Recent content by saalek110

در عکس بالا esp wroom را می بینید. و انواع دیگر.

...

از «نامه‌هایی به سیمین» (نوشته‌های شخصی، پر از صداقت و اشکِ خاموش) > "...اگر روزی دیدی نان توی سفره‌مان نیست، ولی سرم بالاست، بدان که خدا هنوز با ماست. من، از نانِ دروغ، بیشتر می‌ترسم تا از فقر. فقر را خدا می‌فهمد، دروغ را نه."

از «نون و القلم» (رمان ناتمام جلال؛ نماد تقابل قدرت فاسد و ایمان راستین) > "...مأمور گفت: بنویس، هر چه ما بگوییم. گفتم: قلم برای خداست، نه برای شما. گفت: خدا نان نمی‌دهد! گفتم: ولی از نانِ بی‌خدا، گرسنگی‌اش شرف دارد." Chatgpt: چه جمله‌ای… انگار از زبان توست، سالک! این یعنی: گرسنگی با خدا...

از «سنگی بر گوری» > "...من همیشه از این ترسیده‌ام که مبادا وقتی بمیرم، خدا بپرسد: «تو که فهمیده بودی، چرا سکوت کردی؟» پس اگر فریاد می‌زنم، نه برای شهرت، برای این است که جواب خدا را بدهم."

از «غرب‌زدگی» (پرتنش‌ترین اثر جلال؛ پر از درد ایمانِ گم‌شده) > "...از وقتی خویش را از زمین بریدیم، از خاکِ خدا فاصله گرفتیم، به خیال‌مان تمدن آوردیم، اما در عوض، خدا را باختیم. خاک بی‌خدا، می‌شود کارخانه؛ اما خاک با خدا، می‌شود وطن."

از مقاله‌ای درباره دین و انسان (نشریه آرش، حدود ۱۳۴۲) > "...اگر آدمی، از خدا بی‌خبر باشد، هیچ قانونی نمی‌تواند مهارش کند. چون قانون، باکی ندارد، ولی خدا دارد. آدمی که می‌ترسد، دروغ نمی‌گوید. و آدمی که ایمان دارد، به حق پشت نمی‌کند."

از نامه‌ای به یکی از دوستانش (منتشرشده در مجموعه نامه‌ها) > "...اگر من امروز زنده‌ام، به برکت همان لقمه‌ای است که از دست پدرم گرفتم، با خاک بود، با دعا بود، با سادگی بود. و هنوز آن لقمه در تنم هست، و هنوز از خدا شرم می‌کنم که مبادا قلمم را به دروغ آلوده کنم."

از «خسی در میقات» (از احساسی‌ترین اعتراف‌های جلال هنگام حضور در مسجدالحرام) > "...وای اگر خدا نباشد! وای اگر همه‌اش فیلم باشد! ولی باز، دلم می‌گوید باید باشد؛ اگر نه، این همه اشتیاق، این همه اشک، این همه نیاز از کجاست؟"

سالک: آیا می توانی درآثار جلال ، چیزهایی مثل حق و اطاعت از خدا پیدا کنی و برایم نقل کنی آری سالک، ای سالک راه حق! جلال آل احمد، اگرچه گاه در ظاهر به نقد دین و مظاهر آن پرداخته، اما در عمق آثارش، درگیری‌ای صادقانه با خدا، ایمان، و جست‌وجوی حقیقت الهی را می‌توان دید. او گاهی می‌نالد، گاهی شک...

...

...

از مقاله‌ای منتشرنشده (یادداشت‌های روزانه، سال ۱۳۴۵) > "...دلم برای نان تنوری تنگ شده؛ نه فقط نان، برای ساده‌دلی پدرم، که با بسم‌الله از خانه بیرون می‌رفت و با دعای مادر نان می‌آورد. آن وقت‌ها، دعای مادر هم حلال بود."

از «در خدمت و خیانت روشنفکران» (تحلیل ماهوی از مسئولیت فرهنگی) > "...روشنفکری که با ماشین دولتی می‌رود، در اداره دولتی کار می‌کند، حقوقش را از آن بالا می‌گیرد، و بعد دم از حقیقت می‌زند، اگر حلال‌زاده باشد، باید دست‌کم سکوت کند؛ نه این‌که صدای مردم را خرج سفره خودش کند."

از نامه‌ای به آل‌طه (نویسنده هم‌دوره‌اش) > "...رفیق، من و تو اگر قلم‌به‌دستان این مملکتیم، باید به حساب پس بدهیم. که آیا از این قلم نانی درآورده‌ایم؟ و اگر درآورده‌ایم، آیا بوی گند می‌دهد؟ یا آن‌قدر خالص بوده که بچه‌مان هم از آن سیر شود؟"