٬ برای آنها دارایی ارزشمندی محسوب می‌شود و چون کنترل آن را در دست دارند می‌توانند هرچه می‌خواهند به‌صورت پنهان در آن ذخیره کنند یا در آینده برای هدایت حملات گسترده‌تر سایبری (DOS) از سیستم شما هم در یک زنجیره بزرگ‌تر استفاده کنند.
[h=2]
افسانه دوم: وی‌پی‌ان و سرویس‌هایی نظیر Tor مرا به عنصری ناشناس در اینترنت تبدیل خواهد کرد[/h]سرویس‌هایی نظیر «تور» که با کدگذاری ترافیک و عبور دادن آن از تونل‌های پنهان٬ امکان ناشناس ماندن در اینترنت را برای کاربر فراهم می‌کنند٬ یا سرویس‌های وی‌پی‌ان٬ عملکردشان کاملا به هوش کاربرشان وابسته است. آنها می‌توانند همان‌قدر هوشمند عمل کنند که شما؛ مشروط به آن‌که عملکرد شما هم در بهره‌گیری از آنها هوشمندانه باشد. هرگز این نکته را از یاد نبرید: همه این‌ها در نهایت ابزارند؛ ابزاری در دست شما.
شاید شنیده باشید که کاربری مثلا می‌گوید از تور استفاده می‌کند و مطمئن است که کسی نمی‌توند فعالیت‌هایش را ردیابی کند. «کاملا ناشناس» ماندن در دنیای آنلاین کاری به‌غایت دشوار است. این نکته را به خاطر داشته باشید که وی‌پی‌ان‌ها برای تامین امنیت ساخته شده‌اند٬ نه برای فراهم کردن امکان ناشناس ماندن شما در اینترنت.
این ابزارها نمی‌توانند امنیت و ناشناس ماندن را به‌طور کامل و بی‌نقص تامین کنند. تور می‌تواند فعالیت‌های شما را از چشم کمپانی‌هایی که در جست‌وجوی داده‌های خصوصی هستند٬ خدمات‌دهنده‌های اینترنت و تا حدود زیادی از چشم دولت‌ها پنهان نگه دارد. وی‌پی‌ان هم ترافیک اینترنت شما را رمزگذاری می‌کند تا در صورت نفوذ به ارتباطات دیجیتال شما٬ محتوای آن قابل رویت نباشد. با این همه٬ شما با این ابزارها همچنان متکی به شبکه‌ای هستید که در کنترل دیگران است و اگر مدیران آن شبکه‌ها بخواهند می‌توانند رمزهای لازم را بگشایند و هویت‌تان را برملا کنند.
[h=2][/h]
درباره دنیای تخصصی امنیت اینترنت٬ همچون بسیاری عرصه‌های دیگر٬ افسانه‌هایی سینه به سینه نقل می‌شوند که اگرچه از نگاه متخصصان آشکارا صحت ندارند٬ اما در باورهای عمومی جای مستحکمی برای خود یافته‌اند.
وب‌سایت «لایف‌هکر» برای بررسی این افسانه‌ها و ماجراهای نادرستی که در باورهای عمومی ریشه دوانده‌اند پای صحبت متخصصان دنیای امنیت نشسته تا تفاوت خیال و واقعیت را روشن کند. این مطلب دربرگیرنده تجزیه و تحلیل پنج افسانه رایج درباره امنیت وب در سراسر جهان است.
[h=2]افسانه اول: کسی مرا هک نخواهد کرد؛ من چیزی ندارم که ارزش ربودن داشته باشد[/h]این باور نادرست در شکل‌های گوناگونی مطرح می‌شود٬ اما منشا آن این پیش‌فرض است که چون من کاربری گمنام در گوشه‌ای از جهانم٬ دلیلی ندارد که هدف حملات سایبری قرار گیرم و کسی برای نفوذ به سیستمم تلاش کند و حتی اگر چنین تلاشی صورت گیرد هم روی کامپیوتر٬ تبلت یا اسمارت‌فونم چیز مهمی برای از دست دادن ندارم.
این باوری بسیار رایج است. مساله این است که هکرها شخص شما را مستقیم هدف قرار نمی‌دهند. آنها دام‌های گسترده‌ای پهن می‌کنند٬ یا اینترنت را در ابعادی وسیع از طریق محدوده گسترده آدرس‌های آی‌پی اسکن می‌کنند تا سیستم‌های آسیب‌پذیر را بیابند٬ و اگر سیستم شما به‌عنوان سیستمی آلوده و آسیب‌پذیر در اسکنرهای آنها شناخته شود کارتان ساخته است.
گذشته از این٬ آنها فقط به دنبال اطلاعات شخصی شما نیستند. همین که سیستمی آسیب‌پذیر در اختیار دارید که به اینترنت متصل است٬ برای آنها دارایی ارزشمندی محسوب می‌شود و چون کنترل آن را در دست دارند می‌توانند هرچه می‌خواهند به‌صورت پنهان در آن ذخیره کنند یا در آینده برای هدایت حملات گسترده‌تر سایبری (DOS) از سیستم شما هم در یک زنجیره بزرگ‌تر استفاده کنند.
[h=2]
افسانه دوم: وی‌پی‌ان و سرویس‌هایی نظیر Tor مرا به عنصری ناشناس در اینترنت تبدیل خواهد کرد[/h]سرویس‌هایی نظیر «تور» که با کدگذاری ترافیک و عبور دادن آن از تونل‌های پنهان٬ امکان ناشناس ماندن در اینترنت را برای کاربر فراهم می‌کنند٬ یا سرویس‌های وی‌پی‌ان٬ عملکردشان کاملا به هوش کاربرشان وابسته است. آنها می‌توانند همان‌قدر هوشمند عمل کنند که شما؛ مشروط به آن‌که عملکرد شما هم در بهره‌گیری از آنها هوشمندانه باشد. هرگز این نکته را از یاد نبرید: همه این‌ها در نهایت ابزارند؛ ابزاری در دست شما.
شاید شنیده باشید که کاربری مثلا می‌گوید از تور استفاده می‌کند و مطمئن است که کسی نمی‌توند فعالیت‌هایش را ردیابی کند. «کاملا ناشناس» ماندن در دنیای آنلاین کاری به‌غایت دشوار است. این نکته را به خاطر داشته باشید که وی‌پی‌ان‌ها برای تامین امنیت ساخته شده‌اند٬ نه برای فراهم کردن امکان ناشناس ماندن شما در اینترنت.
این ابزارها نمی‌توانند امنیت و ناشناس ماندن را به‌طور کامل و بی‌نقص تامین کنند. تور می‌تواند فعالیت‌های شما را از چشم کمپانی‌هایی که در جست‌وجوی داده‌های خصوصی هستند٬ خدمات‌دهنده‌های اینترنت و تا حدود زیادی از چشم دولت‌ها پنهان نگه دارد. وی‌پی‌ان هم ترافیک اینترنت شما را رمزگذاری می‌کند تا در صورت نفوذ به ارتباطات دیجیتال شما٬ محتوای آن قابل رویت نباشد. با این همه٬ شما با این ابزارها همچنان متکی به شبکه‌ای هستید که در کنترل دیگران است و اگر مدیران آن شبکه‌ها بخواهند می‌توانند رمزهای لازم را بگشایند و هویت‌تان را برملا کنند.
