esfahanhesab95
Member
نظیمات ISO یا میزان حساسیت حس‌گر دوربین به نور، یکی از عوامل مهم در عکاسی دیجیتال محسوب می‌شود که تنظیمات درست آن می‌تواند بهترین و باکیفیت‌ترین عکس‌های ممکن را برای کاربر ایجاد کند.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید با تنظیمات بهتر ایزو، قادر به گرفتن تصاویر فوق‌العاده در نور زیاد و همین‌طور تصاویر متفاوت در نور کم خواهید بود. ۶ نکته‌ی مهم درباره‌ی ایزو عبارت‌اند از:
[h=2] ۱. چرا ISO به عکاسی دیجیتال آمده است؟[/h]عبارت ISO مخفف کلمه‌ی International Standards Organization یا سازمان بین‌المللی استانداردهاست که وظیفه‌ی آن تعیین استانداردهای جهانی در موارد مختلف از کیفیت هوایی که تنفس می‌کنیم گرفته تا میزان چربی موجود در بستنی است.
این عبارت زمانی وارد دنیای عکاسی شد که روی فیلم‌های عکاسی، عددی حساسیت آن فیلم به نور را نشان می‌داد، نوشته شد. مثلا اگر یک فیلم عکاسی دارای ایزوی ۱۶۰۰ یا ۳۲۰۰ بود، از یک فیلم با ایزوی ۱۰۰ یا ۵۰، نیاز کم‌تری به دریافت نور برای ثبت تصاویر داشت (نرخ ISO از ۲۵ تا ۶۴۰۰ و حتی بیشتر از آن متغیر است). این اصطلاح به تدریج جایش را بیشتر در عکاسی باز کرد تا اینکه به مرور زمان به دوربین‌های دیجیتال و دوربین‌های موبایلی هم راه پیدا کرد و اکنون، معیاری برای سنجش حساسیت به نور در آن‌هاست.
ISO در کنار سرعت شاتر و گشادگی دیافراگم، سه المان اصلی تعیین‌کننده‌ی میزان نوردهی به فیلم عکاسی یا سنسور دوربین دیجیتال هستند؛ یعنی همان‌طور که با تغییر سرعت شاتر یا گشادگی دهانه‌ی دیافراگم، کیفیت تصویر هم تغییر می‌کند، ایزو نیز با تغییرش، کیفیت عکس را دچار تغییر و تحول می‌کند.
[h=2]۲. تنظیمات پایه‌ی ISO[/h]یکی از مزایای عکاسی دیجیتال این است که عکاس برای هر عکسش می‌تواند ایزوی دلخواه و مناسب خود را انتخاب کند، در حالی که در عکاسی آنالوگ، عکاس باید تنظیمات ایزوی ۲۴ یا ۳۶ عکس بعدی را از پیش تعیین کند و از این نظر، تصاویر دلخواه ثبت نمی‌شد. هر چند دوربین‌های دیجیتال تنظیمات مختلفی برای ایزو دارند، اما تنظیم اصلی آن‌ها روی ایزوی ۱۰۰ یا ۲۰۰ است که اغلب بهترین تنظیمات محسوب می‌شوند. عکاس بسته به شرایط می‌تواند ایزو را افزایش یا کاهش دهد، اما باید توجه داشت افزایش ایزو، کمی نویز در پی دارد و لکه‌هایی در تصویر ایجاد می‌شود.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید با تنظیمات بهتر ایزو، قادر به گرفتن تصاویر فوق‌العاده در نور زیاد و همین‌طور تصاویر متفاوت در نور کم خواهید بود. ۶ نکته‌ی مهم درباره‌ی ایزو عبارت‌اند از:
[h=2] ۱. چرا ISO به عکاسی دیجیتال آمده است؟[/h]عبارت ISO مخفف کلمه‌ی International Standards Organization یا سازمان بین‌المللی استانداردهاست که وظیفه‌ی آن تعیین استانداردهای جهانی در موارد مختلف از کیفیت هوایی که تنفس می‌کنیم گرفته تا میزان چربی موجود در بستنی است.
این عبارت زمانی وارد دنیای عکاسی شد که روی فیلم‌های عکاسی، عددی حساسیت آن فیلم به نور را نشان می‌داد، نوشته شد. مثلا اگر یک فیلم عکاسی دارای ایزوی ۱۶۰۰ یا ۳۲۰۰ بود، از یک فیلم با ایزوی ۱۰۰ یا ۵۰، نیاز کم‌تری به دریافت نور برای ثبت تصاویر داشت (نرخ ISO از ۲۵ تا ۶۴۰۰ و حتی بیشتر از آن متغیر است). این اصطلاح به تدریج جایش را بیشتر در عکاسی باز کرد تا اینکه به مرور زمان به دوربین‌های دیجیتال و دوربین‌های موبایلی هم راه پیدا کرد و اکنون، معیاری برای سنجش حساسیت به نور در آن‌هاست.
ISO در کنار سرعت شاتر و گشادگی دیافراگم، سه المان اصلی تعیین‌کننده‌ی میزان نوردهی به فیلم عکاسی یا سنسور دوربین دیجیتال هستند؛ یعنی همان‌طور که با تغییر سرعت شاتر یا گشادگی دهانه‌ی دیافراگم، کیفیت تصویر هم تغییر می‌کند، ایزو نیز با تغییرش، کیفیت عکس را دچار تغییر و تحول می‌کند.
[h=2]۲. تنظیمات پایه‌ی ISO[/h]یکی از مزایای عکاسی دیجیتال این است که عکاس برای هر عکسش می‌تواند ایزوی دلخواه و مناسب خود را انتخاب کند، در حالی که در عکاسی آنالوگ، عکاس باید تنظیمات ایزوی ۲۴ یا ۳۶ عکس بعدی را از پیش تعیین کند و از این نظر، تصاویر دلخواه ثبت نمی‌شد. هر چند دوربین‌های دیجیتال تنظیمات مختلفی برای ایزو دارند، اما تنظیم اصلی آن‌ها روی ایزوی ۱۰۰ یا ۲۰۰ است که اغلب بهترین تنظیمات محسوب می‌شوند. عکاس بسته به شرایط می‌تواند ایزو را افزایش یا کاهش دهد، اما باید توجه داشت افزایش ایزو، کمی نویز در پی دارد و لکه‌هایی در تصویر ایجاد می‌شود.
