مرکز ملی هنر و فرهنگ ژورژ پومپیدو/ رنزو پیانو و ریچارد راجرز
معمار : رنزو پیانو، ریچارد راجرز
مکان : پاریس ، فرانسه
سال ساخت : ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۶
ساختمان جدید با ساختار فلزی و شیشه ای به شهر اوایل قرن بیستم سرزندگی شگرفی بخشیده و درک متفاوتی از تناسبات و مقیاسهای بافت شهری فشرده و درون گرا را به تصویر کشیده اند.
کمک به پیشرفت فرهنگی، ایجاد رابطه ی میان گستره ای بین شاخه های گوناگون علم و رویدادهای هنری متنوع یکی از اهداف بارز این ساختمان به شمار می رفت. عامل اصلی و هدایت کننده در طرح جدید نیز، وضوح و شفافیت سیستم توزیع خدمات است که در آن پله برقی ها و عناصر خدماتی به بیرون ساختمان کشیده شده اند تا فضاهای وسیع طبقات به نمایشگاه ها و فعالیتهای فرهنگی و هنری اختصاص یابد. این فضاها از میان پنجره های ساختمان دید دائمی به محیط خارج و فضای شهری اطراف دارد و دیدی اجمالی و جالب توجه از ابر سازه هایی که درون فضای خالی نمایش داده می شوند، ارائه می کند. با بالا رفتن از داخل لوله ای شفاف و منحنی که پله برقی ها را در خود جای داده است، ادراک ما از ساختمان و شهر به طور مداوم تغییر می کند و با آشکار شدن سلسله مراتب جدید و شناخت محیط و منظر غیرعادی و غیرمادی در اطراف ساختمان که در آن مرزهای فیزیکی بین معماری و محیط اطراف به طور فزاینده ای محو می شوند، این تغییر دو چندان می شود.
در داخل ساختمان، بخشهای مختلف این ماشین وسیع به صورت ملایم تری نمایش داده شده و به سطوح خوشایند تر فشرده تری راه می یابند که همچون نشانه ای از یک روح خستگی ناپذیر در جستجوی مداوم تغییر و تحول، ذهن انسان را به خود می خواند.
در حقیقت جلب توجه بازدید کنندگان فقط به دلیل کنجکاویشان برای دیدن این ماشین غول پیکر نیست بلکه ایده ی تغییر و تحول دائمی که در این ماشین پنهان است نیز نظر آنان را جلب کرده است.
منبع : خیشخان، مرجع معماران فارسی زبان
لینک کامل مطلب:
http://www.khishkhan.com/archives/1945