PhonieX
مدیر انجمن <A href="forum.majidonline.com/forums/6
این اختلال عموماً شامل استفاده افراطی از اینترنت، e-Bay، فيس بوک، بازیهای رايانه‌اي، و مانند آنها مي‌شود. به عنوان مثال الکساندر از نظر تحصیلی در سطح بالایی قرار داشت: نمرات خوبی می‌گرفت، به آینده تحصیلی و شغلی‌اش مطمئن بود و تصمیم داشت در رشته زیست‌شناسی ادامه تحصیل بدهد.
نگاهي به اعتياد نوين قرن بيست و يكم
افراط در بازي و وبگردي
مترجم: حسين رسولي- دنياي کامپيوتر و ارتباطات
«بن الکساندر» دانشجوی 19 ساله اهل سیاتل هر صبح روزش را با بازی رايانه‌اي «دنیای جنگاوری» آغاز می‌کرد و ساعت‌ها وقت خود را به بازی کردن می‌گذارند و متوجه گذر زمان، اتلاف انرژی و وضع سلامت جسمی - روحی خود نبود. وی پس از مدتی از دانشگاه اخراج شد و برای رفع عادت غلط خود و اینکه به نوعی نسبت به بازیهای رايانه‌اي معتاد شده بود، به يك مرکز ويژه ترک اعتیاد به اینترنت مراجعه کرد. ساختمان این مرکز، در ایالت سیاتل و در فاصله کمی از شرکت مایکروسافت و مرکز صنایع رايانه‌اي ایالت، با نامِ «شروعی دوباره (Restart)» تأسیس شده است و در ازای دریافت 14 هزار دلار از هر فرد، وی را تحت دوره درمانی چهل و پنج روزه‌ای قرار می‌دهد که هدف آن رفع عادات غلط و اعتیاد این افراد در استفاده افراطی از رايانه و اینترنت است.
این اختلال عموماً شامل استفاده افراطی از اینترنت، e-Bay، فيس بوک، بازیهای رايانه‌اي، و مانند آنها مي‌شود. به عنوان مثال الکساندر از نظر تحصیلی در سطح بالایی قرار داشت: نمرات خوبی می‌گرفت، به آینده تحصیلی و شغلی‌اش مطمئن بود و تصمیم داشت در رشته زیست‌شناسی ادامه تحصیل بدهد. اما از سال گذشته که با بازی «دنیای جنگاوری» گرفتار دنیای بازیهای رايانه‌اي و هیجانات اعتیادآور آن شد، روز به روز پس‌رفت کرد. در ابتدا، وي تنها چند ساعت از روز خود را به بازی رايانه‌اي می‌گذراند. به مرور در اواسط ترم این رقم به 16 تا 17 ساعت در روز رسید و بتدریج او از رفتن به مدرسه و تعامل با سایر همشاگردی‌ها و دوستانش خودداری کرد. در ترم دوم، اين شرايط به حدي رسید که الكساندر اخراج شد و برای رفع عادت غلط خود به یک مرکز درمانی مراجعه کرد که ویژه «رفع اعتیاد و سوءاستفاده از ابزار و امکانات ديجيتال» بود.
اما این دوره نتیجه مؤثری برای وی نداشت. او هنوز نمی‌توانست در برابر بازی‌هاي رايانه‌اي خود را کاملاً کنترل کند و برای درمان بهتر، به دنبال برنامه‌هاي حساب شده‌تر و افراد متخصص دیگری گشت. نهایتاً به «مرکز رفع اعتیاد به اینترنت: شروعي دوباره» در سیاتل مراجعه کرد و دوره درمان را زیر نظر روانپزشکان و مشاوران آن مرکز گذراند. حال وی پس از سپري كردن اين دوره درماني بعید می‌داند که به این زودی‌ها به سراغ «دنیای جنگاوری» برود. یکی از مشاوران درمانی این مرکز می‌گوید که درمان چنین بیماراني از سال‌ها پیش انجام می‌شده، ولی روش و مرکز پزشکی رسمی‌اي براي آن وجود نداشته است.
در حقیقت، اعتیاد به اینترنت هنوز رسماً از سوی انجمن روانپزشکان امریکا به عنوان نوعی از بیماری و ناهنجاری روانی، شناخته و ثبت نشده است و هیچ کدام از مراحل درمان آن تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیرد. اما کشورهایی مانند چین، کره‌جنوبی و تایوان که اعتیاد به اینترنت را به عنوان يك بیماری روحی جدی تلقی می‌کنند، مراکز فراوانی برای درمان در نظر گرفته‌اند و به آنها توجه بيشتري مي‌شود.
مرکز مشابهي که در سیاتل تأسیس شده است، ساختمان نسبتاً کوچکی است که در هر دوره می‌تواند شش نفر را تحت پوشش درمانی قرار دهد. الکساندر دوره درمان خود را چنین می‌گذراند که روزها را در جلسات مشاوره و روان درمانی شرکت می‌کند، کارهای معمول و روزمره خود را انجام می‌دهد، ورزش می‌کند و گاهی نیز به آشپزی مشغول مي‌شود. استفاده‌های خارج از کنترل و حالات اعتیادآوری که افراد نسبت به اینترنت و رايانه پیدا می‌کنند، تأثیرات مخربی در زندگی افراد خواهند داشت؛ از دست دادن شغل، طلاق، و حتی تصادفات رانندگی (برای آنهایی که حتی در هنگام رانندگی نیز فکر و دست‌شان مشغول کار با رايانه و تایپ کردن است) تنها بخشی از تأثیرات مخرب اعتیاد به رايانه و اینترنت است.
حتی در مواردی معدود پس از اینکه فرد ساعات طولانی بی‌وقفه مشغول بازیهای رايانه‌اي بوده و از گذر زمان و وضع سلامت خود غافل مانده است، عدم تحرک بیش از حد، باعث لختگی خون و منجر به مرگ وی شده است. طبق مطالعات و نظریات یکی از پزشکان مرکز درمان اعتیاد به اینترنت در «برادفورد»، علائم اخطاری این اعتیاد را می‌توان در عادات رفتاری و نحوه استفاده افراد از اینترنت مشاهده کرد: استفاده بیش از حد از اینترنت بدون محدودیت زمانی و بدون توجه به گذر زمان، تلاش‌های مکرر و ناموفق فرد در کاهش زمانی که از اینترنت استفاده می‌کند، اختلال در روابط و تعاملات فرد با خانواده، دوستان و افراد محل کار یا تحصیل، سعی در دروغ گفتن و تظاهر درباره طول مدت استفاده از اینترنت، استفاده از اینترنت به عنوان مفري از احساسات ناخوشایند، ابتلا به حالات افسردگی یا مشکلات روزمره، اختلال در شرایط جسمی و تغییرات فیزیکی، مانند تغییر وزن و سردرد و درد شدید در ناحیه مچ دست.
پزشکان همچنان در مورد نحوه درمان و رفع عادات اعتیاد به اینترنت و رايانه در حال تحقیق و بررسی هستند. به عنوان مثال اعتیاد به اینترنت می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از وجود سایر بیماریهای ذهنی و روانی، یا احساسی مانند افسردگی در فرد باشد. طبق بررسی‌های روانپزشكان دانشگاه نیویورک، افراد مبتلا به اعتیاد اینترنتي، غالباً دچار نوع دیگری از بیماری‌هاي روحی مي‌شوند و به عبارتی از اینترنت به عنوان مفر و گریزگاهی برای تحمل دردها و فراموشی ناراحتی خود استفاده می‌کنند. ناراحتی‌هايی مانند افسردگی، اختلالات عصبی یا ترس از حضور در جمع، از ناهنجاری‌های رایج این افراد است که به عنوان عامل اصلی و ریشه‌ای باید مورد مطالعه و درمان قرار گیرد. همه اینها و اعتیاد به اینترنت مانع از تعامل روزمره فرد یا جامعه و دیگران می‌شود و تعادل زندگی سالم وی را برهم می‌زند.
اگر اين ناراحتی‌ها به درستی و به موقع ریشه‌یابی و درمان نشوند، به صورت عادات غلط و اعتیادهای جدیدی (مانند اعتیاد به اینترنت) در فرد نمایان می‌شوند. به همین دلیل است که هنوز جمع روانپزشکان و متخصصان در انجمن تشخیص بیماریهای ذهنی و روحی به این اطمینان نرسیده‌اند که آیا «اعتیاد به اینترنت» را به عنوان یک بیماری روحی مستقل ثبت و بررسی کنند و درمان آن تحت پوشش و حمایت‌های مالی بیمه قرار می‌گیرد یا خیر. تحقیقات و مطالعات تا آن حد کافی نیست و بحث عمده، بر سر دسته‌بندی انواع اختلالات رفتاری در اعتیاد به اینترنت و رايانه است. عده‌ای نسبت به بازیهای رايانه‌اي اعتیاد پیدا می‌کنند، عده‌ای به چت و گفت‌وگوهای گروهی آنلاین و غیره، که باید علت رفتارهای هر گروه به دقت مطالعه و ریشه‌یابی شود تا درمان موفقیت‌آمیز باشد.
دکتر «کَش» که کتابی نیز تحت عنوان «بازیهای رايانه‌اي و فرزند شما» نوشته است، اولین تجربه پزشکی خود در این زمینه را در سال 1994 با بیماری آغاز کرد که به سبب افراط در انجام بازی‌هاي ويديويي، به جايي رسید که همسر و دو شغل خود را از دست داده بود.آنهایی که به اینترنت اعتیاد پیدا می‌کنند، از روابط اجتماعی عقب می‌مانند، در زندگی پیشرفت نمی‌کنند معمولاً پس‌رفت‌هايي که در زندگی شان پیش می‌آید را نمی‌بینند و خواب و خوراک منظم و کافی و فعالیت‌های فیزیکی و ورزش لازم را ندارند.
در هر حال، برنامه‌ها و روش‌های مختلفی وجود دارد و اینکه آیا کاملاً مؤثر واقع شوند یا نه، هنوز بطور کامل مشخص نیست. برای یافتن نتیجه قطعی و راه‌های بهتر هنوز باید زمان و انرژی بیشتری برای پزشکان در مورد بیماران صرف شود. آنچه مسلم است، استفاده از اینترنت به عنوان یک خدمت همگانی و تقریباً رایگان، با امکانات و تسهیلات فراوانی که برای افراد فراهم می‌سازد، غیر قابل پیشگیری است. اما نمی‌توان منکر تاثیرات مخرب و اعتیادآور آن که همان استفاده بیش از حد و خارج از کنترل آن است در دراز مدت بر فرد و عادات روحی - رفتاری او شد.
منبع
